Ο βασικός ήρωας αυτού του μύθου είναι ο Θησέας. Ο Θησέας δεν είναι απλώς «ήρωας» με την έννοια ενός από τους χαρακτήρες του δράματος, αλλά και -κυρίως- με την έννοια του εκτελεστή ανδραγαθημάτων.
Μικρή παρένθεση:
Τι σημαίνει ηρωισμός;
Είναι η επιτέλεση δύσκολων, ριψοκίνδυνων, τολμηρών πράξεων; Όχι, διότι τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί «ήρωας» κάθε ληστής, τυχοδιώκτης ή ρέκορντμαν. Εξάλλου, συχνά η ανάγκη, ο φόβος, το κέρδος, και οι περιστάσεις ωθούν τους ανθρώπους σε επικίνδυνες και δύσκολες ενέργειες. Αυτό όμως δεν συνιστά ηρωισμό. Ο ηρωισμός είναι εντελώς άλλο πράγμα, όπου η βασική διαφορά συνίσταται στο κίνητρο. Έτσι, ήρωας είναι κάποιος που επιτελεί πράξεις που θέτουν σε κίνδυνο την προσωπική του ασφάλεια και ησυχία χάριν κάποιου άλλου ή συνόλου ατόμων, ή χάριν της πνευματικής τους υπόστασης σε βάρος της φυσικής.
Ο Θησέας είναι ένας τέτοιος ήρωας. Ας προσεγγίσουμε αυτό το ενδιαφέρον σύμβολο, χωρίς να ξεχνάμε ότι πίσω από κάθε μυθολογικό όνομα συχνά υποκρύπτεται και κάποια ξεχασμένη υπαρκτή προσωπικότητα, τυλιγμένη στην αχλή του χρόνου, αλλά που διατηρείται ακόμη στην ανθρώπινη μνήμη περιβεβλημένη πλέον το μυθολογικό της μανδύα.

Γονείς του Θησέα:
Αίθρα και Αιγέας ή Ποσειδών.
Η Αίθρα συνευρέθη και με τον Ποσειδώνα και με τον Αιγέα (πρβλ. συνεύρεση Λήδας με Δία και Τυνδάρεω, επίσης συνεύρεση Αλκμήνης με Δία και Αμφιτρύωνα).

Αίθρα
Αίθω= λάμπω, Αίθρα: Λαμπερή, Αιθέρας (που λαμπυρίζει), αιθερικός φορέας.

Αιγεύς
Αιγ-εύς, Αίγα-Γαία: Γήινη Γνώση, αλλά και Στεριά.

Ποσειδών
Πόσ-ις: άνδρας(ομηρ. λέξη) , πόσις (πίνω) -ειδ: (ρήμα οίδα: γνωρίζω, με 3 ρίζες: οιδ-, ειδ-, ιδ-): ανθρώπινη γνώση ή απορρόφηση γνώσης, πληροφοριών (ειδ-ήσεων).
Επίσης όμως: Θάλασσα (Ποσειδών: Θεός Θάλασσας).
Σημειωτέον:
Ονομασία Φυλής Αθηναίων: Ποσειδωνιάς -αυτή που προέρχεται από τον Ποσειδώνα ή από την Ποσειδωνία (ή Ποσειδωνίδα) -το τελευταίο μεγάλο ηπειρωτικό τμήμα της Ατλαντίδας που χάθηκε στα βάθη της θάλασσας.
Ας θυμηθούμε την αφήγηση του Πλάτωνα για νίκη των Αθηναίων επί μιας ατλάντειας φυλής. Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι Αθηναίοι έχουν τεράστια αρχαιότητα, αφού συνυπήρξαν με την Ατλαντίδα ή μέρος αυτής.
Οι Αθηναίοι επομένως έλκουν την καταγωγή από την Ατλαντίδα (κοιτίδα της 4ης Φυλής, αλλά και τόπο γέννησης της 5ης, στην οποία ανήκουν οι Αθηναίοι). Γι΄αυτό προστατεύονται και από τον Ποσειδώνα (κυρίαρχη θεότητα των Ατλάντων, που τελικά την καταβρόχθισε), και από την Αθηνά, θεά της Γνώσης και Σοφίας, κυρίαρχου γνωρίσματος της 5ης Φυλής.
Ποια η σχέση Αιγέα – Ποσειδώνα;
Τελικά, σχέση ταύτισης, αφού ο Αιγέας πέφτει και «πνίγεται» στη θάλασσα. Υπόψη ότι ο Ποσειδών αποκαλείται μεταξύ άλλων και: Ποσειδών Αιγαίων. Οφείλει να κάνει κανείς τους αναγκαίους συνειρμούς που έχουν να κάνουν με γεωγραφικά, ιστορικά, ανθρωπολογικά και ψυχολογικά δεδομένα. Όλες αυτές οι όψεις συνδέονται στενά.

Θησεύς
Θητ-εύς – Θητεύων
Στοιχεία μύθου:
Το παιδί -Θησέας γεννιέται και μεγαλώνει στην Τροιζήνα, μακριά από την Αθήνα, όπου βασιλεύει ο πατέρας του Αιγέας. Ο Αιγέας κρύβει κάτω από ένα βράχο δύο σημεία αναγνώρισης για τη μελλοντική συνάντηση με τον γιο του: σπαθί και σανδάλια.
Ο νεαρός Θησέας σηκώνει, ανυψώνει, τον βαρύ βράχο της ύλης (υλιστικής νοοτροπίας), όταν ανδρώνεται, και βρίσκει τα σανδάλια -σύμβολο πορείας, κίνησης και το σπαθί -σύμβολο μάχης, αγώνα, πνευματικότητας.
Τα σανδάλια σχετίζονται με τα πόδια. Το σπαθί με τα χέρια. Ας θυμηθούμε: «Με ανθρώπινα χέρια και πόδια» από τη Διδασκαλία του Πυρός -έτσι αγωνίζεται κάποιος, αλλά και συλλογικά η ανθρωπότητα, για το πνευματικό επίτευγμα.
Ο Θησέας -θητεύων στη Γνώση πορεύεται προς την Αθήνα, στην αναβάθμιση της πνευματικής του δυναμικότητας.

8 Άθλοι του Θησέα
Ο 7 Άθλοι πραγματοποιούνται πριν από την άφιξη στην Αθήνα, και ο 8ος Άθλος μετά από την άφιξη στην Αθήνα.
Οι 7 Άθλοι
Σηματοδοτούν τη διάνοιξη Δρόμου προς την Σοφία.

1.Περιφήτης – Κορυνήτης(ροπαλοφόρος).
Κορύνη: σιδερένιο ρόπαλο, φονικό όργανο. Η ακαμψία στα λόγια (περι-φημί: λέω) και στη σκέψη.
2.Σίνης ο Πιτυοκάμπτης, στις Κεγχρεές.
σίνις, σίνιδος: βλάπτων, καταστροφέας, όλεθρος. Διαμέλιζε τους διαβάτες δένοντάς τους σε δύο πεύκα (Πίτυς: πεύκο).
Η ολέθρια διάσπαση στην περιοχή του σπόρου (κέγχρος), της σποράς, εκεί όπου μπορεί να γεννηθεί (να φυτρώσει) το νέο.
3.Φαιά -αγριογούρουνο, στον Κρομμυώνα.
Γκρίζο, φαιά ουσία, εγκέφαλος, σκέψη.
Κρόμμυο: βολβός, σπέρμα ζωής.
Η «γκρίζα» σκέψη καταστρέφει την ανάπτυξη νέας ζωής. Γουρούνι: ζώο λάσπης-ύλης (λαιμαργία, αδηφαγία, λαγνεία).
4.Σκίρων, στις Σκιρωνίδες Πέτρες.
Σκιρός ή σκιρρός: σκληρός.
Σκίρος ή σκίρρος: γύψος, σκληρό περικάλυμμα.
Η χελώνα που έτρωγε τους άτυχους που γκρέμιζε ο Σκίρων σηματοδοτεί τη βραδυπορία που συνεπάγεται η σκληρότητα σκέψης-συναισθήματος, βραδύτητα που αποβαίνει θανατηφόρα.
5.Κερκύων, στην Ελευσίνα.
Κερκίς, κερκίδος: σαϊτα, κέρκισις: ύφανση.
Κερκύων: υφαντής κακής μοίρας (κάρμα). Πρέπει να χτυπηθεί θανάσιμα.
Ελευσίς: έλευσις κακού πεπρωμένου.
6.Προκρούστης (ή Δαμάστης ή Πολυπήμων), στην Ιερά Οδό.
“Προσαρμογή” των περαστικών στην προκρούστεια κλίνη: προκατάληψη.
Στην Ιερά Οδό (Ατραπό) κάθε προκατάληψη πρέπει να εκλείψει.
Η Ιερά Οδός οδηγεί στην Αθήνα -Σοφία.
7.Εξαγνισμός στο Ναό του Διός Μειλιχίου, στον Κηφισό.

Οι 7 προκαταρκτικοί Άθλοι είναι προετοιμασία για τον μεγάλο 8ο Άθλο, και συνδέονται με τα 7 μεγαλύτερα κέντρα (τσάκρα). Φυσικά, αντανακλούν νικηφόρες εσωτερικές διεργασίες.