Έχουμε πει πολλά για την Άγκνι Γιόγκα. Καιρός να μιλήσουμε λίγο και για τον(ή την) Άγκνι Γιόγκι.

Φυσικά, Άγκνι Γιόγκι είναι αυτός που ασκεί τη συγκεκριμένη Γιόγκα. Αλλά, βέβαια, άλλο είναι να διανύει κανείς την ατραπό που οδηγεί στο πύρινο επίτευγμα κι άλλο να το έχει ολοκληρώσει. Γιατί στη δεύτερη περίπτωση είναι πλέον ένα Ον πάνω και πέρα από τα γνωστά ανθρώπινα όρια. Όμως τώρα χάριν ευκολίας θα αποκαλούμε άγκνι γιόγκι και τον βαδίζοντα επί της ατραπού, εφόσον έχει διανύσει ένα τμήμα του δρόμου.

Πρώτα απ΄όλα, ποιος θα προσελκυστεί σ΄αυτόν τον δρόμο; Ο άνθρωπος του πυρός. Και η υπεροχή του πύρινου στοιχείου έναντι των άλλων στοιχείων είναι εμφανής στον τρόπο που εκφράζεται η καρδιά, η εστία της συνειδητότητας. Η πύρινη καρδιά κυνηγάει με ασίγαστη ζέση το αντικείμενο του πόθου της που είναι η πνευματική γνώση και επίγνωση. Η πύρινη καρδιά θα αναγνωρίσει τον πύρινο Δρόμο ως τη μοναδική δυνατότητα, ως την ανώτατη επιλογή. Η περιεκτικότητα και η σύνθεση χαρακτηρίζουν αυτή τη συνειδητότητα που δεν γνωρίζει όρια. Και τα απαιτούμενα της γιόγκα, οι πειθαρχίες της, όχι μόνο δεν της είναι απεχθείς αλλά αισθάνεται πως αποτελούν τρόπους λειτουργίας της ίδιας της φύσης. Έτσι, για παράδειγμα, η αγνότητα, η καθαριότητα όλων των εσωτερικών οργάνων, αλλά και των συναισθημάτων δεν δυσκολεύει τον γιόγκι γιατί το πυρ απεχθάνεται γενικώς κάθε είδους ρύπο. Και η ιδέα του ατέρμονου μόχθου και της χωρίς τέλος μάθησης όχι μόνο δεν τρομάζει τον γιόγκι αλλά τον γεμίζει χαρά. Οι μακρινοί κόσμοι, οι ανώτεροι κόσμοι είναι διακαής πόθος της ψυχής του γιόγκι. Η διάνοιξη των κοσμικών δρόμων και η συμμετοχή σου σ΄αυτή τη δραστηριότητα είναι η πιο μεγάλη ευτυχία για τη γιογκική καρδιά.

Ο άγκνι γιόγκι δεν είναι εγκλωβισμένος σε καμιά εθνική κουλτούρα. Δεν είναι δεμένος με συνήθειες. Δεν είναι περιορισμένος σε κάποια στενή εξειδίκευση. Η ασχήμια του φανατισμού και της προκατάληψης δεν μολύνει τη γιογκική συνειδητότητα. Σ΄αυτή τη συνειδητότητα οι πνευματικοί δεσμοί έχουν μεγαλύτερη ισχύ από τους δεσμούς αίματος.

Ο γιόγκι δεν είναι απομονωμένος από τη ζωή, αλλά διεξάγει τον αγώνα του μέσα στις συνήθεις γήινες συνθήκες, γιατί «μέχρι τώρα η γιόγκα επιτυγχανόταν μόνο πολύ σπάνια, και κάτω από ειδικές συνθήκες, αλλά το τωρινό στάδιο εξέλιξης του πνεύματος απαιτεί να έρθει η γιόγκα μέσα στη ζωή…»

Επίσης «ένας γιόγκι δεν είναι ούτε γέρος ούτε νέος. Δεν είναι γέρος, επειδή γνωρίζει το μονοπάτι της σταθερής ανόδου. Δεν είναι νέος, επειδή γνωρίζει τη συσσώρευση των προηγούμενων εμπειριών…»

Ο γιόγκι λέει: «Είμαι ο φοβερός τιμωρός της δυσφήμησης της Αλήθειας. Αναλαμβάνω ο ίδιος την ευθύνη για τον εξαγνισμό του παλιού κόσμου. Θα είναι ανυποχώρητη η αντίθεσή μου στην έφοδο της ποταπότητας. Θα βρω το θάρρος να αντιταχθώ στη μανία του κακού!»

«Το μονοπάτι προς τη γιόγκα είναι ανοιχτό μόνο σ΄αυτόν που αναγνωρίζει ότι η γνώση του είναι ασήμαντη. Που σκέφτεται σπανίως τις διακρίσεις…που δεν έχει συμμετάσχει σε καμία από τις παραβάσεις των θρησκειών… που έχει στρέψει τον αγώνα του προς το Αόρατο Υπέρτατο. Που έχει απορρίψει τη συντροφιά όλων των προδοτών της Αλήθειας. Που έχει περιβάλει τον εαυτό του με αγνότητα σκέψης, η οποία παράγει μια αήττητη αύρα…»

«Όπως ακριβώς το Πυρ είναι η παμπεριεκτική αρχή, έτσι και η Άγκνι Γιόγκα διαποτίζει ολόκληρη τη ζωή. Μπορεί να παρατηρήσει κανείς πώς οξύνεται σταδιακά η συνειδητότητά του, πώς γίνονται ξεκάθαρες οι πραγματικές αξίες του περιβάλλοντός του, πώς μεγαλώνει η κατανόησή του για το αμετάκλητο της συνεργασίας των κόσμων. Έτσι η ζωή γεμίζει με τα σημάδια της ανώτατης κατανόησης…»