7ο Μέρος
Ίσως κάποιος να σχολιάζει: Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εσείς καταγίνεστε με μεταφυσικά θέματα.
Εν πρώτοις, εμείς δεν αποδεχόμαστε καθόλου τον όρο «μετα-φύση» αλλά μόνο Φύση, έτσι δεν υπάρχει και μεταφυσική παρά μόνο Φυσική. Η Φύση, βέβαια, ή Δημιουργία ή Εκδήλωση, είναι ορατή και αόρατη. Δόξα τω Θεώ, σήμερα ακόμα κι ένα βρέφος γνωρίζει ότι η αντίληψη των αισθήσεων είναι και περιορισμένη και απατηλή.
Κατά δεύτερον, πιστεύουμε ότι σε καιρούς κρίσιμους και κινδυνώδεις επαυξάνεται η ανάγκη ενασχόλησης με πνευματικά ζητήματα, γιατί μόνον έτσι είναι δυνατόν να υπάρξει ισορροπία στον ανθρώπινο ψυχισμό.
Ο παλιός κόσμος κλονίζεται και βαθμηδόν καταρρέει. Κάθε οξυδερκής άνθρωπος το βλέπει αυτό. Πώς λοιπόν η επακόλουθη αγωνία και αβεβαιότητα θα καταπραϋνθεί, και πώς θα μπουν νέα θεμέλια αν το μάτι της ψυχής δεν στραφεί προς τα πάνω;
Ο Νέος Κόσμος, αν πρόκειται να υπάρξει, πρέπει πρώτα απ΄όλα να δει εσωτερικότερα, να αντιληφθεί τις αόρατες πραγματικότητες, να τις αποδεχτεί και να συμπράξει με αυτές. Αυτή είναι μια μεγάλη προτεραιότητα, η οποία μπορεί να εγγυηθεί την κοσμική εξυγίανση μέσω της εξισορρόπησης, την επέκταση των κοσμικών οριζόντων και την άνθηση μιας κοσμικής συνειδητότητας.
Χωρίς την παραπάνω προϋπόθεση δεν μπορούμε να προσδοκούμε την Ανατολή ενός νέου πολιτισμού, μιας νέας ζωής. Αν δεν σπάσει το φράγμα που χωρίζει τους κόσμους, δεν υπάρχει ελπίδα ευτυχίας εδώ στη Γη. Τι ευτυχία μπορεί να έχει ένας πεισιθάνατος άνθρωπος; Τι είδους πίστη, υπευθυνότητα και αγάπη για το Μέλλον, όταν νομίζει πως το Μέλλον θα είναι χωρίς αυτόν; Για μια τέτοια αντίληψη ο Χρόνος θα είναι ο πιο μισητός και επίφοβος εχθρός αντί να είναι δημιουργός και φορέας επιτευγμάτων.
Η Άγκνι Γιόγκα ήρθε λοιπόν για να βγάλει το ανθρώπινο πλάσμα απ΄αυτή την αξιολύπητη θέση, διαλύοντας «προκαταλήψεις, άγνοια, φόβο». Έτσι, η κατάργηση των γήινων συνόρων είναι πρώτιστο μέλημά της. Κι εμείς επιθυμούμε να συστρατευθούμε σ΄αυτή την προσπάθεια. Γι΄αυτό επιμένουμε και εμμένουμε στις αναφορές στον Λεπτοφυή Κόσμο, πιστεύοντας πως η τριβή και η εξοικείωση μ΄αυτό το θέμα μπορεί ν΄ανοίξει τις πύλες -είτε «εξαίφνης εκ της πολλής τριβής περί το πράγμα αυτό», όπως λέει ο Πλάτων, να παραχθεί ο σπινθήρας που θ΄ανάψει το φως, είτε λίγο λίγο και σταδιακά, να σχιστεί ο πέπλος του Αοράτου.
Πάμε λοιπόν πάλι στα κείμενα της Διδασκαλίας.

«Μιλώ πάρα πολύ γι΄αυτόν τον απέραντο Λεπτοφυή Κόσμο, όχι μόνο γιατί πρέπει να γνωρίζει κανείς όσο το δυνατόν περισσότερα σχετικά μ΄αυτόν, αλλά επίσης λόγω της εγγύτητάς του στην επίγεια ζωή. Πολλοί θα πουν πως δεν έχουν αποκαλυφθεί ακόμη αρκετά για τον Λεπτοφυή Κόσμο, το ίδιο όμως θα μπορούσαμε να πούμε για την επίγεια ζωή, η οποία είναι γεμάτη θαύματα που ξεπερνούν κατά πολύ οποιαδήποτε φαντασία. Γιατί να μην επεκτείνουμε αυτά τα θαύματα στην Απειροσύνη; Τότε θα συλλάβουμε τις δυνατότητες του Λεπτοφυούς Κόσμου».
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 391]

Ας προσέξουμε στα παραπάνω τις διατυπώσεις περί απεραντοσύνης και εγγύτητας του Λεπτοφυούς Κόσμου. Αυτή η απεραντοσύνη συχνά τρομάζει το απροετοίμαστο πνεύμα που έχει κλείσει τη συνειδητότητά του μέσα στις γήινες διαστάσεις. Εφόσον ο Κόσμος αυτός είναι αναπόφευκτος, δεν είναι χρήσιμο, ή μάλλον απαραίτητο να γνωρίζουμε όσο περισσότερα μπορούμε γι΄αυτόν;
Η εγγύτητα πάλι δεν αναφέρεται μόνο με την έννοια του χώρου, αλλά και με την έννοια των ομοιοτήτων. Η εγγύτητα καθιστά την πρόσβαση στον πλησιέστερο Κόσμο εύκολη.
Τέλος, ας σταθούμε και στη λέξη «θαύματα», που δεν σημαίνει, όπως μερικοί θρησκεύομενοι αντιλαμβάνονται τη λέξη, παραβίαση των φυσικών νόμων, αλλά καταστάσεις και πράγματα που είναι αξιοθαύμαστα. Φυσικά, μέσα στα αξιοθαύμαστα συμπεριλαμβάνονται και νόμοι, δηλαδή τρόποι λειτουργίας, της Φύσης που μας είναι άγνωστοι.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανεκτίμητο και πιο λυτρωτικό από τη γνώση και κατανόηση των Κοσμικών Πραγματικοτήτων. «… Γιατί, λοιπόν, ένας τόσο σπουδαίος τομέας, όπως η γνώση του Λεπτοφυούς Κόσμου, παρέμεινε τόσο παρανοημένος; Ο λόγος είναι ότι ο άνθρωπος φοβάται καθετί που βρίσκεται πέρα από τα όρια του υλικού κόσμου. Η συνειδητότητα αγωνίζεται προς τη γνώση, αλλά ο πρόσγειος νους θα ψιθυρίσει πως δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε για το επέκεινα. Μερικές φορές, ακόμα και καλά ενημερωμένοι άνθρωποι θα αρχίσουν να αμφιβάλλουν και, σκεπτόμενοι πως ο Λεπτοφυής Κόσμος δεν υπάρχει, υπονομεύουν τις προηγούμενες συσσωρεύσεις τους.
Όταν η γνώση καταπιεστεί για ένα διάστημα, ακολουθεί μαζική δυσπιστία, αλλά πρέπει πάντα να θυμάται κανείς πως η συνείδηση θα ψάξει άλλη μια φορά για την Αλήθεια. Δεν θα έπρεπε να σπαταλιέται χρόνος στην αμφιβολία, γιατί η ανώτατη κατανόηση έχει δοθεί και αφομοιωθεί πολύ πριν. Μια θαρραλέα κατανόηση της μέλλουσας ζωής αποτελεί σοφία».
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 314]

Πράγματι, ουδείς αμφιβάλλει για τον φόβο των ανθρώπων απέναντι στο αόρατο και το άγνωστο. Αυτός ο φόβος είναι που εμποδίζει τη γνώση και την προσέγγιση του Λεπτοφυούς Κόσμου. Ιδιαίτερα μεγάλος είναι ο φόβος στις δυτικές κοινωνίες, σε βαθμό που και η απλή αναφορά σ΄αυτόν τον Κόσμο να αποτελεί ταμπού. Κι όμως, «… υπήρξαν πολλές περίοδοι που ο άνθρωπος βρισκόταν πολύ κοντύτερα σε μια ορθή κατανόηση του Λεπτοφυούς Κόσμου. Εποχές ολόκληρες είδαν μια βελτίωση της συνειδητότητας, αλλά μετά, χωρίς φανερή αιτία, οι άνθρωποι έμελλε να πέσουν σε περιόδους άγνοιας».
Η άγνοια όμως έχει καταγγελθεί από την παγκόσμια Σοφία ως η γεννήτρια όλων των κακών. Υπάρχουν άνθρωποι που αρνούνται πεισματικά και εκούσια τη γνώση. Αυτή η εθελούσια άγνοια είναι πραγματικά επονείδιστη.
Βέβαια, το ζητούμενο δεν είναι η τυφλή πίστη σε κάτι, ακόμη κι αν αποτελεί δήλωση του πιο Υψηλού Όντος. Η διαδικασία έχει μια σειρά και μια αλληλουχία. Εν αρχή είναι η πληροφορία. Η συνειδητότητα συλλαμβάνει την πληροφορία και εν συνεχεία την υποβάλλει σε έλεγχο. Ο έλεγχος, η εξέταση, μπορεί να είναι βασανιστικός και μακροχρόνιος. Δεν πειράζει, αρκεί να είναι έντιμος, δηλαδή απροκατάληπτος και ένθερμος. Αυτή η τριβή και η εξοικείωση είναι αναγκαίοι παράγοντες για να επέλθει η φώτιση. Τότε έρχεται η αποδοχή, η κατανόηση και η αφομοίωση της πληροφορίας. Η πληροφορία γίνεται βιωμένη γνώση. Και πάλι θα επιμείνουμε πως η εξοικείωση μ΄ένα γνωστικό αντικείμενο συνιστά ένα πολύ αποτελεσματικό κλειδί για την κατανόηση.

Παρότι η πιο πάνω διαδικασία είναι ορθή και συνήθης, μερικές φορές, και όχι τόσο σπάνιες, η συνειδητότητα ανταποκρίνεται αμέσως σε μια πληροφορία, σαν να είναι μια γνώση θαμμένη στα βάθη της που ξαφνικά έρχεται στην επιφάνεια. Αυτή η ανάδυση, η ανάμνηση, συνοδεύεται κατά κανόνα με μια ιδιαίτερη χαρά, ακόμη και μ΄ένα είδος ανακούφισης, ξαλαφρώματος, που μοιάζει με το τέλος ενός τοκετού. Αλλά μάλλον αυτή η τελευταία αίσθηση ισχύει και στις δύο περιπτώσεις. Όπως κι αν γίνει, η απόκτηση μιας ωραίας αλήθειας είναι εξαιρετικά ευτυχής και λυτρωτική.
Κάθε κομματάκι στο μεγάλο Παζλ του υπαρξιακού προβλήματος είναι ανεκτίμητο.