Η ζωή στη Γη είναι πολύτιμη, γιατί εδώ είναι ο τόπος της παίδευσης και της εκπαίδευσης, της μόρφωσης και της μεταμόρφωσης. Γι΄αυτό είναι ιερή, είναι όμως και σκληρή. Και είναι σκληρή εξαιτίας της αντίστασης της πυκνής ύλης. Σίγουρα υπάρχει πολύς πόνος και κανένας δεν γλιτώνει απ΄αυτόν. Αν όμως κοιτάξουμε τα πράγματα χωρίς αυτοοίκτο, θα δούμε ότι πολλές οδυνηρές καταστάσεις έχουν προκληθεί ή επιδεινωθεί από εμάς τους ίδιους. Συχνά, εναποθέτουμε μόνοι μας το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι μας!
Καίτοι όμως ο πόνος, είτε σωματικός είτε ψυχικός, είναι το πιο απευκταίο γεγονός, δεν παύει να είναι ένας μεγάλος εκπαιδευτής και μεταλλάκτης, κι επίσης μεγάλος εξαγνιστής. Αλλά βέβαια ο πόνος που επιβάλλουμε σε άλλα ζωντανά πλάσματα, ο οποίος δεν έχει θεραπευτικό ή σωτήριο χαρακτήρα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα και γεννά το βαρύτερο κάρμα. Δεν μιλάμε γι΄αυτή τη διαβολική κακία, μιλάμε για τις επώδυνες καταστάσεις που σέρνει μαζί του το ρεύμα της ζωής.
«Ξέρουμε πόσο δύσκολη είναι η γήινη ζωή. Αυτός που, στην άγνοιά του, νομίζει τη ζωή εύκολη βρίσκεται σε μεγάλη πλάνη. Αλλά αυτή η εφήμερη ζωή είναι σοφά δομημένη. Σ΄αυτή σφυρηλατεί κανείς τη λάμα του πνεύματος. Το σπέρμα του πνεύματος είναι ακατέργαστο, είναι όμως ντυμένο με ενδύματα τα οποία υφαίνονται από τον ίδιο άνθρωπο. Η ύφανση αυτή δεν είναι εύκολη!…»
[Υπεργήινο ΙΙΙ, παρ. 553]

Αυτό είναι αλήθεια, όπως είναι αλήθεια και το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι προικισμένος με όλα τα μέσα για να πετύχει, την πιο περίλαμπρη ύφανση. Και κάποια στιγμή πρέπει να ανακαλύψει τον απίστευτο πλούτο που κρύβεται πίσω από τα κουρέλια της αδυναμίας του. Όλα τα δώρα της Απειροσύνης είναι στη διάθεσή του.
«Η Ουρουσβάτι γνωρίζει ότι μέσα στον άνθρωπο περιέχονται όλα όσα υπάρχουν. Μπορεί να προκαλέσει οτιδήποτε στον εαυτό του, από την απαρχή μιας ασθένειας μέχρι τις ύψιστες υπερβατικές δυνατότητες. Μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό του να αναπτύξει οποιαδήποτε ασθένεια, αλλά μπορεί, το ίδιο εύκολα, να συναντήσει τις Ανώτερες Δυνάμεις. Ο άνθρωπος χρειάζεται μόνο να καταλάβει ότι είναι ένα αδιαχώριστο τμήμα του Σύμπαντος. Δυστυχίες συμβαίνουν όταν οι άνθρωποι ξεχνούν τις δυνατότητές τους, κάτι το οποίο κάνουν πολύ συχνά -γι΄αυτό υπάρχουν τόσο πολλές συμφορές…» [Υπεργήινο ΙΙΙ, παρ. 554]
«Είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι η γνώση που αποκτούν στη Γη είναι ουσιώδης για την εμπειρία τους στον Λεπτοφυή Κόσμο -όχι μόνον η γνώση καθαυτή, αλλά επίσης ο βαθμός αντιληπτικότητας και η ανεκτικότητα. Όταν οι άνθρωποι απαιτούν αυτές τις ιδιότητες από τον εαυτό τους, θα αναπτύξουν ένα ανοιχτό μυαλό που θα τους φέρει στις Πύρινες Πύλες.
Τέτοια μαθητεία είναι εύκολη για κείνους που αντιλαμβάνονται και δέχονται την ύπαρξη της Αδελφότητας. Σε καιρό κινδύνου, ο Οδηγός θα προστατέψει και θα προειδοποιήσει, αλλά μόνο την τελευταία στιγμή…»
[Υπεργήινο Ι, παρ. 128]
Μεγάλες δυνατότητες και μεγάλες προσπάθειες -αυτή είναι η μοίρα του ανθρώπου. Όλα όμως ξεκινούν από ένα εφαλτήριο, την κατανόηση και αποδοχή των πολλών διαστάσεων της ζωής, του αφάνταστου πλούτου και ποικιλίας της Κοσμικής Πραγματικότητας. Όποιος φαντάζεται ότι τον περιμένει ένα αβυσσαλέο κενό ή ένας σκιώδης Άδης, για ποιο πράγμα να αγωνιστεί; Οι Μεγάλοι Αδελφοί όμως συμβουλεύουν όχι απλώς την αποδοχή αλλά και τη συνεργασία με τον Λεπτοφυή Κόσμο.
«Η Ουρουσβάτι κατανοεί την ομορφιά της συνεργασίας με τον Λεπτοφυή Κόσμο. Οποιοσδήποτε φαντάζεται ότι τέτοια επαφή γίνεται μ΄ένα νεκρό κόσμο δείχνει μόνο παντελή άγνοια. Εμείς εργαζόμαστε συνεχώς μ΄αυτόν τον ζωντανό κόσμο… Δεν πρέπει να περιορίζεται κανείς από τον φυσικά ορατό ορίζοντα. Θα έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να εμπλουτίζουν τη ζωή τους με φυσικά μέσα, αλλά αυτό θα απαιτεί την ικανότητα να συλλαμβάνουν τη ζωή παντού…»
[Υπεργήινο Ι, παρ. 131]

Η Ζωή εδώ, η Ζωή αλλού, η Ζωή Παντού -ποιος θα αρνηθεί ότι αυτή είναι μια υπέροχη αντίληψη; Πόσο εμπλουτίζει και αλλάζει το νόημα της Ύπαρξης! Όταν είμαστε μικρά παιδιά, ίσως μέχρι την ηλικία των επτά ετών, οι μνήμες από τον Λεπτοφυή Κόσμο είναι ακόμα πολύ νωπές και ξεχύνονται αβίαστα. Θα μπορούσαμε να πούμε πως σ΄αυτήν την πρώιμη ηλικία η ζωή μας ακροβατεί ανάμεσα στους δύο κόσμους. Με την πάροδο του χρόνου όμως, όπως επισημαίνει η Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα, «η πρόοδος της βύθισης μέσα στο πυκνό φυσικό σώμα διακόπτει όλες τις εντυπώσεις απ΄τον Λεπτοφυή Κόσμο. Παρ΄όλα αυτά, είναι δυνατόν να αποκτηθούν πολλές αλήθειες σχετικές με τη ζωή στον Λεπτοφυή Κόσμο…» (Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 328)
Ευτυχώς, παρά την ισχυρή πίεση της πυκνής φυσικής ύλης, είναι ακόμα δυνατή η ανάδυση στη συνειδητότητα εντυπώσεων, εικόνων, μνημών… Έστω κι αν αυτές είναι αιφνίδιες, σύντομες και φευγαλέες, πόσο φωτίζουν και φορτίζουν την ψυχή! Αυτήν την αποκομμένη, τρομαγμένη και λυπημένη ψυχή…
Τέτοια συμβάντα μπορούν να είναι συχνά υπό δύο αναγκαίους όρους: την ψυχική και σωματική χαλάρωση και την προσοχή.
Η δυνατότητα χαλάρωσης είναι εξαιρετικά πολύτιμη, γιατί βοηθάει όχι μόνο τις λεπτοφυείς επαφές, αλλά και την ψυχοσωματική μας ισορροπία. Όταν μας σφυροκοπούν από παντού τα προβλήματα, οι αντιξοότητες και οι επιθέσεις κάθε είδους, η χαλάρωση και η γαλήνη είναι δύσκολο πράγμα, ωστόσο ακριβώς εξαιτίας αυτών των συνθηκών γίνεται ακόμα πιο αναγκαία.

Όσον αφορά τον δεύτερο όρο, την προσοχή, σωστά επισημαίνεται στην Άγκνι Γιόγκα ότι: «Είναι σίγουρο πως ο καθένας έρχεται σε επαφή με ασυνήθιστα πράγματα, η διαφορά όμως μεταξύ των ανθρώπων έγκειται στη στάση τους. Μερικοί δίνουν προσοχή στις ασυνήθιστες εντυπώσεις, ενώ άλλοι δεν ενδιαφέρονται ή είναι ανίκανοι να ανοίξουν τις καρδιές τους σε πράγματα που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια της διάνοιάς τους…» (Υπεργήινο ΙΙ, παρ. 328).
Πράγματι, έτσι συμβαίνει, ωστόσο η προσοχή είναι κι αυτή μια ιδιότητα που καλλιεργείται. Αλλά φυσικά, η προσοχή δεν αναπτύσσεται αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Ειδικά στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ενδιαφέρον γεννά και τρέφει την προσοχή. Όσο πιο ανεπτυγμένη η προσοχή, τόσο πιο γρήγορη η πνευματική πορεία. Αλλά χωρίς αυτή την ιδιότητα δεν είναι δυνατή καμία πνευματική πρόοδος.
Προσοχή, επαγρύπνηση, παρατήρηση -τρεις όψεις του ίδιου νομίσματος. Μπορούμε να μιλάμε για εκλέπτυνση και καλλιέργεια της συνειδητότητας χωρίς αυτή την τριάδα;

Μιας και ο λόγος είναι για λεπτοφυείς επαφές και προσοχή, ιδού ένα παράδειγμα έλλειψης παρατήρησης -η κατάσταση της νύστας, της υπνηλίας. Στο μεταίχμιο των δύο κόσμων συμβαίνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, κι όμως κανένας δεν τα προσέχει.
«Η Ουρουσβάτι γνωρίζει ότι, στο μεταίχμιο της αφύπνισης, ή του ύπνου, φυσικά, αλλά σε αντίστροφη φορά, πρέπει να περάσει κανείς από μια μεταβατική κατάσταση, κατά την οποία ανήκει σε δύο σφαίρες. Μερικοί δεν θυμούνται την κατάσταση αυτή, άλλοι όμως συγκρατούν εντυπώσεις από λεπτοφυείς εμπειρίες…
… Είναι παράξενο που το διάλειμμα μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης παραμένει εκτός της ανθρώπινης προσοχής… Οι αρχαίοι μυημένοι ήξεραν πόσο έντονα ευαίσθητος γίνεται κάποιος κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης, αλλ΄αυτή η γνώση παρέμεινε αποκλειστικό κτήμα των μυημένων, οι οποίοι μόνοι μπορούσαν να θυμούνται τις εμπειρίες τους…»
[Υπεργήινο ΙΙΙ, παρ.353]
Η Διδασκαλία καλεί σε προσοχή και αυτοεξέταση χωρίς απόσπαση από τον καθημερινό μόχθο, να «μάθει κανείς να συνδυάζει την εργασία με τη δύναμη λεπταίσθητης αντίληψης -μια σύνθεση που θα μεταμορφώσει τη ζωή».