Γύρω μας η Άνοιξη έχει αρχίσει τον οργιαστικό χορό της. Ακόμα και μέσα στη γκρίζα πόλη μπορείς να δεις σε μπαλκόνια, σε κήπους και δενδροστοιχίες του δρόμου, εκρήξεις ομορφιάς και ζωής. Αν βρεθείς πιο έξω, η πανδαισία αυτή της φύσης είναι σχεδόν αβάσταχτη. Η ατέλειωτη γκάμα του πράσινου, τα νεαρά φύλλα, οι τρυφερές λάμψεις των αγριολούλουδων ανάμεσα στη χλόη -όλα είναι ύμνος στο φως. Και το φως, ο μεγάλος, αδιαφιλονίκητος θριαμβευτής του Κόσμου.
Όλο αυτό το σκηνικό θα ΄πρεπε να ΄ναι ένα αληθινό μεθύσι της ψυχής, αλλά… Αλλά εμείς είμαστε βουλιαγμένοι μέσα σε χρέη, δάνεια, ληξιπρόθεσμα, cds, και ομόλογα. Πού να φτάσει το φως σ΄αυτόν τον ζόφο, όπου οι άνθρωποι αγωνιούν για το αύριο, για τα παιδιά τους, για την επιβίωση. Πολλοί συνθλίβονται κάτω απ΄το βάρος των αδιεξόδων, και είτε δίνουν τρελαμένα ένα βίαιο τέλος στη ζωή τους, είτε παραδίνονται σε μια εξίσου θανάσιμη παράδοση και απάθεια. Και μέσα σε όλα η έξαρση της βίας και της εγκληματικότητας που κάνουν το βίο ακόμη πιο αβίωτο.
Πραγματικά, έχει εξυφανθεί ένα σατανικό σχέδιο καταστροφής των ανθρώπων που ορισμένοι υπηρετούν συνειδητά και άλλοι χωρίς επίγνωση. Το σχέδιο δεν περιλαμβάνει μόνο την οικονομική εξαθλίωση μεγάλων μαζών πληθυσμού, αλλά και την άλωση της ψυχής τους. Το δίχτυ έχει στηθεί, και δεν στοχεύει μόνο σε παγίδευση περιουσιών και ζωών, αλλά και συνειδήσεων, δηλαδή ψυχών.
Αυτό είναι το πιο φοβερό, γιατί όπως τόσο εμφατικά έχει κηρυχτεί: «Τι ωφελείται άνθρωπος, αν τον κόσμον όλον κερδίση, την δε ψυχή αυτού ζημιωθή;». Ακριβώς. Εδώ, με τη λέξη «κόσμον» θα πρέπει να εννοήσει κανείς κάθε εγκόσμια επιτυχία, και όχι την έννοια «Κόσμος» (με καφαλαίο), επειδή είναι αδύνατον να κερδίσει κανείς τον Κόσμο (παν ό,τι συνιστά την Ύπαρξη) έχοντας χάσει την ψυχή του (συνειδητότητά του ή, την πνευματική του, άφθαρτη, διάσταση). Με άλλα λόγια, το όφελος από τα εγκόσμια, τα παροδικά, είναι μηδενικό μπροστά στα αιώνια και παντοτινά. Και τέτοια είναι μόνο τα πνευματικά.
Θα ήταν μέγα λάθος να θεωρήσει κανείς τη συζήτηση περί «πνευματικών» πραγμάτων απλή θεωρητικολογία, στερούμενη πρακτικότητας. Πράγματι, μερικές φορές είναι έτσι, επειδή οι λέξεις «πνεύμα», «πνευματικότητα», και «ψυχή», έχουν απωλέσει το νόημά τους στα χείλη των περισσότερων κληρικών και θεολόγων. Γι΄αυτό εμείς προτιμάμε πάντοτε τον όρο «συνειδητότητα», που έχει σαφές περιεχόμενο και αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Το εξαιρετικά καλό είναι ότι σήμερα πλέον ουδείς μπορεί να αρνηθεί τη σπουδαιότητα της συνειδητότητας, εκτός κι αν είναι τελείως αμαθής. Ευτυχώς, πολλοί φωτισμένοι επιστήμονες, κυρίως στους κλάδους της φυσικής και της βιολογίας, έχουν καταδείξει με σπουδαία πειράματα την υπέρτατη σημασία της συνειδητότητας, κι έχουν προβεί σε δηλώσεις που τις βρίσκουμε πραγματικά συγκλονιστικές, και που δίνουν θαυμαστές εξηγήσεις για τον Κόσμο, τον άνθρωπο, και τη μεταξύ τους σχέση. Δεν είναι αληθινά συγκλονιστικές, αλλά και υπέροχες, διατυπώσεις όπως αυτές:
«Ο Κόσμος δεν είναι παρά καταστάσεις συνειδητότητας».
«Τίποτε δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς συνειδητότητα».
«Η συνειδητότητα είναι η έσχατη πραγματικότητα».
«Η πραγματικότητα είναι μια διαδικασία, η οποία απαιτεί τη συνειδητότητά μας».
«Όπου ζωή, εκεί και συνείδηση. Όπου συνείδηση, εκεί και ζωή».
Εκπληκτικές δηλώσεις που δείχνουν ότι η αληθινή, η απροκατάληπτη, η φωτισμένη Επιστήμη έχει μπει στη καρδιά του προβλήματος της Ύπαρξης. Είναι μεγάλη χαρά για μας το γεγονός ότι η σύγχρονη Επιστήμη επιβεβαιώνει θεμελιώδεις θέσεις της Διδασκαλίας. Επομένως, οφείλουμε να διαφυλάξουμε το πιο πολύτιμο, το μόνο μας πραγματικό κτήμα -τη συνειδητότητά μας. Ας μην την αφήσουμε να καταρρεύσει, όπως επιθυμούν και επιδιώκουν οι σκοτεινοί υπονομευτές της ανθρώπινης οντότητας.
Σίγουρα τα πράγματα είναι δύσκολα, οι απειλές και οι κίνδυνοι πραγματικοί. Όμως μπορούμε να σταθούμε όρθιοι και να υπερβούμε τις συνθήκες, αρκεί να θυμόμαστε ότι είμαστε παντοτινές οντότητες, ενώ οι καταστάσεις έρχονται και παρέρχονται. Δεν πρέπει ν΄αφήσουμε τη γενική αποθάρρυνση να μας καταβάλει. Καθένας μπορεί να βρει πράγματα που να τον βοηθήσουν να κρατήσει το ηθικό του. Ευτυχώς υπάρχουν τόσα ωραία ακόμη σ΄αυτόν τον κόσμο -οι μεγάλες Διδασκαλίες, η Τέχνη, η Φύση. Τα πιο όμορφα και άξια πράγματα δεν στοιχίζουν τίποτε. Μπορεί να τα έχει και ο φτωχότερος άνθρωπος.
Ας μην ξεχνάμε:
«Η Ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».
Ή καλύτερα:
«Η συνειδητοποίηση της Ομορφιάς θα σώσει τον κόσμο».