«Χρόνια Πολλά». «Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος». «Υγεία κι Ευτυχία».
Είναι οι ευχές που ακούγονται παντού αυτές τις ημέρες. Εμείς θα ευχηθούμε:
«Φως, περισσότερο Φως. Άφθονο Φως σε όλο τον Κόσμο, σε όλους τους ανθρώπους».

Η ευχή μας στοχεύει στην Πηγή όλων των καλών, γιατί το Φως δίνει υγεία πνεύματος και σώματος, ειρήνη, ευτυχία. Το Φως είναι ζωοποιό, καθαρτήριο, λυτρωτικό, χαροποιό, δημιουργικό. Είναι η μέγιστη ευλογία.
Είθε, λοιπόν, να έχουμε περισσότερο Φως, γιατί το χρειαζόμαστε απεγνωσμένα.
Και το 2015 ξεκίνησε. Ξεκίνησε με τους συνήθεις πανηγυρισμούς, τους στολισμούς, την πανδαισία των πυροτεχνημάτων, και προπάντων με κάθε λογής μεγάλες και μικρές προσδοκίες.
Φαίνεται όμως πως τα πανηγύρια, οι εορτασμοί και τα ευχολόγια, δεν φέρνουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, όπως δείχνουν τα ίδια τα γεγονότα. Δεν πρόφτασε να μπει ο Νέος Χρόνος και σημαδεύτηκε από τραγικά συμβάντα. Πρώτα το γνωστό σε όλους ναυάγιο, σαν κακός οιωνός, κι αμέσως μετά τα φρικτά τρομοκρατικά χτυπήματα στην καρδιά της Ευρώπης -αυτά τα τελευταία εξαιρετικά ανησυχητικά και δυσοίωνα, που φαίνεται να ανοίγουν μια νέα μεγάλη πληγή στον πολύπαθο κόσμο μας.

Αλήθεια, πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε; Ας καταστρώσουμε ένα χάρτη της παγκόσμιας κατάστασης για να δούμε που βρισκόμαστε. Τι έχουμε λοιπόν;
Μια εκρηκτική πληθυσμιακή αύξηση. Παράλληλα, μια διευρυνόμενη ψαλίδα ανάμεσα στον πλούτο των ελαχίστων και την ανέχεια των υπόλοιπων. Κι ενώ ο πλούτος της πλανητικής ολιγαρχίας αυξάνεται σκανδαλωδώς, εξίσου σκανδαλωδώς μειώνεται το βιοτικό επίπεδο μιας τεράστιας μερίδας του πληθυσμού.
Μια άλλη μεγάλη πληγή είναι η θέση της γυναίκας, σε πολλά μέρη και κουλτούρες του κόσμου. Αυτή η κατάσταση, μαζί με την ανισοκατανομή του γήινου πλούτου δημιουργεί μια πολύ επικίνδυνη ανισορροπία που μπορεί να επιφέρει κοσμικές καταστροφές. Έχουμε αρκούντως προειδοποιηθεί για τους κινδύνους που προκαλεί κάθε ανισορροπία, κάθε παραβίαση της κοσμικής δικαιοσύνης, όμως κωφεύουμε, κυρίως κωφεύουν εκείνοι που καθόλου δεν εύχονται την ευημερία και το γενικό καλό. Αυτό είναι αρκετό.
Άλλη πληγή: η τρομοκρατία. Δεν μπορούμε τώρα να αναζητήσουμε τις αιτίες που γέννησαν τούτο το αποτρόπαιο τέρας του φανατισμού, του μίσους, και της τυφλής βίας. Δυστυχώς, έχει λάβει σάρκα και οστά και ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Πώς θα τελειώσει αυτή η ιστορία; Πάντως, δεν θα ισχυριστούμε πως ο χριστιανικός κόσμος είναι άμοιρος ευθυνών σε ό,τι αφορά την γέννηση του τέρατος.
Αλλά η τρομοκρατία δεν είναι το μόνο τέρας που αντιμετωπίζει η πολιτισμένη (;) εποχή μας. Είναι άραγε λιγότερο τερατώδης πρακτική το ανθρώπινο δουλεμπόριο, η αναγκαστική πορνεία ενήλικων και ανήλικων ανθρώπινων όντων; Και τι να πούμε για τα βδελύγματα της παιδοφιλίας, της πορνογραφίας και των πάσης φύσεως ανήκουστων διαστροφών;
Τι να πούμε για τις ανοιχτές πληγές στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν, στην Ουκρανία, και όπου αλλού;
Και μέσα σ΄όλα, η οικονομική κρίση που ουδόλως έχει εκλείψει, με τους επικρεμάμενους κινδύνους μιας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής καταστροφής; Και μπορούμε να νιώθουμε ευτυχείς με το νέο ρήγμα μεταξύ των δυτικών χωρών και της Ρωσίας; Είναι λογικό και συμφέρον για τον κόσμο, και ιδίως για την Ευρώπη, η απομόνωση από αυτές της Ρωσίας;
Από την άλλη, παρακολουθούμε τρομαγμένοι τις βίαιες αντιδράσεις της Φύσης και της παντοειδείς καταστροφές πότε σ΄αυτό και πότε σ΄εκείνο το μέρος του πλανήτη. Ας θυμηθούμε τις προγνώσεις της Έλενας Ρέριχ για δύο περιόδους πλημμυρών -φαίνεται πως έχουμε μπει ήδη στην πρώτη. Και βέβαια, υπήρξε επίσης προειδοποίηση για κινδύνους πολεμικών συρράξεων από τις αρχές του 21ου αιώνα.
Τι άλλο δείχνει ο παγκόσμιος χάρτης; Φοβερές αρρώστιες να θερίζουν την ανθρωπότητα -παλιές και νέες. Έιτζ, καρκίνος, έμπολα, περίεργες γρίπες, και πλήθος άλλων νοσημάτων, παρά τα σοβαρά επιτεύγματα της ιατρικής επιστήμης σε αρκετούς τομείς.
Να προσθέσουμε και την αναξιότητα, έως και αχρειότητα, της συντριπτικής πλειοψηφίας των κυβερνήσεων, και το αδίστακτο των οικονομικών μεγαλοπαραγόντων; Την εγκληματικότητα, την επιθετικότητα και τη διαφθορά που μαστίζουν τις κοινωνίες;
Τι δείχνει όλο αυτό το σκηνικό; Την κόλαση να έχει ξεχυθεί πάνω στο πρόσωπο της γης. Το Καλό μοιάζει αναιμικό και αδύναμο ανάμεσα στα θηρία του κακού.
Θα κάνουμε άλλη μια διαπίστωση με βάση κάποια δεδομένα που δίνονται στην Άγκνι Γιόγκα. Λέγεται λοιπόν σ΄αυτήν ότι, δύο αιώνες πριν, είχε ανοιχτεί μια κοσμική Πύλη, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει τη γη μας σε επικοινωνία με άλλους κόσμους, σπάζοντας την επίφοβη απομόνωσή της. Όμως, ενώ είχε ανατείλει αυτή η θαυμαστή δυνατότητα, η ανθρωπότητα επέλεξε να στραφεί σε εθνικιστικούς ανταγωνισμούς και διαιρέσεις.
Τώρα, λοιπόν, η ίδια Πηγή μας πληροφορεί ότι αναδύεται πάλι η ωραία δυνατότητα, και τι βλέπουμε να συμβαίνει; Ξανά μια άνθιση εθνικιστικών τάσεων και κινημάτων σε διάφορα μέρη του κόσμου!
Πότε θα καταλάβουν οι άνθρωποι ότι ο εθνικισμός δεν είναι πατριωτισμός; Ο εθνικισμός είναι περιορισμός, είναι αντι-ανθρωπισμός. Είναι νοσηρότητα, είναι μικροψυχία και κακία. Ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία, είτε εθνικού, είτε θρησκευτικού χαρακτήρα, έχουν γεννήσει τα πιο μεγάλα και αποτρόπαια εγκλήματα, και θα μπορούσαν να αιματοκυλήσουν την ανθρωπότητα γι΄άλλη μια φορά.

Μέσα σε όλο αυτό το ζοφερό σκηνικό, που βρίσκεται η ελπίδα; Πού βρίσκεται το φως; Βρίσκεται σε έναν και μόνο παράγοντα: στην ανθρώπινη συνειδητότητα, στην ανθρώπινη ψυχή. Η ανθρώπινη συνείδηση με την ελεύθερη βούλησή της μπορεί να νικήσει όλα τα τέρατα, να διαλύσει όλα τα σκοτάδια. Για να το πετύχει όμως αυτό χρειάζεται να φωτιστεί, να διευρυνθεί, και να εκλεπτυνθεί. Αν αποφασίσει να το κάνει, τότε μπορεί να προκαλέσει αληθινά θαύματα. Γιατί είναι ακριβώς η συνείδηση που δημιουργεί όλες τις συνθήκες κι όλες τις καταστάσεις.
Η φωτισμένη συνείδηση, ή το περιεχόμενό της -η συνειδητότητα- έχει μέσα της όχι μόνο την ελπίδα, αλλά την ίδια την δυνατότητα κάθε πραγμάτωσης. Γι΄αυτό η ευχή μας για τον καινούργιο χρόνο είναι: Φως, φώτιση της ανθρώπινης συνειδητότητας.
Αυτή είναι η ευχή και για τη χώρα μας, η οποία βρίσκεται στο κατώφλι εξελίξεων που ελπίζουμε να βελτιώσουν την κατάσταση των πολιτών, και ιδίως εκείνων που έχουν περιέλθει σε δεινή θέση. Αλλά βέβαια, καμία μεγάλη αλλαγή δεν μπορεί να γίνει χωρίς κάθαρση από σάπιες νοοτροπίες και πρακτικές. Σχετικά με την πιο πάνω προοπτική της αλλαγής, και χωρίς διάθεση πολιτικολογίας, θέλουμε να θυμίσουμε την κρίση της Διδασκαλίας, η οποία λέει, ότι το νέο, έστω και με την απειρία και τα λάθη του, είναι προτιμότερο από το παλιό και φθαρμένο. Αλήθεια, ποιος θα προέκρινε την αποσύνθεση;
2015 Καλώς Ήρθες στον κόσμο.