Ας δούμε ένα θέμα από την επικαιρότητα. Έχει να κάνει με την πατρίδα, την ελευθερία, την ανθρώπινη υπόσταση.
Πόσο συχνά συγχέονται και καταστρατηγούνται οι έννοιες του Πατριωτισμού και του Εθνικισμού! Ενώ πρόκειται για δύο πολύ διαφορετικές αξίες.
Ο πατριωτισμός είναι η αγάπη για την γενέθλια χώρα, που εκδηλώνεται ως μέριμνα για την ευημερία της, ως σεβασμό προς τους νόμους της και ως υπηρεσία που προάγει τα συμφέροντα των πολιτών της. Είναι ένα συναίσθημα φυσικό και καθαρό που δεν στεγάζει μικροψυχία και μισαλλοδοξία. Ο αληθινός πατριώτης, ενώ θα προασπίσει πάντοτε τα ιερά και τα όσια της πατρίδας του, όπως την ελευθερία και την αξιοπρέπειά της, και αυτό μέχρι σημείου αυτοθυσίας, όχι μόνο κατανοεί απολύτως και σέβεται το αντίστοιχο συναίσθημα των πολιτών των άλλων πατρίδων, αλλά επιδιώκει τη συνεργασία, τη φιλία και την ανταλλαγή με τις άλλες πατρίδες, χωρίς αισθήματα φθόνου και ανταγωνισμού.
Ενώ ο πατριωτισμός είναι ένα συναίσθημα ευγενικό και υγιές, ο εθνικισμός βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα. Διαπνέεται από στενότητα πνεύματος και μικροψυχία. Στην καλύτερη περίπτωση αδιαφορεί πλήρως για το καλό των άλλων πατρίδων, ενώ στη χειρότερη τις ανταγωνίζεται και τις εχθρεύεται φανερά ή συγκεκαλυμμένα. Εάν έχει τη δυνατότητα, δεν διστάζει να τους επιτεθεί, να τις υποτάξει στα συμφέροντά του, να τις καταστρέψει. Αυτός είναι ο ναζισμός, επειδή ναζισμός σημαίνει ακριβώς εθνικισμός. Μπορεί, σε δεδομένη ευκαιρία, να επιδείξει το πιο αποκρουστικό πρόσωπο χωριστικότητας, σκληρότητας και απανθρωπιάς. Αυτό το πρόσωπο το έχει ήδη αποκαλύψει αρκετές φορές στην ιστορία της ανθρωπότητας, γεμίζοντας σελίδες φρίκης.
Η χωριστικότητα, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία μπορούν να εκφραστούν το ίδιο ισχυρά με θρησκευτικό ή και πολιτικό χαρακτήρα γεννώντας πράξεις ανείπωτης βίας και εγκληματικότητας.
Τέτοιες νοοτροπίες και συμπεριφορές υπηρετούν μονάχα το σκοτάδι και αποτελούν δείγματα οπισθοδρόμησης και εκφυλισμού, και είναι ξεκάθαρα ενάντιες στην εξέλιξη και το φως. Είναι γεννήματα του πιο μικρόψυχου εγωισμού, ατομικού ή ομαδικού, ο οποίος στο εσώτερο ζοφερό βάθος του κρύβει ένα –συνήθως- ανεπίγνωστο αίσθημα μειονεξίας και κατωτερότητας που καλύπτεται με εκδηλώσεις επιθετικότητας και κραυγαλέας ρητορικής.
Καταδικαστέες είναι όμως και οι εκδηλώσεις καταστροφής και βανδαλισμού στο όνομα δήθεν αξιών, ελευθερίας και αξιοπρέπειας, που στην πραγματικότητα είναι ανύπαρκτες. Και αυτές οι συμπεριφορές προβάλλουν από το ίδιο σκοτεινό υπόβαθρο. Κάποιοι προσπαθούν έτσι να ντύσουν την υποκείμενη αναξιότητά τους.
Ασφαλώς, συναισθήματα και πράξεις βίας και επιθετικότητας οδηγούν κάποτε τον δράστη τους στην ίδια του την καταστροφή, καθώς αντίκεινται σε βασικούς κοσμικούς νόμους, όπως είναι η ενότητα, η συμπάθεια, η δημιουργία κ.ά. Να τι λέει σχετικά η Διδασκαλία:
«Η πιο τρομαχτική κατάρα της ανθρωπότητας είναι η αυτοκαταστροφή χάριν μιας φανερής εγωιστικότητας. Ένας άνθρωπος που επιβεβαιώνει ότι στην υπηρεσία του δικού του ιδεώδους πρέπει να καταστρέψει όλα τα άλλα που δεν συμπίπτουν με το μονοπάτι του, είναι ένας καταστροφέας των θεμελιωδών αρχών της εξέλιξης. Ο Κόσμος απαιτεί έκφραση όλων όσων υπάρχουν, και επί του πνευματικού πεδίου δεν είναι δυνατόν να λάβει χώρα εξομοίωση… Αληθινά, εκείνος που απαιτεί την εξομοίωση όλων των θεμελιακών αρχών, όλων των Διδασκαλιών, κονιορτοποιεί κάθε μεγάλη θεμελιώδη αρχή…»