Αυτή η τεράστια Οντότητα που αποκαλούμε Χριστό ήρθε για να δώσει μια νέα ώθηση στην ανθρώπινη συνειδητότητα, μια νέα στροφή στο σπιράλ της πλανητικής εξέλιξης, να εγκαινιάσει μια νέα Εποχή. Και για έναν πολύ σοβαρό λόγο που οι πολλοί αγνοούν: να σώσει από πρόωρη καταστροφή τον γήινο κόσμο, αναλαμβάνοντας ο Ίδιος το φοβερό κάρμα της ανθρωπότητας με την εθελούσια υπέρτατη θυσία της ενσάρκωσης και της θανάτωσής Του.
Ήταν ένας πολύ Υψηλός Μυημένος της Αδελφότητας του Φωτός κι αυτό προκύπτει από όλες τις δηλώσεις Του, οι οποίες είναι χαρακτηριστικές των Εκπροσώπων της Ιεραρχίας του Φωτός. Πρώτα απ΄όλα, δήλωσε απερίφραστα ότι δεν ήρθε για να ακυρώσει την προγενέστερη Διδασκαλία αλλά να της δώσει ζωή: «Ουκ ήλθον καταλύσαι τον νόμον και τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι». Πράγματι, ένα από τα βασικά γνωρίσματα γνησιότητας κάθε Διδασκαλίας είναι η αποδοχή όλων των άλλων αληθινών Διδασκαλιών. Και πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού η ουσία της Σοφίας είναι αιώνια και απαρασάλευτη. Γι΄αυτό δεν μπορεί να «παρέλθει ιώτα εν ή κεραία μία μέχρι συντελείας των αιώνων» από αυτήν εφόσον η Αλήθεια που εκφράζει είναι αθάνατη και άφθαρτη. Σ΄αυτήν την Αλήθεια όμως προστίθενται νέα στοιχεία σε κάθε Εποχή σύμφωνα με τις νέες ανάγκες.
Τα επεισόδια της ζωής Του είναι κι αυτά υπαινικτικά των ψυχοπνευματικών ανελικτικών σταδίων του ανθρώπου και τελούνταν συμβολικά στις μυστηριακές Σχολές, από την πιο βαθιά αρχαιότητα. Και ο λιγότερο πληροφορημένος άνθρωπος σήμερα γνωρίζει τις παλιές δοξασίες, όπως είναι για παράδειγμα η κάθοδος στον Άδη, ο θάνατος και η ανάσταση του Φωτοφόρου Σωτήρα –με όποιο Όνομα ή Προσωπικότητα κι αν παρουσιάζεται. Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι η λεγόμενη θεία Κοινωνία που απαιτεί τη βρώση της σάρκας και την πόση του αίματος του Σωτήρα για να κερδηθεί η αιώνια ζωή είναι εντελώς συμβολική, και άλλωστε καθόλου πρωτότυπη στο χριστιανικό δόγμα αφού είναι πασίγνωστη η πανάρχαια καταγωγή της. Ο άρτος και ο οίνος θα βρεθούν σε όλες τις θρησκείες υποδηλώνοντας μια μετουσίωση, η οποία μετατρέπει τη θνητότητα σε αθανασία. Αυτή η μυστηριακή μετάλλαξη μπορεί να γίνει μόνο μέσω του δεύτερου Προσώπου –της Συνειδητότητας ή Ψυχής, της Χριστικής ή Βουδικής αγάπης και σοφίας, που προσφέρεται αυτοθυσιαστικά με το Ιερό Δισκοπότηρο –το κέντρο (τσάκρα) συσσώρευσης της πεμπτουσίας των άριστων εμπειριών και γνώσεων της ανθρώπινης βιοπορείας.
Καθένας είναι εύκολο να συσχετίσει τα παραπάνω με τα σύμβολα αμβροσία – νέκταρ των Ελλήνων, αμρίτα και σόμα των Ινδιών, κ.ο.κ.
Μεταξύ των λόγων του Χριστού συναντάμε πολλές αναφορές για τη Βασιλεία του Θεού ή των Ουρανών, την υπόσχεση της ευτυχίας σ΄εκείνους που τηρούν τις προδιαγραφές της Χριστικής Διδασκαλίας. Πρόκειται σαφώς για υπόδειξη των ανώτερων τρόπων Ύπαρξης σε υψηλότερα πεδία ή κόσμους. Καθόλου αντιφατικό το γεγονός ότι η «Βασιλεία εντός υμών εστίν», αφού τα ανώτερα πεδία Ύπαρξης είναι επίσης ανώτερες καταστάσεις συνείδησης.
Η Βασιλεία των Ουρανών είναι απρόσιτη στους πλούσιους –σ΄αυτούς που «θησαυρίζουν θησαυρούς επί της γης», σ΄αυτούς που περιορίζονται και προσδένονται σε επίγεια αποκτήματα, όχι μόνον υλικά αλλά και γνωσιολογικά, φιλοδοξίες, αξιώματα, επιδιώξεις, κ.τ.λ.. Είναι μόνο προσιτή στα «παιδία», στις συνειδήσεις που χαρακτηρίζονται από φρεσκάδα και ζωτικότητα.
συνεχίζεται…