Το κυκλογύρισμα του Χρόνου μας έφερε πάλι στην αφετηρία της φθινοπωρινής έναρξης της πνευματικής μας συγκέντρωσης.
Όταν βρίσκεται κανείς σ΄ένα σημείο εκκίνησης, είναι φυσικό να θέλει να κάνει μια γενική εκτίμηση των καταστάσεων και των δεδομένων. Και παρατηρώντας την όλη εικόνα της πλανητικής κατάστασης, προσπαθεί να δει που γέρνει η ζυγαριά -από τη μεριά των παρήγορων διαπιστώσεων ή από τη μεριά των ανησυχητικών μηνυμάτων.
Το παρήγορο είναι ότι όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων προστίθεται στη στρατιά ατόμων καλής θέλησης και ατόμων που νοιάζονται πραγματικά για το γενικότερο καλό. Είναι γεγονός ότι αυξάνονται σταθερά οι συνειδήσεις οι ευαίσθητες απέναντι στον πόνο των άλλων πλασμάτων, καθώς και απέναντι στις περιβαλλοντικές συνθήκες. Με λίγα λόγια παρατηρείται ένα διογκούμενο ρεύμα συνειδητοποίησης της ενότητας.
Αυτή είναι μια ευτυχής διαπίστωση, αλλά το ερώτημα -βασανιστικό ερώτημα- είναι αν αυτή η καλοπροαίρετη ανθρωπότητα θα καταφέρει να αντισταθμίσει την κακότητα ή και την αδιαφορία της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Γιατί είναι επίσης γεγονός ότι συμβαίνουν τρομερά πράγματα, τα οποία δημιουργούν μια ατμόσφαιρα πραγματικής κόλασης πάνω στον πλανήτη. Εκτός από το διαχρονικό όνειδος του πολέμου που μαστίζει την ανθρωπότητα καθ΄όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας της, υπάρχει μια έξαρση της εγκληματικότητας με παράβαση όλων των ηθικών κανόνων, μεταξύ άλλων η φρικαλέα πρακτική της εμπορίας ανθρώπων και ανθρώπινων οργάνων. Έχει λεχθεί πως ο δείκτης ενός πολιτισμού είναι η στάση της κοινωνίας απέναντι στα αδύναμα μέλη της -τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους πάσχοντες. Αλλά και η συμπεριφορά απέναντι στα ζώα και το φυσικό περιβάλλον χαρακτηρίζει επίσης το ποιόν του πολιτισμού. Πόσο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για τον σύγχρονο πολιτισμό μας; Δυστυχώς, παρά τις ευγενείς προθέσεις και προσπάθειες πολλών ευαισθητοποιημένων ανθρώπων, η κατάσταση είναι ακόμη ζοφερή. Και στις όποιες ευγενείς προσπάθειες το σκοτάδι της απληστίας και της σκληρότητας αντιτίθεται λυσσαλέα.
Η υπεροχή του κακού συνίσταται στο ότι είναι αδίστακτο στις μεθόδους του, ενώ το καλό δεν μπορεί να παραβεί τους ηθικούς κανόνες. Παρά ταύτα, η δύναμη του Καλού μπορεί να γίνει πανίσχυρη αν αυξήσει τα νούμερά της σε ανθρώπινο δυναμικό και αν συμπαραταχθεί συνειδητά με την πνευματική Ηγεσία του Φωτός. Όμως, αυτό υστερεί ακόμη πολύ και κάπου σ΄αυτόν τον αγώνα εντάσσεται και η δική μας προσπάθεια, μια προσπάθεια που βασίζεται αποκλειστικά στην ενημέρωση, καθώς η Ηθική της Άγκνι Γιόγκα απαξιοί τις ευτελείς μεθόδους της διαφήμισης και της προπαγάνδας.
Εν τω μεταξύ, παρακολουθούμε με αγωνία τις αντιδράσεις της Φύσης απέναντι στην ανεξέλεγκτη χρόνια κακοποίησή της. Τα λεγόμενα «ακραία καιρικά φαινόμενα» έχουν γίνει πλέον ρουτίνα στα καθημερινά δελτία ειδήσεων, ενώ οι άνθρωποι τα ακούνε αδιάφορα όσο η συμφορά είναι έξω από την πόρτα τους. Αλίμονο όμως, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ασφάλειας για κανέναν. Η Διδασκαλία του Πυρός έχει προειδοποιήσει εδώ και πολλές δεκαετίες για την επικινδυνότητα της πλανητικής κατάστασης, έχοντας επισημάνει ότι η Γη είναι άρρωστη. Έχει προειδοποιήσει για μεγάλες πλημμύρες και για νέες ασθένειες, σωματικές και ψυχικές. Έχει υποδείξει τρόπους θεραπείας και ευημερίας -αλλά «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Οπωσδήποτε όμως τα δεινά είναι πολλά και η πανάκεια έχει ένα μόνο όνομα: ψυχική ενέργεια. Κι αυτό πρακτικά σημαίνει καλλιέργεια και ανύψωση της συνειδητότητας, η οποία μπορεί να συντελεστεί μόνο με την καλλιέργεια της σκέψης. Αλλά χωρίς κατανόηση των κοσμικών νομοτελειών, και κυρίως εκείνων της έλξης και συγγένειας και της συναφούς αιτιότητας, και χωρίς υιοθέτηση των αξιών του Γενικού Καλού και της υπευθυνότητας, η συνειδητότητα θα παραμένει σε κατάσταση άγνοιας και βαρβαρότητας κάτω από μια επίφαση πολιτισμού, η οποία είναι πολύ χειρότερη από τον πρωτογονισμό αφού έχει στερηθεί την αθωότητα και το συλλογικό πνεύμα του.
Κι όμως, το νήμα της εξόδου από το Λαβύρινθο μας έχει δοθεί και λάμπει στο σκοτάδι, αλλά είναι απορίας άξιο γιατί τόσο λίγοι το διακρίνουν και τόσο ελάχιστοι το ακολουθούν. Και είναι ακόμη πιο κρίμα επειδή πίσω απ΄αυτή τη δωρεά κρύβονται πολύ μεγάλες θυσίες…

Εμείς, αυτή την ώρα της επιστροφής μας, ευχόμαστε εκ βαθέων το σωτήριο Φως να καταυγάσει τις ψυχές των ανθρώπων και ολόκληρο τον κόσμο.