Ερχόμαστε τώρα στην πιο εξειδικευμένη έννοια του όρου, την οποία χρησιμοποιούμε περισσότερο, αν και δεν είναι παρά μια όψη της γενικότερης έννοιας.
Καταλαβαίνει κανείς ότι, εφόσον υπάρχει η εξελικτική Κλίμακα, υπάρχει ένα σκαλοπάτι πάνω από μια συγκεκριμένη βαθμίδα και ένα σκαλοπάτι κάτω απ΄ αυτήν. Έτσι, οι βαθμίδες ανά τρεις (ή και ανά δύο) έχουν μια πιο άμεση σχέση απ΄ό,τι με τις πιο απομακρυσμένες. Αν λοιπόν θεωρήσουμε σαν μια βαθμίδα εκείνη πάνω στην οποία στέκει η Ανθρωπότητα, τότε αμέσως από κάτω της βρίσκεται η βαθμίδα του ζωικού βασιλείου, πράγμα οφθαλμοφανές. Όμως η Κλίμακα δεν μπορεί να σταματήσει εκεί. Αλίμονο, αν ο Κόσμος ήταν τόσο φτωχός. Η ανθρωπότητα πάντοτε γνώριζε ότι υπάρχουν Όντα ανώτερης εξέλιξης από τη δική της, και μόνο σ΄αυτή τη Μαύρη Εποχή τόλμησε ο άνθρωπος να αμφισβητήσει ή και να αγνοήσει την Ανώτερη Βαθμίδα. Κόβοντας έτσι την Αλυσίδα έγινε πρόξενος των αμέτρητων συμφορών του, καθώς η Ανώτερη Βαθμίδα συνιστά την Ιερή Αρχή του, Αυτό που αποκαλούμε Ιεραρχία -Ιεραρχία του Φωτός ή Λευκή Αδελφότητα ή Φύλακες Αγγέλους ή Σαμπάλα ή … με πάμπολλα στόματα από την αρχαιότητα ως σήμερα.
Αυτή λοιπόν η Ανώτερή μας Βαθμίδα, η Ιεραρχία μας, είναι η Πλανητική Πνευματική Ηγεσία μας. Είναι η Γέφυρα προς την ανώτερη βαθμίδα ύπαρξης, η οποία, διαφορετικά, είναι αδιάβατη και απρόσιτη. Αλλά το σταμάτημα της εξελικτικής πορείας σημαίνει όχι απλώς πόνο και βάσανα αλλά απόλυτη καταστροφή. Γι΄αυτό, η Πνευματική μας Ηγεσία, οι Διδάσκαλοί μας, ρίχνουν σε κάθε εποχή το σχοινί της σωτηρίας, την ιδιαίτερη σωτήρια Γνώση που ονομάζουμε Διδασκαλία, ώστε να επανασυνδεθεί η Αλυσίδα. Όμως, η αποδοχή της εξαρτάται απολύτως από την ελεύθερη βούλησή μας, την οποία, σύμφωνα με άλλο Κοσμικό Νόμο, κανένας δεν μπορεί να παραβιάσει, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται.
Βέβαια, πολλοί άνθρωποι -της Δύσης- περιφρονούν όρους όπως «Διδάσκαλος» και ενοχλούνται με τον όρο «μαθητής» -λέξεις τόσο ιερές στην Ανατολή. Εν πάσει περιπτώσει, οι ορολογίες δεν έχουν σημασία, ας πουν «Γνώστες» ή «Ειδήμονες» και «σπουδαστές» ή «αναζητητές» ή οτιδήποτε άλλο προτιμούν, αρκεί να κατανοηθεί η ουσία. Η ουσία έγκειται στην κατανόηση της αναγκαιότητας της ηγετικής Αρχής, επειδή μόνο μέσω αυτής είναι δυνατή η άνοδος, άνοδος η οποία επιτυγχάνεται με τη διεύρυνση της συνειδητότητας, ή, για να το πούμε διαφορετικά, με την πνευματική ανάπτυξη.
Η πνευματική ανάπτυξη απαιτεί ειδική Γνώση, η οποία περιλαμβάνει γνώση σχετική με τους κοσμικούς Νόμους, γνώση σχετική με τις συνθήκες των ανώτερων Κόσμων, και γνώση σχετική με τα μυστικά της Φύσης. Επιπλέον δίνει πληροφορίες για το παρελθόν της ανθρωπότητας, για τις μελλοντικές της δυνατότητες, επίσης προειδοποιήσεις για επικείμενα γεγονότα, καθώς και πολύτιμες συμβουλές για πνευματική και σωματική υγεία.
Ο μελετητής της Άγκνι Γιόγκα θα διαπιστώσει ότι μεγάλο μέρος της Διδασκαλίας αναφέρεται στις ηθικές ποιότητες του υποψηφίου για ένταξη στις Δυνάμεις του Φωτός, και αυτό δεν είναι περίεργο αφού, χωρίς αυτή την ηθική συγκρότηση, δεν είναι δυνατή η μεταμόρφωση του ανθρώπου σε αγνό, φωτεινό ον, ικανό να αντέξει τους υψηλούς κραδασμούς του Ανώτερου Κόσμου. Δεν θα μπορέσει να σταθεί ενώπιος ενωπίω του Διδασκάλου του για να του μεταβιβάσει τη Γνώση εκείνη, η οποία δεν επιτρέπεται να κοινοποιηθεί μέσω βιβλίων.
Η βασική προσέγγιση όμως γίνεται μέσα από τη σπουδή των κειμένων της Διδασκαλίας, τα οποία αποτελούν την πρώτη γνωριμία με τη Σκέψη και το Έργο των Μεγάλων Όντων. Αυτή η γνωριμία επιφέρει, στο βαθμό που αφομοιώνεται, μια πρώτη ταύτιση με τη Σκέψη και το Έργο Τους, ταύτιση που συνιστά προετοιμασία αφενός για τη μελλοντική στενή επαφή αλλά και για την υπηρεσία που θα θελήσει να αναλάβει ο υποψήφιος, ανάλογα με τις δυνατότητες και τον εξοπλισμό του -υπηρεσία η οποία εντάσσεται πάντοτε στο πλαίσιο του Γενικού Καλού.

Η ανθρώπινη σύμπραξη στο Έργο της Ιεραρχίας είναι πολλαπλώς αναγκαία. Κατά πρώτον, το Έργο αυτό αφορά άμεσα την ανθρωπότητα και τον πλανήτη της. Ένας δεύτερος λόγος είναι ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει χωρίς αποδοχή του εκ μέρους των ανθρώπων. Κι ένας τρίτος λόγος είναι η πολύ υψηλή ανάπτυξη των επικεφαλής της πλανητικής Ιεραρχίας μας, η οποία καθιστά αδύνατη την άμεση ανάμιξή Τους στον ανθρώπινο κόσμο υπό τις παρούσες συνθήκες του και συνεπώς, απαραίτητη η ανθρώπινη συνεργασία.
…συνεχίζεται