Υπάρχει η εξής παραδοξότητα: Ενώ η παραμονή μας στο φυσικό πεδίο είναι ελαχιστότατη σε σύγκριση με την παραμονή μας στις λεπτότερες σφαίρες, εντούτοις η γήινη ζωή έχει μεγαλύτερη σημασία από τη ζωή στις εσωτερικότερες σφαίρες. Πράγματι, έχει τονιστεί από όλους τους μεγάλους πνευματικούς Ηγέτες της ανθρωπότητας ότι η ζωή μας στη Γη καθορίζει τους όρους της επέκεινα ύπαρξής μας.
Και τι είναι εκείνο που καθορίζει την ανθρώπινη ποιότητά μας; Η σκέψη μας. Ισχύει απολύτως η γνωστή παλιά ρήση: «Όπως σκέφτεται κανείς, έτσι και είναι». Η ποιότητά μας δεν είναι παρά η ποιότητα της σκέψης μας. Ο λόγος και η δράση μας υποκινούνται και τροφοδοτούνται από τη σκέψη μας. Έτσι, η σκέψη, όντας ο ρυθμιστικός παράγοντας της ποιότητάς μας, συνιστά και τον παράγοντα που χτίζει το πεπρωμένο μας. Είμαστε και θα είμαστε ο καρπός της σκέψης μας.
Όλα τα μεγάλα πνευματικά ρεύματα προβάλλουν τη σπουδαιότητα της σκέψης. Κατ΄ουσίαν αυτά τα ίδια τα ρεύματα δεν είναι παρά ρεύματα σκέψης που σπέρνονται στον αγρό της ανθρώπινης συνειδητότητας προκειμένου να βοηθήσουν την ανάπτυξή της. Η Άγκνι Γιόγκα αποτελεί ένα τέτοιο ρεύμα σκέψης που αποβλέπει στο να διαλύσει τις προκαταλήψεις και τα απολιθώματα της παλιάς σκέψης και να σπάσει τα στεγανά της, ώστε να υπάρξει αναγέννηση και πρόοδος στη συνειδητότητα και τη ζωή της ανθρωπότητας.
Σ΄αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, σε κάθε της σελίδα τονίζεται η τεράστια σημασία καλλιέργειας της σκέψης, όπως και της φαντασίας και της θέλησης, οι οποίες δεν είναι παρά όψεις της σκέψης. Στον Λεπτοφυή Κόσμο, όπου τα πάντα εξαρτώνται από τη σκέψη και δημιουργούνται με τη σκέψη, είναι καταφανής η σπουδαιότητα καλλιέργειάς της.
Η ακαλλιέργητη σκέψη δυσκολεύει πολύ τη ζωή στον Λεπτοφυή Κόσμο, όχι μόνο σε βαρυσήμαντους τομείς αλλά και σε δευτερεύοντα ζητήματα. Ας προσέξουμε το παρακάτω απόσπασμα:
«Η Ουρουσβάτι, όταν βρίσκεται στο λεπτοφυές της σώμα, εμφανίζεται συχνά μ΄ένα πορφυρό ελληνικό ένδυμα. Το χρώμα του ενδύματος κάποιου συνήθως αντιστοιχεί στο χρώμα της αύρας του και το στιλ του ενδύματος είναι παρμένο απ΄την εποχή προς την οποία νιώθει μεγαλύτερη εγγύτητα το πνεύμα του. Παντού στο Λεπτοφυή Κόσμο την ωραιότητα της ενδυμασίας του την εκφράζει κάποιος καθαρά με τη σκέψη. Στον κόσμο της σκέψης φοράμε συνήθως το ένδυμα μιας προγενέστερης ζωής. Εκείνοι που δεν έχουν διατηρήσει μια καθαρή ανάμνηση του παρελθόντος συχνά έχουν δυσκολίες στον Λεπτοφυή Κόσμο. Θυμούνται μόνο τυχαία τμήματα των πολλών ενδυμάτων του παρελθόντος τους, κι έτσι δημιουργούν ένα άσχημο ανακάτεμα. Νιώθουν την ανάγκη να δημιουργήσουν αμέσως ένα φόρεμα για τον εαυτό τους, αλλά η απειθάρχητη φαντασία τους μπορεί να οραματιστεί μόνο κομματάκια της αμφίεσής τους. Βλέποντας διάφορα ενδύματα σε άλλους, οι νεοφερμένοι αρχίζουν να σκέφτονται εσπευσμένα και κάθε κύμα σκέψης δημιουργεί ένα απροσδόκητο κομμάτι. … Εμείς δεν σας συμβουλεύουμε χωρίς λόγο να συγκεντρώνεστε, να αναπτύσσετε τη σκέψη στη ζωή και να κατανοείτε την αίσθηση της αρμονίας, ούτως ώστε κάθε πνευματική συσσώρευση να αποδειχτεί χρήσιμη στον Λεπτοφυή Κόσμο… Θα ήταν καλύτερα αν καθένας μπορούσε να βρει ένα άνετο ρούχο που να είναι χρήσιμο στον Λεπτοφυή Κόσμο, κι είναι πολύ θλιβερό να φοριούνται ακατάλληλα γήινα ενδύματα…
Τα κατώτερα στρώματα του Λεπτοφυούς Κόσμου εκδηλώνουν πολλή ασχήμια. Είναι ουσιώδες να καθαρθεί η Γη απ΄αυτήν. Όταν μιλώ για την δύναμη της Ομορφιάς, έχω κατά νου όχι μόνο τη Γη, αλλά και τον Λεπτοφυή Κόσμο…»
[Υπεργήινο, Ι, παρ.62]

Το πόσο η εμφάνισή μας εξαρτάται από τη σκέψη μας είναι φανερή στο παρακάτω απόσπασμα:
«… Οι σχέσεις με τον Λεπτοφυή Κόσμο επιθέτουν μια ιδιάζουσα ποιότητα, η οποία ανήκει στον Λεπτοφυή Κόσμο. Εκεί η εμφάνιση κάποιου δεν μεταβάλλεται, εκτός κι αν έχει κανείς ιδιαίτερη επιθυμία γι΄αυτό. Η σκέψη δημιουργεί τη μορφή στον Λεπτοφυή Κόσμο. Μπορεί κάποιος να επιστρατεύσει οποιαδήποτε εικόνα επιλεγμένη από τα βάθη των αιώνων και να τη σταθεροποιήσει στη φαντασία, εάν η φαντασία του είναι αρκετά ανεπτυγμένη…»
[Υπεργήινο, Ι, παρ.31]

Πώς να τονίσει κανείς την απόλυτη σπουδαιότητα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη σκέψη της μεταθανάτιας κατάστασης; Όταν η σκέψη του Υπεργήινου συνοδεύεται από αγάπη και προσδοκία, οι συνθήκες θα είναι πολύ διαφορετικές από τις συνθήκες που προκαλεί η αποστροφή και ο φόβος. Αλλά, βέβαια, η σκέψη που διέπεται από ιδέες εκμηδένισης ή από ιδέες αφαίρεσης, αμορφίας και ασυναισθησίας δεν μπορεί να γεννήσει αγάπη και ευμένεια, αλλά τα εντελώς αντίθετα συναισθήματα.
Γι΄αυτό επιμένουμε τόσο πολύ στο συγκεκριμένο και θετικό που διευκολύνουν τη φαντασία και τη μνήμη. Άλλωστε, η φαντασία δεν είναι παρά μνήμη, και μακάρι να είναι μνήμη ωραίων μορφών και όχι φρικαλέων και τερατωδών!
Σ΄αυτό το πλαίσιο παραθέτουμε και το παρακάτω απόσπασμα:
«Είναι ιδιαίτερα πολύτιμο να γνωρίζει κανείς ότι, ακόμα και μ΄ένα μέσο βαθμό συνειδητότητας, ένας άνθρωπος μπορεί να καταργήσει τον παρατεταμένο ύπνο στον Λεπτοφυή Κόσμο. Πράγματι, μπορεί ν΄αρχίσει να μαθαίνει και να εργάζεται αμέσως. Μπορεί να δημιουργήσει την ιδιαίτερη ενδυμασία του και να σπεύσει να συναντήσει χρήσιμους συνεργάτες. Είναι έτοιμος να συμμετάσχει σε όλα τα πλεονεκτήματα του Λεπτοφυούς Κόσμου και, ακόμα, θα είναι έτοιμος να έρθει σε επαφή με τις ανώτερες σφαίρες. Πράγματι, μπορεί να πλησιάσει το ανώτατο με τόλμη, γεμάτος θάρρος.
Αυτός ο άνθρωπος θα σκέφτεται τον Λεπτοφυή Κόσμο σαν μια χαρωπή κατάσταση συνείδησης, και με μια τέτοια σκέψη θα δημιουργήσει τη μελλοντική του χαρά…»
Όταν κάποιος καταφέρει να δημιουργήσει μια τέτοια κατάσταση συνείδησης, θα είναι πραγματικά ευλογημένος. Θα φωτιστεί ολόκληρη η ύπαρξή του. Η ύπαρξή του θα ισορροπήσει πατώντας με το ένα πόδι στον αισθητό και με το άλλο πόδι στον υπεραισθητό κόσμο. Ίσως όμως ο χαρακτηρισμός «υπεραισθητός» να μην είναι ακριβής για έναν τέτοιο άνθρωπο, γιατί αυτός μπορεί πλέον να αισθάνεται εκείνον τον Κόσμο. Η εξοικείωση με τον Λεπτοφυή Κόσμο ξυπνάει μνήμες από αυτόν και οι μνήμες, με τη σειρά τους, επαυξάνουν την οικειότητα μαζί του.
Αυτή η εξοικείωση, όχι μόνο δεν καθιστά το άτομο ανενεργό στην γήινη ζωή αλλά, απεναντίας, τον ενεργοποιεί ακόμη περισσότερο, χάρη στον ισορροπημένο ψυχισμό του και την αποδοχή όλων των καταστάσεων ύπαρξης. Σ΄αυτή την εξοικείωση οδηγεί η Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα, γιατί είναι ανάγκη να σπάσουν πλέον τα φράγματα ανάμεσα στους κόσμους. Φτάνει πλέον η ώρα της συνύπαρξης και συνεργασίας των κόσμων. Φτάνει η ώρα να δοθεί ένα τελειωτικό χτύπημα στη μεγάλη τραγωδία του θανάτου.
Δεν είναι υπέροχο να είμαστε εργάτες στο χτίσιμο της Νέας Ζωής;