Έχει εκπεμφθεί ένα Κάλεσμα. Θα ρωτήσουν: Από πού; Και σε τι; Κι ακόμα: Ποιο το μέσο συμμετοχής;

Ας απαντήσουμε σε κάθε ένα από αυτά τα ερωτήματα.

Στο πρώτο –από πού; Από την ύψιστη και Μία Πηγή του Καλού και της Γνώσης.

Πρώτα απ΄όλα, φίλε, μπορείς να δεχτείς το δυνατό της ύπαρξης όντων με ανώτερη γνώση που υπηρετεί το Κοινό Καλό; Αν απαντήσεις αρνητικά, κάθε περαιτέρω συζήτηση περιττεύει. Αν πάλι δεν αρνείσαι τη δυνατότητα, αλλά έχεις και τις αμφιβολίες σου, μπορείς να προχωρήσεις στην επαλήθευση, εφόσον η καρδιά σου σκιρτά από χαρούμενη προσδοκία και ελπίδα. Η ειλικρινής και θερμή αναζήτηση θα σου δώσει την απάντηση αφού ο νόμος είναι κατηγορηματικός: «Ζητείτε και ευρήσετε…» Αν, τέλος, η ύπαρξη της Κοινότητας του Καλού είναι για σένα επαληθευμένη πληροφορία, τότε δεν έχεις χρόνο για χάσιμο. Πρέπει να αξιοποιήσεις το Κάλεσμα.

Στο δεύτερο ερώτημα –σε τι; Στην πραγμάτωση των πιο υπέροχων ονείρων σου –στο άνθισμα των θαυμαστών δυνατοτήτων των ικανοτήτων της οντότητάς σου, στο φως, στην ομορφιά, στην άπειρη ύπαρξη, στην ατελεύτητη γνώση. Και μαζί στη σύμπραξη δόμησης ενός καλύτερου κόσμου, μιας καλύτερης κοινωνίας.

Ποιος δεν θα λαχταρούσε μια τέτοια πραγμάτωση; Όμως, τα μεγάλα επιτεύγματα δεν τυχαιοκρατούνται, κερδίζονται με προσπάθεια, με αγώνα, με ανυποχώρητη επιμονή και ακόμα με αυτό που οι περισσότεροι απεύχονται, με θυσίες. Αλλά κανένας δεν τους έχει πει ότι καμιά θυσία δεν είναι μάταιη και ότι η θυσία είναι ο πιο σύντομος δρόμος. [Σε τελική ανάλυση, τι σημαίνει «θυσία»; Την απάρνηση ενός πράγματος χάριν ενός υπέρτερου!]

Όλα τα παραπάνω μας φέρνουν στο τρίτο ερώτημα –ποιο το μέσο συμμετοχής.

Σ΄αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να απαντήσει κανείς μονολεκτικά: η Καρδιά! Αυτή όμως η μία λέξη κλείνει μέσα της όλη τη σοφία και όλες τις δυνατότητες. Μιλάμε βέβαια για μια καρδιά ζωντανή, ευαίσθητη, ανοιχτή στο φως, και όχι για καρδιά σκοτεινιασμένη, πετρωμένη, περιορισμένη στη στενότητα του μικτού εγώ. Η ζωντανή, καθαρή καρδιά μπορεί να χωρέσει όλο τον Κόσμο, και μπορεί να δεχτεί τα δώρα όλου του Κόσμου.

Αξίζει, λοιπόν, να θυμόμαστε πάντοτε τι έχει λεχθεί γι΄αυτό το θαυμαστό όργανο. Ανάμεσα στις αμέτρητες αναφορές καταγράφουμε μερικές.

Η καρδιά είναι πύρινο όργανο και το πυρ της καρδιάς είναι το ίδιο με το Πυρ του Διαστήματος.

Η καρδιά είναι η εστία της συνειδητότητας –η καρδιά και όχι μόνο ο εγκέφαλος, του οποίου η καλλιέργεια εξαρτάται από εκείνην της καρδιάς. Επομένως, είναι επίσης η εστία της ψυχικής ενέργειας, η οποία δεν είναι παρά η εκδήλωση των ανώτερων στοιχείων της συνειδητότητας, δηλαδή ό,τι θα αποκαλούσαμε πνευματικότητα.

Αντιλαμβάνεται καθένας ότι η καλλιέργεια της συνειδητότητας είναι ταυτόχρονα καλλιέργεια της καρδιάς. Υπανάπτυκτη συνειδητότητα σημαίνει υπανάπτυκτο καρδιακό κέντρο. Και τα δύο αυτά όμως μπορούν και πρέπει να τελειοποιηθούν. Δεν υπάρχει σπουδαιότερο καθήκον και μεγαλύτερη ευθύνη από την καλλιέργεια αυτών των πυρηνικών στοιχείων της ύπαρξής μας. Είναι ένα καθήκον όχι μόνο απέναντι στον εαυτό μας αλλά και απέναντι στον Κόσμο επειδή η καρδιά είναι αυτή που μας ενώνει με παν ό,τι υπάρχει, ανώτερο και κατώτερο.

Η καρδιά διαθέτει εγγενώς την ιδιότητα του Μαγνήτη, και γι΄αυτό είναι ενοποιό όργανο. Ο Κοσμικός Μαγνητισμός είναι η συμπαντική δύναμη που με τη θετική του πολικότητα δίνει στο Σύμπαν την ενιαία του υπόσταση –«Εν το Παν»- ενώ με την αρνητική του πολικότητα διατηρεί τις αναγκαίες αποστάσεις που χρειάζονται για την ατομικότητα.

Έτσι, η καρδιά είναι η εστία της αγάπης, καθώς η αγάπη είναι η αντίληψη της ενότητας και της συγγένειας.

Δεν είναι, λοιπόν, χωρίς λόγο που η καρδιά θεωρήθηκε πάντοτε η έδρα όλων των ευγενέστερων και ωραιότερων ιδιοτήτων του ανθρώπου. Και πραγματικά αποτελεί τον ήλιο του συστήματός του.

Πόση φροντίδα και σεβασμός οφείλεται σ΄αυτό το πολύτιμο όργανο! Πρέπει, λοιπόν, να γνωρίζει κανείς τι ωφελεί και τι βλάπτει την καρδιά, γιατί χωρίς καρδιά τίποτε δεν μπορεί να επιτευχθεί. Με τι τροφοδοτείται και αναπτύσσεται η καρδιά; Τροφοδοτείται με ψυχική ενέργεια και τελειοποιείται με εφαρμογή των ηθικών θεμελίων. Τα δύο αυτά βέβαια είναι αλληλένδετα και αδιαχώριστα. Με τέτοια τροφοδοσία η καρδιά γίνεται ευαίσθητη, μεγάλη και περιεκτική, και τότε θα είναι έτοιμη στην καθεαυτού τροχιά της Άγκνι Γιόγκα, δηλαδή την ενοποίηση των συνειδητοτήτων που θα πολλαπλασιάσει τις δυνατότητες. Γι΄αυτό το Κάλεσμα είναι επίσης κάλεσμα σε ενοποίηση των συνειδητοτήτων:

«Το κάλεσμα σε ενότητα των συνειδητοτήτων είναι αναγκαίο παντού, γιατί αυτή είναι η απλούστερη εισαγωγή στη ζωή της καρδιάς. Αυτό δεν είναι μαγεία, αλλά φυσικός νόμος που μπορεί να υφάνει ένα σωτήριο δίχτυ γύρω από τον πλανήτη…»

[ΚΑΡΔΙΑ, 150]