Ποιος, λοιπόν, μπορεί να έρθει στη δική μας ομάδα; Βασικά, καθένας που αναζητά έναν πνευματικό δρόμο και θέλει να δει αν ο συγκεκριμένος δρόμος είναι αυτός που ψάχνει αν ταιριάζει στην ψυχοπνευματική του συγκρότηση. Αν η διαπίστωση είναι αρνητική, τότε θα αποχωρήσει και θα συνεχίσει την αναζήτησή του έως ότου κάπου κατασταλάξει. Αν βέβαια δεν κατασταλάξει ποτέ και πουθενά, θα είναι πολύ θλιβερό –για τον ίδιο.

Ποιος μπορεί να μείνει στην ομάδα μας. Εκείνος που θα νιώσει ακατανίκητη έλξη για την Άγκνι Γιόγκα, που θα την αναγνωρίσει ως τον δικό του αδιαπραγμάτευτο δρόμο. Και μένοντας σ΄αυτή την ομάδα μπορεί να επισπεύσει την κατανόησή του και να συμβάλει στην αμοιβαία στήριξη και ενδυνάμωση.

Υπάρχει ωστόσο ένας παράγοντας που μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στη συγκρότηση ενός ομαδικού σχηματισμού –οποιουδήποτε είδους, κοινωνικού, πολιτικού, κυβερνητικού, πνευματικού κ.ο.κ. – παράγοντας που σχεδόν πάντα αγνοείται, ενώ μπορεί είτε να ενοποιήσει είτε να αποδομήσει μια ομάδα. Για ποιο πράγμα μιλάμε; Για την εναρμόνιση ή δυσαρμονία της αύρας των μελών, επειδή ο νόμος της έλξης, άπωσης και συνοχής διέπει όλες τις δομές. Αλλά ας αφήσουμε τη σοφία της Διδασκαλίας να μιλήσει.

«… Και οι άνθρωποι πρέπει να ταξινομούνται σύμφωνα με τη σύνθεση της αύρας τους. Η ακτίνα που ενοποιεί την εκδήλωση αρμονικών αυρών αποκτά την ισχύ της αυξημένης έλξης. Αλλά οι δυσαρμονικοί συνδυασμοί προκαλούν άπωση. Τα αποτελέσματα τέτοιων συνδυασμών μπορούν να συγκριθούν με αέρια. Ακριβώς όπως τα μη συνεκτικά μόρια πιέζουν τα τοιχώματα ενός δοχείου, έτσι και οι δυσαρμονικές αύρες απωθούνται αμοιβαία, και το δοχείο που περιέχει τέτοια αέρια μπορεί να εκραγεί… Δύο εναρμονισμένες αύρες μπορούν να δημιουργήσουν έναν Νέο Κόσμο. Δύο εναρμονισμένες αύρες μπορούν να είναι εγγύηση επιτυχίας, γιατί η αντίδραση από την ενοποίηση των ακτίνων μπορεί να κατευθύνει κάθε ξεκίνημα προς την πρόοδο… Και στο μονοπάτι προς τον Πύρινο Κόσμο, ας θυμόμαστε πόσο ισχυρές είναι οι ακτίνες ενοποιημένων αυρών. Οι συνεργάτες ας διαλογιστούν πάνω στο μεγάλο νόμο της ενοποίησης…»

[Πύρινος Κόσμος, ΙΙΙ, παρ.66]

Τι είναι πιο διαλυτικό για έναν ομαδικό σχηματισμό; Σίγουρα, οι ιδιότητες του εγωισμού, της έπαρσης, της τραχύτητας και της αυτολύπησης που θα δημιουργήσουν μόνον άπωση, δηλαδή διάλυση. Οι ιδιότητες αυτές κατονομάζονται στο παραπάνω απόσπασμα της Διδασκαλίας και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το δυσάρεστο χρωματισμό των αυρών που στιγματίζονται από τέτοιες ποιότητες. Επομένως, η συνοχή μιας ομάδας επιτυγχάνεται μόνο με μια αυρική αρμονία.

Μιλώντας για το σχηματισμό μιας ομάδας, ας αναφερθούμε και σε μια άλλη παράμετρο, την οποία έχουμε αναφέρει ξανά στο παρελθόν, είναι όμως χρήσιμο να τη θυμηθούμε. Η Ιεραρχία έχει υποδείξει το ολιγομελές των ομάδων, επισημαίνοντας ότι τώρα συνεργάζεται μόνο με μικρές ομάδες και όχι με μεγάλους σχηματισμούς. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι μια ολιγομελής ομάδα δένεται πιο εύκολα και πιο σφιχτά, συνεννοείται ευχερέστερα, και δεν υπόκειται σε ανταγωνισμούς και προσωπικές φιλοδοξίες. Επιπλέον, συνεργάζεται στενότερα και καλύτερα.

«Πρέπει να κατανοηθεί πόσο σπουδαίος είναι ένας εκδηλωμένος πυρήνας δύο ή τριών συνεργατών, οι οποίοι ισχυροποιούνται από πύρινη εκτίμηση για την Ιεραρχία και του ενός για τον άλλο… Ένας πυρήνας δύο ή τριών φίλων και συνεργατών μπορεί να αποτελέσει το πιο ισχυρό στήριγμα για μεγάλα έργα…»

[Πύρινος Κόσμος, ΙΙΙ, παρ. 80]

Υποδεικνύεται επίσης, ο αριθμός των μελών της ομάδας να μην υπερβαίνει το δώδεκα. Αν ωστόσο, παρά προσδοκίαν, υπάρξουν περισσότερες υποψηφιότητες, τότε καλό είναι να δημιουργηθεί ένας εσωτερικός πυρήνας από τα πιο προχωρημένα και δραστήρια μέλη, και ένας εξωτερικός κύκλος από τα φιλικώς προσκείμενα άτομα. Ας μην ξεχνάμε πάντως ότι ο ρόλος κάθε μέλους καθορίζεται από τον εξοπλισμό που διαθέτει και είναι πάντα μια θέση ευθύνης.

Όσο καλύτερα αισθάνεται το βάρος της ευθύνης κάθε μέλος ατομικά και κάθε ομάδα συνολικά, τόσο πιο επιτυχές θα είναι το έργο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως η μισερότητα και η ελαφρότητα όταν έχουμε να κάνουμε με την Ιεραρχία του Φωτός είναι απαράδεκτες ιδιότητες και, όπως έχει επισημανθεί από την ίδια την Ιεραρχία, συνορεύουν με την προδοσία. Και πώς θα ήταν διαφορετικά, αφού το Έργο της Ιεραρχίας του Φωτός αφορά τη σωτηρία και την ευημερία του Κόσμου;

Ο σχηματισμός μιας ομάδας αποσκοπεί στη συνεργασία των εμπλεκομένων για την επίτευξη ενός ή περισσοτέρων στόχων κοινής αποδοχής. Δική μας σκοποθεσία, όπως έχουμε ξαναπεί, είναι:

• Η καλλιέργεια της συνειδητότητάς μας μέσω της καλύτερης δυνατής αφομοίωσης της Διδασκαλίας.
• Η διάδοση της Διδασκαλίας μέσω των βιβλίων της και των άρθρων μας στο διαδίκτυο.
• Η προάσπιση της Διδασκαλίας από δυσφήμηση, παραποίηση και παρανοήσεις.
• Ο σχηματισμός μια καθαρής εστίας (πέρα από κάθε ιδιοτελή σκοπιμότητα) που υπόκειται στο Φως της Ιεραρχίας του Καλού και που συντάσσεται με αυτήν.

Σε τελική ανάλυση, όλα τα παραπάνω εμπεριέχονται στη μεγάλη επιδίωξη που είναι η καλλιέργεια της συνειδητότητας. Αυτή η επιδίωξη ταυτίζεται με εκείνη της Διδασκαλίας του Φωτός, της Άγκνι Γιόγκα. Και τι θα μπορούσε να είναι σημαντικότερο και αναγκαιότερο από το έργο αυτό;

Είναι πραγματικά τραγικό το ότι οι άνθρωποι ακόμα δεν κατανοούν ότι το πολυτιμότερο, το μοναδικό περιουσιακό τους στοιχείο είναι η συνειδητότητά τους –η πνευματική ψυχή τους. Ότι αυτό το στοιχείο μπορεί να είναι η σωτηρία ή η καταστροφή τους. Όλες οι μεγάλες Διδασκαλίες, καθεμία στην εποχή της, υπήρξαν μια προσπάθεια κάθαρσης, ανύψωσης και εμπλουτισμού της ανθρώπινης συνειδητότητας, της οποίας κεντρικός άξονας είναι η σκέψη –η μεγαλύτερη δύναμη του Σύμπαντος. Αλίμονο, όμως, μεριμνάμε και τυρβάζουμε περί πολλά, παραμελώντας το υπέρτατο, το καθοριστικό όλης της ύπαρξής μας.

Πώς περιμένουμε ευτυχείς υπαρξιακές συνθήκες, πώς περιμένουμε την αυγή ενός καλύτερου Κόσμου, όταν παραμελούμε τη συνειδητότητα –τον δημιουργό όλων των συνθηκών και όλων των καταστάσεων;

Ας επικαλεστούμε τη μεγάλη Σοφία να επισφραγίσει τις παραπάνω σκέψεις με το δικό της ασύγκριτο τρόπο:

«Η συνειδητότητα, όπως ακριβώς μπορεί να είναι εγγύηση καρποφορίας, έτσι μπορεί να εκδηλωθεί και ως διάλυση. Η περιορισμένη σκέψη μπορεί να αποδειχθεί αγωγός όλων των σκοτεινών εκδηλώσεων. Επομένως, η σκέψη μπορεί να εξελιχθεί σε μια μεγάλη ζωτική αφετηρία ή μπορεί να καταστρέψει κάθε αρχή. Η περιορισμένη σκέψη συντρίβει όλες τις δυνατότητες, επειδή η διαδικασία της εποικοδομητικότητας βασίζεται στην ανάπτυξη της συνειδητότητας. Πώς μπορεί κανείς να προσβλέπει στο Ύψιστο Ιδεώδες χωρίς να διευρύνει τη συνειδητότητα! Ασφαλώς, η Ανώτερη Εικόνα μπορεί να συλληφθεί από την πύρινη και άφοβη συνειδητότητα. Έτσι, στο μονοπάτι προς τον Πύρινο Κόσμο πρέπει να εντείνει κανείς όλες του τις δυνάμεις για διεύρυνση της συνειδητότητας.»

[Πύρινος Κόσμος, ΙΙΙ, παρ. 366]

Προτρέπουμε καθέναν να στοχαστεί σοβαρά πάνω στη σχέση σκέψης-συνειδητότητας, στο τι σημαίνει περιορισμένη σκέψη, στο τι συνίσταται η ανάπτυξη της συνειδητότητας και πάνω στις έννοιες «Ύψιστο Ιδεώδες» και «Ανώτερη Εικόνα».