Ένας επιπλέον λόγος φόβου, εκτός εκείνων που έχουμε ήδη αναφέρει, απέναντι στο θάνατο είναι η ανησυχία ότι το πέρασμα, έξω από τη γήινη κατάσταση είναι επώδυνο. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η κοινή παρατήρηση διαψεύδει αυτή την υπόθεση. Πράγματι, όλοι έχουμε βρεθεί κοντά στη νεκρική κλίνη οικείων προσώπων και έχουμε διαπιστώσει τη γαλήνια έκφραση στην όψη τους. Μπορεί τα άτομα αυτά να υπέφεραν προηγουμένως από κάποια βασανιστική ασθένεια ή αναπηρία, αλλά ήταν η ζωή αυτή που τους ταλαιπώρησε και όχι ο θάνατος. Ο θάνατος ήρθε σαν λυτρωτής και ανακουφιστής του πόνου.
Βέβαια, μιλάμε για την πλειονότητα των περιπτώσεων και όχι για τις εξαιρέσεις, που κι αυτές επίσης υπάρχουν. Ας δούμε τι λέει η Διδασκαλία στο ίδιο κεφάλαιο από το Υπεργήινο:
«… σε μερικές περιπτώσεις, το πέρασμα στον Λεπτοφυή Κόσμο συνοδεύεται από αισθήματα είτε υπέρτατου πόνου είτε υπέρτατης ευδαιμονίας. Αυτές όμως είναι ακραίες περιπτώσεις, και όχι ο μέσος όρος των καταστάσεων που βιώνει η πλειονότητα.
Ας πάρουμε την περίπτωση κάποιου που συνειδητοποιεί τα πλεονεκτήματα του Καλού και κατανοεί τη δύναμη της σκέψης. Αυτός δεν θα θρηνήσει αφήνοντας τη Γη, γιατί ξέρει για την τελική επάνοδο στη φυσική ενσάρκωση. Ένα τέτοιο άτομο θα πέσει σε ειρηνικό ύπνο και θα βρει τον εαυτό του συνειδητό στον Λεπτοφυή Κόσμο. Δεν θα υποφέρει κανένα πόνο, γιατί το λεπτοφυές του σώμα δεν είναι φορτωμένο ενοχές -δεν διέπραξε εγκλήματα ούτε με τη σκέψη. Έτσι, δεν θα υποφέρει από κατάθλιψη και θα είναι ικανό να σχετιστεί με το νέο του περιβάλλον. Θα διώξει το φόβο, επειδή κατανοεί ότι οι σκέψεις είναι η πιο ισχυρή του ασπίδα…
Αυτός ο άνθρωπος θα σκέφτεται τον Λεπτοφυή Κόσμο σαν μια χαρωπή κατάσταση συνείδησης και με μια τέτοια σκέψη θα δημιουργήσει τη μελλοντική χαρά. Θα επιβεβαιώσει τις προηγούμενες εμπειρίες του, γιατί, αν δεν το επιθυμεί, αυτές δεν θα μπουν στη συνειδητότητά του. Οι άνθρωποι πρέπει να το θυμούνται αυτό καλά και να κατανοήσουν τη ρήση: “Αυτός που θέλει να λάβει, θα λάβει”…»
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 329]

Όπως βλέπει κανείς στο παραπάνω χορίο, οι περιπτώσεις υπέρτατου πόνου ή υπέρτατης ευδαιμονίας κατά το πέρασμα χαρακτηρίζονται ως ακραίες, δηλαδή σπάνιες. Και πάλι όμως ο λόγος είναι για συναισθήματα και όχι για σωματικές καταστάσεις.
Πραγματικά, η διάβαση, η αποδημία δεν έχει τίποτε το οδυνηρό, ή επίφοβο. Η διαμονή όμως στη λεπτοφυή κατάσταση μπορεί να είναι δυσάρεστη ή και επώδυνη, ακόμα και πολύ βασανιστική. Δεν πρέπει να φαντάζεται κανείς πως τον περιμένει οπωσδήποτε ένας απολαυστικός παράδεισος. Όλα όμως εξαρτώνται από το ποιόν και το περιεχόμενο της συνείδησης και από τις επιλογές της ελεύθερης βούλησης. Αυτά όμως διαμορφώνονται εδώ, στη Γη.
Διαβάζουμε:
«Θα επιθυμούσα οι συνεργάτες Μας να φαντάζονται τις διάφορες στρωματώσεις του Λεπτοφυούς Κόσμου, αλλά δεν θα πρέπει να τρέφουν εξωπραγματικές ιδέες γι΄αυτόν. Πολλοί φαντάζονται πως ο Λεπτοφυής Κόσμος είναι ένας πλούσια στολισμένος παράδεισος, γεμάτος μόνον ευδαιμονία. Κι όμως η Γη στενάζει κάτω από την πίεση του φόβου, της επίθεσης και του ψεύδους, και οι συνήθειες της γήινης πλάνης γεμίζουν επίσης τον Λεπτοφυή Κόσμο…»
«Οι κακές επιδράσεις λειτουργούν ισχυρά στον Λεπτοφυή Κόσμο, όπως ακριβώς στη Γη. Απενσαρκωμένα πνεύματα φέρνουν μαζί τους από τη Γη πάθη που δεν έχουν εξαλείψει ακόμα. Εντούτοις αυτά τα πάθη δεν είναι τόσο επικίνδυνα όσο η προκατάληψη, επειδή τα πάθη μπορούν να οδηγήσουν σε κίνηση, ενώ η προκατάληψη λιμνάζει, και αναπόφευκτα δημιουργεί φθορά. Μη συμπεράνετε απ΄αυτό πως επιδοκιμάζουμε τα πάθη. Υποδεικνύουμε απλώς ότι στην κίνηση μπορεί να υπάρξει ένα σπέρμα επιτυχίας, ενώ η άγνοια στερείται παντελώς ελπίδας. Λέγοντας “προκατάληψη”, εννοούμε μια αντίθεση στην αληθινή γνώση. Αυτή η στάση είναι κοινή όχι μόνο στη Γη, αλλά και στον Λεπτοφυή Κόσμο επίσης…»
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 330]

Από τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό πρώτον, πόσο ο Λεπτοφυής Κόσμος προσομοιάζει με τον γήινο, δεύτερον ότι οι γήινες ψυχικές συσσωρεύσεις μεταφέρονται στον Λεπτοφυή Κόσμο, και τρίτον, ότι υπάρχει μεγάλη ποικιλία συνθηκών σ΄εκείνον τον Κόσμο. Και καθένας θα θερίσει εκεί, ό,τι έχει σπείρει εδώ. Γι΄αυτό «η ζωή στη Γη θα πρέπει να είναι η έκφραση των καλύτερων συσσωρεύσεων του ανθρώπου», επειδή εκτός από παραδεισένιες καταστάσεις υπάρχουν και κολάσεις. Η Διδασκαλία όμως δεν στέκεται σε περιγραφές, παρά μόνο σε πολύ συνοπτικές αναφορές, των κατώτερων ζοφερών στρωμάτων, ενώ αγαπά τις λεπτομέρειες στην περιγραφή των ανώτερων στρωμάτων. Αυτό έχει ιδιαίτερη αξία για την αφύπνιση της φαντασίας που παίζει τόσο σπουδαίο ρόλο στον Λεπτοφυή Κόσμο.
Εντούτοις δίνει εκτεταμένες αναφορές για τις διάφορες καταστάσεις που υφίστανται εκεί ως συνέπεια των γήινων πεπραγμένων και νοοτροπιών.
Παραθέτουμε μια τέτοια παράγραφο:
«Η Ουρουσβάτι γνωρίζει τη φύση της μάχης στον Λεπτοφυή Κόσμο, όπου όλα τα πράγματα δημιουργούνται απ΄το νου και μόνο και καταστρέφονται απ΄το νου και μόνο. Μπορεί κανείς να φανταστεί τις συγκρούσεις που διαδραματίζονται όταν η μανία αντιμάχεται το θάρρος της δικαιοσύνης. Η μάχη λαμβάνει χώρα στις διάφορες σφαίρες και η ποιότητά της αντιστοιχεί στην ποιότητα εκείνων των σφαιρών. Είναι ιδιαίτερα ξέφρενη στη σφαίρα την πλησιέστερη στη Γη, όπου βασιλεύουν τα πάθη που δεν έχουν σβήσει ακόμα. Όλα τα γήινα λάθη επιζούν εκεί, γιατί οι φορείς τους δεν έχουν ελευθερωθεί από τα πάθη τους.
Ανάμεσα στους κατοίκους αυτών των σφαιρών μπορεί να βρεθούν πολλοί πολιτικοί ηγέτες, οι οποίοι όσο βρίσκονταν στη Γη, πίστευαν πως η δύναμη είναι η κορωνίδα της γήινης επίτευξης… Αυτές οι δυσαρμονικές ψυχές… δεν γνωρίζουν ειρήνη και αντλούν την καταστροφική τους δύναμη από τη μανία τους. Δεν είναι ν΄απορεί κανείς με τις μάχες που εξαπολύονται, κατά τις οποίες πολλοί απ΄αυτούς τους τρελούς χάνονται, ενώ άλλοι εξακολουθούν να επιβιώνουν…
… Θα έπρεπε να ρωτήσει κανείς τι συμβαίνει σ΄αυτούς που δεν επιβιώνουν, που “σκοτώνονται” από τις εκρήξεις της σκέψης! Αυτοί πέφτουν σ΄έναν ύπνο βαθύ, μια ασύνειδη κατάσταση που καθυστερεί την πρόοδό τους…»
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 377]

Τι μαθαίνουμε λοιπόν; Ότι σε ορισμένες σφαίρες του Λεπτοφυούς Κόσμου διαδραματίζονται συγκρούσεις και μάχες και σκοτωμοί! Δεν είναι περίεργο αφού μιλάμε για τον κόσμο των γήινων επιβιώσεων και των πραγματοποιήσεων της σκέψης. Η σκέψη μεταφέρει στον Λεπτοφυή Κόσμο όχι μόνο μίση και πάθη αλλά και ασθένειες και επιδημίες. Αλλά:
«… Μολονότι μιλάμε για τις μάχες του Αρμαγεδδώνα στον Λεπτοφυή Κόσμο, μιλάμε επίσης και για τις ειρηνικές καταστάσεις που απαντώνται εκεί. Δεν υπάρχει αντίφαση σ΄αυτό, γιατί, ακόμα και στη Γη, την εποχή των πιο τρομακτικών πολέμων, υπάρχουν χώρες που παραμένουν ουδέτερες και σε ειρήνη. Έτσι συμβαίνει και στον Λεπτοφυή Κόσμο. Να θυμάστε -όπως στη Γη, έτσι και στον Ουρανό.
Εντούτοις, το αντίστροφο δεν αληθεύει. Τα επί της Γης γεγονότα είναι περιορισμένα σ΄αυτόν τον μικρό πλανήτη, ενώ οι σφαίρες του Λεπτοφυούς Κόσμου είναι ασυγκρίτως πιο αχανείς, κι όλα τα μέτρα εφαρμόζονται με όρους του Απείρου…»
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 391]
Και:
«… Οι περισσότεροι άνθρωποι μπαίνουν στον Λεπτοφυή Κόσμο με τη συνειδητότητά τους φορτωμένη γήινες συνήθειες… Ακόμα και καλοί άνθρωποι χτίζουν την αστρική τους ύπαρξη σύμφωνα με τα γήινα πρότυπά τους… Για παράδειγμα, άνθρωποι που ήταν υπερβολικά απορροφημένοι από τις φυσικές τους ασθένειες, εξακολουθούν να έχουν τις ίδιες μέριμνες στον Λεπτοφυή Κόσμο. Είναι εθισμένοι στα πολλά τους φάρμακα και αδυνατούν να φανταστούν πως αυτή η όψη της επίγειας ζωής τους δεν είναι πια αναγκαία για τη νέα τους απενσαρκωμένη κατάσταση. Κάνοντας χρήση του ατμοσφαιρικού χημισμού επινοούν νέα φάρμακα. Δυστυχώς, στις νέες τους ενσαρκώσεις λησμονούν αυτά τα αστρικά πειράματα!…»
[Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 390]