Agni Yoga Hellas

ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ

Uncategorized

Σε περασμένα άρθρα ασχοληθήκαμε με τους Κοσμικούς Νόμους και μείναμε περισσότερο στον Νόμο της Ιεραρχίας. Εξηγήσαμε ότι αυτό έγινε επειδή ο συγκεκριμένος νόμος έχει μια ιδιάζουσα σημασία για τον άνθρωπο γενικά και για τον σπουδαστή της Ιερής Γνώσης ειδικά. Και, φυσικά, έχει μια στενότατη σχέση και αλληλεξάρτηση με τους υπόλοιπους νόμους -τον Νόμο της Εξέλιξης, του Κάρμα, του Μαγνήτη, κατά κύριο λόγο, και με όλους τους άλλους κατά δεύτερο λόγο.

Όλοι ανεξαιρέτως οι Νόμοι διέπουν το Σύμπαν, επομένως έχουν απόλυτη ισχύ και παντοδυναμία. Αποτελούν πραγματικά έκφραση της Κοσμικής Καρδιάς και του Κοσμικού Νου ή της Ανώτατης Αγάπης και Νοημοσύνης. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε τι γίνεται με την ελεύθερη βούληση; Ή μήπως δεν υπάρχει καθόλου;

Πρέπει να καταλάβει κανείς τι είναι και ποια τα δικαιώματα της ελεύθερης βούλησης. Και βέβαια η ελεύθερη βούληση όχι μόνο υπάρχει, αλλά μπορούμε να πούμε ότι είναι κι αυτή ένας Κοσμικός Νόμος. Ως τέτοια είναι ιερή και απαραβίαστη. Η παραβίασή της συνιστά μεγάλο αμάρτημα στα μάτια του θείου Νόμου. Όμως πρέπει να κατανοηθεί ποιο είναι το περιεχόμενο και τα όρια της. Αν κανείς φαντάζεται ότι δεν έχει όρια, σκέφτεται πολύ επιπόλαια. Δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία. Γιατί πώς μπορεί ακόμα και το πιο Ανώτερο Ον να αποδεσμευτεί από τον Κόσμο; Όταν ανήκει κανείς στον Κόσμο, τότε υφίσταται και τους νόμους του, αφού χωρίς αυτούς ο Κόσμος δεν θα μπορούσε να υπάρξει. Οπότε η ελευθερία δεν είναι αποδέσμευση από τους κοσμικούς νόμους. Άλλωστε, η ελευθερία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο προς σκοπό -ποιο σκοπό; Φυσικά, την ευτυχία. Γιατί ποιος θα κυνηγούσε την ελευθερία αν νόμιζε πως θα του φέρει δυστυχία;

Η βούληση έχει να κάνει με τα θέλω μιας ζωντανής οντότητας. Όλα τα όντα θέλουν, επιθυμούν, ακόμα και το Ανώτατο Ον -δεν υπάρχει το Θείο Θέλημα; Το Θείο Θέλημα όμως αφορά το Όλο, το Γενικό Καλό-Ευτυχία. Το ανθρώπινο θέλω συνήθως αφορά την ατομική ευτυχία ή την ευτυχία ενός μικρού συνόλου. Όσο όμως αναπτύσσεται η συνειδητότητα το «θέλω» του ανθρώπου επεκτείνεται σε όλο και μεγαλύτερο αριθμό άλλων πλασμάτων. Η επιθυμία δεν μπορεί να εκλείψει γιατί είναι σύμφυτη με την ίδια τη Ζωή. Ακριβώς, η επιθυμία κινεί τον Κόσμο. Είναι η ποιότητα,η ένταση και η κατεύθυνση -το αντικείμενό της- που την διαφοροποιεί. Η επιθυμία για το Καλό, το Ωραίο και το Αληθινό είναι η ανώτερη εκδήλωσή της.

Η βούληση είναι ασφαλώς επιθυμία, περιέχει όμως και την απόφαση πραγμάτωσής της.

Αυτό που ονομάζουμε «ελευθερία της βούλησης» είναι πολύτιμο δώρο του Δημιουργού μας, αλλά, ανάλογα με τη χρήση του μπορεί να αποβεί ευλογία ή κατάρα. Και, δυστυχώς, εμείς οι άνθρωποι πολύ συχνά προκαλούμε το δεύτερο αποτέλεσμα.

Συνήθως, η κακή χρήση αυτής της δωρεάς οφείλεται στο γεγονός ότι δεν μπορούμε να συνδυάσουμε τη δική μας βούληση με την Ανώτερη Βούληση. Θεωρούμε πως η προσωπική μας επιθυμία εξασφαλίζει ένα ευτυχές αποτέλεσμα για μας, αυτό όμως είναι τραγική πλάνη εάν η επιθυμία ή οι επιθυμίες μας, είναι αντίθετες προς την Ανώτερη Θέληση. Η Θέληση των ανώτερων Όντων διαθέτει τη γνώση και τη σοφία για το τι είναι το καλύτερο σε κάθε περίπτωση. Στη δική Τους Θέληση δεν υπάρχει εγωισμός και επίσης μπορούν να βλέπουν σε βάθος χρόνου, γνωρίζοντας το Θείο Σχέδιο, του οποίου είναι Θεματοφύλακες.

Το μεγάλο  πρόβλημα συνίσταται στο ότι η πλειονότητα των ανθρώπων δεν γνωρίζει τον Νόμο της Ιεραρχίας, κι έτσι δεν αναγνωρίζει της Πνευματική μας Ηγεσία. Ακόμη κι όταν τιμούν κάποιο από τα Μέλη της Ιεραρχίας, το Πρόσωπο αυτό δεν είναι γι΄αυτούς τίποτε περισσότερο από ένα χρυσοστόλιστο είδωλο που το θυμούνται στις εθιμοτυπικές τελετές της θρησκείας τους. Δεν περνάει καν από τον νου τους ότι πάνω στη Γη κι όχι στα σύννεφα υπάρχει ένα ζωντανό Επιτελείο Σοφών που μοχθούν, αγωνίζονται και θυσιάζονται για το Γενικό Καλό.

Έτσι σπάζει η αλυσίδα της Διαδοχής κι αυτό αντίκειται στην Κοσμική Τάξη. Δεν είναι λοιπόν ν΄απορεί κανείς για τις ατέλειωτες συμφορές που μαστίζουν τη Γη. Είναι όμως ν΄απορεί για το πώς οι άνθρωποι μπορούν να αδιαφορούν ή και να αρνούνται αυτό που είναι το πιο Όμορφο και το πιο Καλό. Πραγματικά, τι μπορεί να είναι πιο όμορφο και πιο ελπιδοφόρο από την ύπαρξη μιας Κοινότητας Γνώσης και Συνεργασίας για το Κοινό Καλό εδώ, πάνω στη Γη;

Αδελφοί της ανθρωπότητας, Πνευματική Ηγεσία, Δυνάμεις του Φωτός, Κοινότητα, Αδελφότητα, Ιεραρχία, -είναι δυνατόν να μείνει σιωπηλή και κρύα μια καρδιά ακόμη και στην πιθανότητα μιας τέτοιας υπέροχης δυνατότητας; Είναι δυνατόν να μη θέλει να ερευνήσει και να πλησιάσει αυτό το θαύμα; Είναι δυνατό και θεμιτό να αγνοείται αυτό το οποίο υπάρχει;