Ξεκινάμε αυτό το θαυμαστό ταξίδι με μια δήλωση της Διδασκαλίας που έχει εξαιρετική σημασία για ό,τι θα διαβάσει κανείς στη συνέχεια:
«Δεν πρέπει να εκλαμβάνετε τίποτα με τρόπο αφηρημένο… Μη διερωτάσθε επίμονα για κάθε φράση. Κάθε φράση συνιστά το ύψιστο μέτρο απλότητας.» Στο Σύμπαν, στον Κόσμο, στους κόσμους, σε όλες τις καταστάσεις ύπαρξης, δεν υπάρχει τίποτε «αφηρημένο». Υπάρχει η διπλή αδιαχώριστη ενότητα Πνεύμα-Ύλη. Η Ύλη αποτελεί το ένδυμα του Πνεύματος, και αυτό ισχύει σε κάθε επίπεδο Ύπαρξης, όσο υψηλά κι αν βρίσκεται. Πρόκειται για μια απόλυτη Κοσμική Συνθήκη. Η διαφορά είναι ότι, όσο ανερχόμαστε στην εξελικτική Κλίμακα, η Ύλη εκλεπτύνεται και βαθμηδόν γίνεται φωτονιακότερη και πιο εύπλαστη. Στα ανώτερα επίπεδα η Ύλη σχεδόν ταυτίζεται με το Πνεύμα, κι έτσι δεν αντιστέκεται στα κελεύσματά του.
Εφόσον δεν υπάρχει Κοσμική Κατάσταση χωρίς Ύλη, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα περί «αμορφίας» των αόρατων κόσμων συνιστούν πολύ ατυχή έκφραση. Κόσμος και αμορφία είναι αλληλοαναιρούμενες έννοιες. Ασφαλώς, οι μορφές των διαφόρων κόσμων ποικίλλουν εξαιρετικά, αφού η Φύση αποστρέφεται την ομοιομορφία και την μονοτονία.
Επίσης, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι η Ύλη προσαρμόζεται στις ανάγκες του Πνεύματος, και επομένως όσο υψηλότερη είναι η βαθμίδα της Συνειδητότητας τόσο τελειότερο είναι το υλικό της περίβλημα. Έτσι, για παράδειγμα, το βουδικό σώμα συνίσταται από φωτεινή ύλη (Materia Lucida).
Αν, λοιπόν, θέλει κανείς να προσεγγίσει το μέγιστο ζήτημα της συνέχειας της Ύπαρξης, πρέπει, πρωτίστως, να πετάξει από το νου του τις παράλογες ιδέες για «άμορφες» και «άυλες» καταστάσεις. Τέτοιες παραπλανητικές έννοιες δημιουργούν όχι μόνο σύγχυση αλλά και φόβο και άπωση. Πράγματι, ποιος θα ελκυόταν από μια άμορφη και άυλη ύπαρξη; Κανένας. Διότι, κατ΄ουσίαν, αυτή ισοδυναμεί με ανυπαρξία. Αλλά η Συνειδητότητα ποθεί περισσότερο από καθετί την Ομορφιά. Και ομορφιά -ευμορφία σημαίνει ωραίες (ευ)μορφές. Και ακριβώς όλος ο μόχθος της Φύσης, ορατής και αόρατης, κατατείνει στην τελειοποίηση των μορφών της. Γι΄αυτό το λόγο οι μορφές δεν είναι παντοτινές, επειδή η Φύση δεν κουράζεται ποτέ να υφαίνει νέες μορφές με στόχο τη βελτιστοποίησή τους.
Αν τώρα πει κανείς ότι αυτό μπορεί να ισχύει στο φυσικό πεδίο, αλλά δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει στα υπεργήινα πεδία, θα απαντήσουμε ότι, πέρα από τις αμέτρητες μαρτυρίες για θέαση θαυμαστών Όντων και Κόσμων, είναι εποικοδομητικό να σκέφτεται κανείς με βάση τη μεγάλη Ερμητική Σοφία, η οποία εξηγεί:
«Όπως Επάνω, έτσι και κάτω.»
Πραγματικά, η σκέψη με βάση το Νόμο της Αναλογίας προάγει πολύ την κατάστασή μας.