Αν μείναμε τόσο στο θέμα της Συνειδητότητας είναι επειδή είναι τόσο κεφαλαιώδους σημασίας όχι απλώς για την κατανόηση της Άγκνι Γιόγκα, αλλά και για την ίδια την κατανόηση του εαυτού μας. Ένας μεγάλος Ινδός Γιόγκι του εικοστού αιώνα, ο Σρι Ραμάνα Μαχάρσι, έθετε ένα και μοναδικό ερώτημα ως διαλογιστικό αντικείμενο στους μαθητές του: «Ποιος είμαι;»
Ασφαλώς, ο στόχος πίσω από το ερώτημα αυτό είναι προφανώς η αυτογνωσία στη βαθύτατη ουσία της λέξης. Πάντως, αν αλλάζαμε λίγο τη διατύπωση ως εξής: «Τι είμαι;», θα μπορούσαμε να απαντήσουμε λακωνικά και περιεκτικά: «Συνειδητότητα».
Η Άγκνι Γιόγκα, για τη διαμόρφωση της συνειδητότητας που αντιστοιχεί στον τύπο του Νέου Ανθρώπου, προβάλλει με επιμονή τις ιδιότητες, οι οποίες αποτελούν χαρακτηριστικές ποιότητες αυτής της συνειδητότητας. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της Νέας Διδασκαλίας και εξετάζονται πολύπλευρα από αυτήν, επειδή χωρίς αυτά δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί ο επιδιωκόμενος στόχος.

Η Άγκνι Γιόγκα ξανοίγει μπροστά μας μια υπέροχη και μεγαλειώδη έννοια, η οποία συνιστά αδιαχώριστη όψη της ίδιας της Γιόγκα, την έννοια της Απειροσύνης. Αυτή η έννοια, η οποία ξεδιπλώνεται ήδη μπροστά στο νοητικό μάτι της σύγχρονης επιστήμης, είναι το εχέγγυο της ευδαιμονίας -αυτού του παντοτινού εσωτερικού αιτήματος του ανθρώπου. Χωρίς αντίληψη και βίωση της Απειροσύνης, είναι αδύνατη η βίωση της ευδαιμονίας, γιατί τι είδους ευδαιμονία μπορεί να υπάρξει όταν υψώνονται μπροστά μας τείχη περιορισμού, όταν ορθώνονται όρια στην ίδια μας την ύπαρξη;
Απειροσύνη σημαίνει ακριβώς απουσία πέρατος, απουσία ορίων, απουσία ματαιότητας. Η υπέροχη πραγματικότητα της Απειροσύνης αναφέρεται στη απειροσύνη του Χώρου, στην απειροσύνη του Χρόνου, στην απειροσύνη της Ύπαρξης, και των καταστάσεών της, στην απειροσύνη των Μορφών.

Αλλά η Απειροσύνη δεν είναι βέβαια άπειρο κενό. Αντίθετα, είναι άπειρο πλήρες. Η ιδέα του κενού είναι ανύπαρκτη στη Φύση, στη Δημιουργία. Μπορεί να υπάρχει μόνο στον εγκέφαλο μερικών ανθρώπων, όπως εύστοχα έχει διατυπωθεί. Η Απειροσύνη του Χώρου είναι πλήρης ενεργειών, ακτίνων, κόσμων και όντων.
Έτσι, μέσα στην έννοια της Απειροσύνης υπεισέρχεται η αντίληψη της απειρίας των Κόσμων και των καταστάσεων της Ύπαρξης. Όπως, μπορεί να διαπιστώσει ο μελετητής της Άγκνι Γιόγκα, η Διδασκαλία αναφέρεται σε μακρινούς κόσμους, σε αόρατους κόσμους, σε ανώτερους κόσμους, αλλά και σε κατώτερους κόσμους.
Κάθε κόσμος συνιστά ταυτόχρονα και μια κατάσταση Ύπαρξης, μια κατάσταση του Είναι. Άπειρη είναι και η ποικιλία αυτών των καταστάσεων, όπως και των μορφών που βιώνουν τις διάφορες καταστάσεις. Η Φύση δεν φτιάχνει όμοια πράγματα, δεν αγαπά την ομοιομορφία, και είναι πράγματι μέγα θαύμα ο άπειρος, ανεξάντλητος πλούτος της.
Κι εδώ πάλι έχουμε μια αιτία για μεγάλη χαρά και ικανοποίηση μαθαίνοντας και διαπιστώνοντας ότι οι μορφές αντιστοιχούν στο ποιόν της συνειδητότητας. Όσο δηλαδή τελειοποιείται η συνειδητότητα, pari passu τελειοποιείται και η μορφή που ντύνει τη συνειδητότητα. Έτσι, στους ανώτερους κόσμους οι μορφές των πλασμάτων που τους κατοικούν είναι τελειότερες, ωραιότερες και πιο εκλεπτυσμένες από τις αντίστοιχες μορφές που επανδρώνουν κατώτερες σφαίρες. Και μια επιπλέον αιτία χαράς και ωραίας προσδοκίας είναι η γνώση του ότι στην πραγματικότητα είναι η γνώση ότι η ίδια η συνειδητότητα είναι ο κατασκευαστής της μορφής της. Και η δυνατότητα αυτή μεγαλώνει μαζί με το μεγάλωμα της συνειδητότητας.
Μαθαίνουμε ότι τα Μεγάλα Όντα μπορούν να ντύνονται με όποια μορφή εξυπηρετεί τους σκοπούς Τους κάθε φορά. Επίσης μαθαίνουμε ότι οι πραγματικές τους Μορφές αποτελούνται από Φωτεινή Ύλη. Υπέροχο γεγονός ν΄αποπλέεις από την ακτή της σάρκας -την αιτία και πηγή, αναγκαία βέβαια στην παρούσα φάση, όλου του πόνου!

Η έννοια της Απειροσύνης του Χρόνου, των κόσμων και των υπαρξιακών καταστάσεων συνδέεται ασφαλώς με την ιδέα της Αειπαρξίας, της συνέχειας της Ζωής, όχι απλώς με την γενική έννοια, αλλά και με την έννοια της κάθε ατομικής μονάδας Ζωής. Ατέρμονο είναι το ρεύμα της Ύπαρξης του Όλου αλλά και των μερών -μονάδων ή σπινθήρων- που το αποτελούν. Αλλά, φυσικά, οι καταστάσεις της Ύπαρξης διαφοροποιούνται συνεχώς. Ούτε δύο συνεχόμενες στιγμές της ζωής μας δεν είναι ακριβώς ίδιες. Τέτοια είναι η όψη της Ύπαρξης: διπλή: σταθερή και αναλλοίωτη ως προς την Ουσία, το Είναι, και αενάως μεταβαλλόμενη ως προς τις συνθήκες, τα βιώματα.
Αυτή την πραγματικότητα, της παντοτινής μας Ύπαρξης, μπορούμε να τη βιώσουμε με μια βαθιά ενδοσκόπηση. Και είναι ίσως το πιο δυνατό και ευτυχισμένο βίωμα. Και αυτό το βίωμα μπορεί να ανοίξει κι άλλες Πύλες κρυμμένης Γνώσης και Μνήμης… Στ΄αλήθεια όμως τέτοια θέαση, τέτοια βιώματα, τέτοια αντίληψη της Απειροσύνης είναι πραγματικό άγγιγμα της Ευδαιμονίας. Μακάριος και τρεις φορές μακάριος όποιος μπορεί να ανοίξει αυτό το Θησαυροφυλάκιο, να το χειριστεί και να το κρατήσει.

Στα πλαίσια της Απειροσύνης η Διδασκαλία διαθέτει τεράστιο τμήμα της για πληροφορίες σχετικές με τους Ανώτερους και Αόρατους Κόσμους που συνιστούν Μοίρα όλων μας. Και πέρα από αυτή τη «χαρτογράφηση», παρέχονται πολύτιμες Συμβουλές και Οδηγίες για ασφαλές και ευτυχισμένο ταξίδι σ΄αυτές τις σφαίρες. Πληροφορίες δίνονται επίσης για τις κατώτερες σφαίρες, απευκταίες βέβαια, πλην όμως μέρος της πραγματικότητας. Η Άγκνι Γιόγκα, στη μέριμνά της για μια ευτυχισμένη ύπαρξη σε όλα τα πεδία και τους κόσμους, δίνει με υπομονή και γενναιοδωρία κάθε χρήσιμη οδηγία και προειδοποίηση που εξασφαλίζει το βέλτιστο αποτέλεσμα.

Η Απειροσύνη είναι μια πραγματικότητα, και επομένως κάτι αναπόφευκτο. Αυτό το αναπόφευκτο πρέπει να γίνει δεκτό στη συνείδηση, και πρέπει να γίνει δεκτό όχι σαν αιτία τρόμου, αλλά σαν αιτία χαράς.
Δύο νόμοι της Άγκνι Γιόγκα είναι αφιερωμένοι στο θέμα Απειροσύνη και φέρουν αυτόν τον τίτλο. Ο πρώτος τόμος κλείνει με τον παρακάτω επίλογο: Προσεγγίζοντας την Άγκνι Γιόγκα, αγωνιζόμαστε αταλάντευτα προς την Απειροσύνη. Το στοιχείο που διαπερνά τα πάντα οδηγεί στους μακρινούς κόσμους. Είναι αδύνατον να εκφράσουμε το απέραντο μεγαλείο, σ΄ένα βιβλίο. Πρέπει να διαμορφώσουμε πρώτα τη γνώση της Απειροσύνης. Όπως ακριβώς η αγωνιστικότητα κατακτά το διάστημα, έτσι και η συνειδητότητα οδηγεί στην Απειροσύνη.
Ρίγος, όχι τρόμου ή σύγχυσης, καταλαμβάνει τον εισερχόμενο στο κατοικητήριο του Φωτός. Γι΄αυτό, χωρίς καθυστέρηση και χωρίς υποχώρηση, ας αφουγκραστούμε τη φωνή της Αυγής και ας αγωνιστούμε προς το κατώφλι της Μεταμόρφωσης.
Μπορεί κανείς να λάβει το κλειδί για τις επόμενες Πύλες, πρώτα όμως πρέπει να ενδυναμώσει το πνεύμα με τη συνειδητοποίηση της μεγαλοσύνης του Απείρου.