Μια πραγματική ιστορία:
Η Χ. μόλις είχε τελειώσει τα καθήκοντα μιας επίπονης και πιεστικής ημέρας. Τώρα περπατούσε στο δρόμο, παράλληλα στις γραμμές του ηλεκτρικού, κατευθυνόμενη προς το σταθμό για να πάρει το τρένο που θα την πήγαινε στο σπίτι της.
Σουρούπωνε. Τα πρώτα άστρα άναβαν στον ουρανό και τα πρώτα φώτα σε καταστήματα και σπίτια. Η Χ. αγαπούσε αυτή την ώρα, καθώς της έδινε μια αίσθηση ισορροπίας και χαλάρωσης. Αυτή την αίσθηση χαλάρωσης ενίσχυε ακόμη περισσότερο ένα χλιαρό, τρυφερό αεράκι που το χάδι του πότιζε σαν μαγικό βάλσαμο σώμα και ψυχή.
Η Χ. αφέθηκε στη μαγεία της ώρας κι ένιωσε να μεθάει από ένα αίσθημα ευτυχίας και εσωτερικής ευεξίας. Η ύπαρξή της κατακλύστηκε από μια γεύση ευδαιμονικής πληρότητας. Πραγματικά γευόταν αυτό που αργότερα θα μάθαινε ότι συνιστά τον πυρηνικό Εαυτό στην αδιάσπαστη τριπλότητά του -Ύπαρξη, Συνείδηση, Ευδαιμονία.
Τότε όμως δεν γνώριζε τίποτα γι΄αυτό. Το βίωμα αναδύθηκε αυθόρμητα, απροσδόκητα, μαγικά, και μαζί του κι ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης για το γεγονός ότι υπήρχε και απολάμβανε την ύπαρξή της.
Ξαφνικά γεννήθηκε μέσα της ένα καίριο ερώτημα: Πώς συμβαίνει να υπάρχω τώρα; Το πολύ πιο πιθανό θα ήταν να είχα γεννηθεί στο παρελθόν ή να μην είχα γεννηθεί ακόμα, όπως η τεράστια πλειονότητα των ανθρώπινων όντων.
Μα πριν καν προλάβει να διατυπώσει λεκτικά το ερώτημα, έφτασε η απάντηση κατηγορηματική, βεβαιωτική, αδιαπραγμάτευτη: Θα υπήρχες σε κάθε περίπτωση. Είσαι το παντοτινό τώρα.

Η Χ. εκείνη τη στιγμή κατανόησε με απόλυτη διαύγεια το γεγονός του ακατάλυτου υπαρξιακού της πυρήνα, ανεξαρτήτως χρόνου και περιστάσεων…
Τι ήταν αυτό το συμβάν που βίωσε απροσδόκητα και αιφνιδιαστικά; Ήταν ένα επεισόδιο φώτισης. Εκλάμψεις φώτισης μπορεί να συμβούν στον κάθε άνθρωπο και κανείς δεν είναι στερημένος από αυτή τη δυνατότητα. Οι εκδηλώσεις φώτισης είναι πολλών ειδών και τύπων και μπορεί να συμβαίνουν συχνά, ακόμα και πολύ συχνά, στη ζωή κάποιου. Όλες όμως είναι συνειδητοποιήσεις κάποιας πραγματικότητας ή αλήθειας, μια θέαση κάποιας αλήθειας.
Βέβαια, οι φωτίσεις μπορεί να είναι μικρότερες ή μεγαλύτερες, όλες όμως προωθούν τη διάνοιξη της συνειδητότητας και συνιστούν πολύτιμο εμπλουτισμό της.
Η φώτιση λοιπόν μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Στη μικρή μας ιστορία αναφέραμε ένα παράδειγμα. Καθένας μπορεί να εξιστορήσει τις δικές του εμπειρίες. Ας πούμε, η αναγνώριση της αξίας και της δύναμης της Διδασκαλίας δεν είναι φώτιση; Η ανεύρεση του πνευματικού μας δρόμου δεν είναι φώτιση; Οι επαφές μας με τον Ανώτερο Κόσμο δεν είναι φώτιση;
Μπορούμε να πούμε ότι η φώτιση είναι μια διαρκής διαδικασία στην οδό της πνευματικής αναζήτησης. Και, αλήθεια, η Ιερή Διδασκαλία είναι ανεκτίμητη και ανώτατης μορφής φώτιση. Κάθε της φράση είναι φώτιση, είναι ακτίνα φωτός του Ανώτερου Κόσμου που πέφτει μέσα στη δεκτική συνειδητότητα. Και όταν όλος αυτός ο θησαυρός αφομοιωθεί, τότε θα έχει δημιουργηθεί μια πάμφωτη ύπαρξη.

Σ΄αυτό το σημείο θα είναι χρήσιμο να αναφερθούμε σε παρανοήσεις, τις οποίες καλλιεργούν ανεύθυνα άτομα, ψευτοδάσκαλοι, και φαντασιόπληκτοι. Μεταξύ των στρεβλώσεων είναι η εξής: ότι ο καθένας είναι τέλειος και Βούδας και αυτό μπορεί να το βιώσει με μια μεγάλη και μοναδική φώτιση, χωρίς να χρειάζεται καμία προσπάθεια γνώσης, αυτοβελτίωσης και σύνδεσης με το Ανώτατο! Και μ΄αυτή τη «φώτιση» φτάνει κανείς σ΄έναν πνευματικό τερματισμό κι έχει σωθεί!
Οπότε, τι χρειάζονται οι Διδασκαλίες, οι Διδάσκαλοι, οι Ανώτεροι Κόσμοι, η αγωνιστικότητα, η μάθηση, η τελειοποίηση; Κατ΄αυτούς τους παραχαράκτες της αλήθειας, δεν χρειάζεται τίποτε απ΄όλα αυτά, παρά μόνο τα δικά τους φληναφήματα!

Ποια είναι η παραχάραξη; Πράγματι, έχει λεχθεί ότι όλα τα όντα είναι Βούδες, αλλά εν δυνάμει. Υπάρχει το σπέρμα, ο σπόρος -ο σπόρος όμως πρέπει να φυτρώσει, να μεγαλώσει, να γίνει δέντρο, να καρπίσει. Μόνο τότε θα εκδηλωθεί ο Θεϊκός Εαυτός. Κι αυτό χρειάζεται τις κατάλληλες συνθήκες. Σε άγονο έδαφος ο σπόρος-θειότητα μπορεί να μείνει παντοτινά ανενεργός.
Επίσης, έχει πράγματι επισημανθεί το απροσδόκητο και ακαριαίο της φώτισης, όμως έχει επίσης λεχθεί ότι η φώτιση έχει άπειρες διαβαθμίσεις, όπως και ότι δεν υπάρχει τέρμα στην άνοδο, γιατί το τέρμα αντίκειται στην Απειροσύνη και σημαίνει θάνατο.
Το δε ακαριαίο και αιφνίδιο της φώτισης έρχεται μόνο ως απάντηση στην αναζήτηση, στην αγωνία και στην ανάγκη του πνεύματος, γιατί ο Ουρανός δεν αφήνει αναπάντητη καμία πνευματική ερώτηση. Αλλά η ουράνια απόκριση δεν έρχεται εκεί που δεν υπάρχει ερώτηση, έρχεται μεν «εξαίφνης», αλλά «εκ της πολλής συνουσίας περί το πράγμα αυτό», όπως το θέτει ωραιότατα ο μεγάλος μας πρόγονος. Μόνο η τριβή με ένα πνευματικό ερώτημα θα φέρει την απάντηση, τη φώτιση, απροσδόκητα και ξαφνικά μεν, αλλά πάντως όχι στο καφενείο, στην αγορά ή στο πορνείο.
«… Κανείς δεν πιστεύει ότι μπορούμε να φτάσουμε μ΄ένα πήδημα από τη συνείδηση του ζώου στην άμεση γνώση … Το να νιώθουμε τον Πύρινο Κόσμο, ενώ βρισκόμαστε μέσα στο γήινο σώμα, είναι ήδη φώτιση.»
[Πύρινος Κόσμος, Ι, κεφ.397]
Η Φύση δεν έχει κενά, δεν έχει άλματα, ωστόσο η επιτάχυνση είναι απολύτως δυνατή, και αυτή την επιτάχυνση προσφέρει η Ατραπός της Μαθητείας. Αλλά μόνο με την Άνωθεν Καθοδήγηση μπορεί να φτάσει κανείς σ΄αυτό το επίτευγμα.

Λοιπόν, η φώτιση δεν είναι όπως το …εφάπαξ του συνταξιούχου! Ούτε την παίρνεις μια κι έξω ούτε ξοδεύεται. Αντίθετα, είναι μια συχνή, ακόμα και συνεχής, διαδικασία, είναι μόνιμο και αναπαλλοτρίωτο απόκτημα, κι επίσης έχει τη δυνατότητα αύξησης και αναβάθμισης.
Κάθε στιγμή, κάθε επεισόδιο φώτισης, γίνεται ατόφιο μέρος της συνειδητότητάς μας, διαμορφωτής της ποιότητάς μας, και χτίζει τα σκαλοπάτια της ανόδου μας.
Φώτιση, άμεση γνώση, σαμάντι -έννοιες συναφείς, οι σπινθήρες που ανάβουν τη μεγάλη φωτιά της επίτευξης.
Συνεχίζεται…