Και να, που έφτασε η ώρα της κρίσης -όχι της γνωστής οικονομικής, αλλά της εκλογικής, όπου, υποτίθεται, ότι οι πολίτες θα επιλέξουν ελεύθερα την κυβέρνησή τους.
Η πολιτική, όπως καθένας γνωρίζει, δίχαζε και διχάζει τους ανθρώπους σε δύο βασικά, αντίθετα, στρατόπεδα: τη δεξιά παράταξη και την αριστερή παράταξη. Χρόνια και χρόνια διεξάγεται ένας πόλεμος διακηρύξεων ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα. Όλοι, βεβαίως, γνωρίζουμε τις επαγγελίες καθενός, και, εκόντες άκοντες, υποχρεωνόμαστε να πάμε στην κάλπη για να ψηφίσουμε τον καλύτερο τέλος πάντων.
Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν ψηφίζουμε τον καλύτερο αλλά τον λιγότερο κακό, τουλάχιστον όσοι από εμάς αντιμετωπίζουν με περίσκεψη τα πράγματα. Γιατί η άλλη αλήθεια είναι ότι καμιά παράταξη, ούτε εδώ, σ΄αυτή τη χώρα, ούτε σε άλλη, δεν έκανε τους πολίτες ευτυχέστερους, το αντίθετο μάλιστα, όπως όλοι γνωρίζουμε. Εξαγγελίες, υποσχέσεις, διακηρύξεις, μεγάλα λόγια, και στην πράξη εντελώς αντίθετα.
Τι έχει βιώσει ο πολίτης; Ψέμα και φαυλοκρατία. Ανισότητα και αδικία. Ασυνειδησία και ξεδιαντροπιά.

Τώρα, βέβαια, η αριστερά θα διαμαρτυρηθεί: Μα εμείς δεν κυβερνήσαμε! Δεν μπορούμε να μπούμε στο ίδιο σακί!
Μάλιστα! Επιτρέψτε μας όμως δύο παρατηρήσεις. Σας είδαμε να κυβερνάτε άλλες χώρες για αρκετά χρόνια. Ευτύχησαν οι χώρες αυτές; Ή μήπως βίωσαν έναν αριστερό σκληρότατο φασισμό και φτώχεια και αποκλεισμό και τερατώδη κακοποίηση των αφετηριακών οραμάτων; Δυστυχώς, για σας και για την ανθρωπότητα, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη.
Υπάρχει και μια δεύτερη παρατήρηση που θα σας αρέσει ακόμη λιγότερο. Έχει γίνει καταφανές και πασιφανές ότι ούτε επιδιώκετε ούτε επιθυμείτε να κυβερνήσετε. Το διακήρυξε σε όλους τους τόνους η κύρια εκπρόσωπος του αριστερότερου σχηματισμού του Κοινοβουλίου. Η κυρία αυτή είναι απολύτως ικανοποιημένη και μια χαρά βολεμένη στην αντιπολίτευση που της εξασφαλίζει όλα τα προνόμια του κοινοβου(βο)λευτισμού χωρίς τις ευθύνες και τη φθορά της κυβέρνησης. Έχει λοιπόν περιχαρακωθεί σ΄έναν αεροστεγή απομονωτισμό, και όλα σ΄αυτή τη παράταξη λειτουργούν χωριστά -πορείες, διαμαρτυρίες, εξεγέρσεις… Πώς λένε, «κι ο ψωριάρης χώρια;». Αλλά, όχι, εδώ δεν ισχύει το «ψωριάρης», εδώ είναι το καθαρόαιμο, το παπικό αλάθητο!
Α, τι είπαμε; «Διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις»; Όλα προς το θεαθήναι, όπως και οι αερολογίες περί καπιταλισμού και τα ρέστα… «Και τα μικρά της τα μερμυγκάκια χειροκροτάνε μ΄ενθουσιασμό» -μερμυγκάκια, προβατάκια, όπως προτιμάτε. Όλοι σ΄αυτή την παράταξη είναι πολύ ευχαριστημένοι με τις διαμαρτυρίες, για τις διαμαρτυρίες, τόσο όσο να κρατάμε τα κεκτημένα, άντε να ψηλώσουμε και κανά δυό πόντους -όλα μια χαρά, και γινόμαστε το καλύτερο δεκανίκι της «αντιλαϊκής δεξιάς»!
Και τα άλλα κόμματα της αριστεράς ή «αριστεράς» , εντάξει είναι κι αυτά -τους φτάνει ένα κομματάκι από την πίττα. Φτάνει και περισσεύει! Άλλωστε για το κομματάκι αυτό πασχίζουν μην τυχόν και βγει η χώρα από τη στοργική αγκαλιά της ευρωζώνης. Ε, πώς να το κάνουμε, εκεί ψήνεται η πίττα, και μοιράζεται δίκαια σε όλους τους φορείς του κατεστημένου.
Έτσι είναι, κυρίες και κύριοι του συστήματος. Γιατί, αν ήταν αλλιώς, θα σχηματίζαμε μια τεράστια λαϊκή πλατφόρμα με όλες τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, και θα κυβερνούσαμε «εν δόξη και τιμή». Τώρα έχετε μια μοναδική ευκαιρία να μαζέψετε κάτω από την ομπρέλλα της αντίστασης στα εγκληματικά σχέδια που εξυφαίνονται όλο σχεδόν τον πληθυσμό της χώρας. Γιατί ποτέ ο λαός δεν είχε τόσο ομογενοποιημένο φρόνημα. Αλλά χρειάζεται μια ομπρέλλα και μια ηγεσία. Αν εσείς εξακολουθήσετε να βοσκάτε αμέριμνοι στα λιβάδια του πολιτικού status quo, με τις γνωστές περιχαρακώσεις, ψευτοκαταγγελίες και ωραιολογίες, τότε θα έχετε αποδείξει περίτρανα ότι δεν είσαστε παρά μέρος του συστήματος.
Ναι, ακούμε που μιλάτε για ενοποίηση δυνάμεων και τα προσκλητήρια που κάνετε, δυστυχώς όμως δεν μας πείθετε για την ειλικρίνεια των προθέσεών σας, επειδή δεν επιθυμείτε συνεργασία με δίκαιους και καθαρούς όρους. Αν κάνουμε λάθος, αποδείξτε το -ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα! Έχετε μια τεράστια ευκαιρία να αρθείτε στο ύψος των περιστάσεων και να ευεργετήσετε τη χώρα σας. Έχετε το ανάστημα;

Για τη «Δεξιά», τι να πει κανείς; Τα εγκλήματα και τα ανομήματά της είναι τόσα σε βάρος του λαού και της χώρας -των λαών και των χωρών απανταχού της γης, γενικότερα- ώστε η ίδια η λέξη είναι μισητή, τόσο που οι ίδιοι οι φορείς της αποφεύγουν να τη χρησιμοποιήσουν για αυτοπροσδιορισμό και ψελλίζουν υποκατάστατα, όπως «κεντροδεξιά», «φιλελευθερισμός», «ελεύθερη αγορά», και τα παρόμοια. Είναι αυτή η πολιτική πτέρυγα που εξέθρεψε το τέρας της διεθνούς δικτατορίας των τραπεζιτών. Είναι αυτή η πολιτική πτέρυγα που έχει βάψει τα χέρια της με αίμα. Πού αίμα έχει ποτίσει τη γη χάρη στις «φιλελεύθερες» και φιλάνθρωπες προσπάθειές της να προασπίσει τα άνομα συμφέροντά της.
Αυτή λοιπόν η παράταξη μαζί με την, πολύ χειρότερη, «σοσιαλιστική» (ή σοσιαληστρική) παραλλαγή της, είναι οι απροκάλυπτοι δούλοι και εξυπηρετητές των μεγάλων τραπεζών, επιχειρηματιών, και λοιπών ορατών και αοράτων βαμπίρ. Εδώ η οσμή της διαφθοράς και της προδοσίας είναι πραγματικά αφόρητη. Η αδιαφάνεια, η εννοιοκρατία, η διγλωσσία, η υποκρισία και όλα τα θανάσιμα αμαρτήματα νυν και αεί κοσμούν τους εκπροσώπους αυτής της μεταλλαγμένης -επί τα χείρω- φεουδαρχίας.
Αυτοί λοιπόν οι θεματοφύλακες της νομιμότητας (από την ανάποδη), με απύθμενο θράσος ζητούν από τους πολίτες, τους οποίους έχουν χιλιοεξαπατήσει, πολλαπλώς λεηλατήσει και παντοιοτρόπως κακοποιήσει, να τους ξαναψηφίσουν! Και Κύριος οίδε τι μεθοδεύσεις ετοιμάζουν για να κρατηθούν στην εξουσία. Ήδη η τρομοκρατία, η παραπληροφόρηση, τα ψευδοδιλήμματα, μαζί με την απεχθή συνεχή παρουσία τους στα κανάλια της διαπλοκής και της χυδαίας προπαγάνδας βομβαρδίζουν τους πάντες νύχτα και μέρα. Αλλά έχουν και άλλα όπλα, και, κυρίως, την αμέριστη στήριξη των αφεντικών τους -εχθρών της ανθρωπότητας.
Και να τώρα ο πολίτης μπροστά στο δίλημμα: δεξιά ή αριστερά;
Μάλλον τζάμπα προβληματίζεται. Έχουν κανονίσει τα πάντα -και το είδος κυβέρνησης και τα επερχόμενα μέτρα και το μέλλον του γενικώς. Το δίλημμα όμως δεν είναι μόνο πρακτικό -τι πρέπει να ψηφίσω; -αλλά και ηθικό: ποιον πρέπει να εμπιστευθώ, να επιλέξω; Πού να πάω -δεξιά ή αριστερά;

Ε, λοιπόν, εμείς λέμε: Εκτός από δεξιά και αριστερή πορεία, υπάρχει και η ευθεία, η μέση οδός. «Η ευθεία συντομοτέρα πάσης άλλης», έτσι δεν μάθαμε στο σχολείο; Επίσης μάθαμε, αργότερα πως η μέση οδός είναι ο δρόμος του σοφού, και ως τέτοια οδηγεί στην επιτυχία.
Μια αναγκαία διευκρίνιση: Λέγοντας «μέση οδό», δεν εννοούμε τα λεγόμενα «κεντρώα» κόμματα, τα οποία είναι συντηρητικά στην ουσία τους χωρίς περιεχόμενο. Μην παρεξηγηθούμε! Η ευθεία ή μέση οδός, όπως την αντιλαμβανόμαστε εμείς, είναι η πολιτικο-κοινωνική πορεία που έχει αποκηρύξει τις ταμπέλες, που έχει καταργήσει τα στεγανά, που έχει ξεπεράσει τα δόγματα. Που έχει μια νέα αντίληψη, μια νέα προοπτική, και μια νέα μεθοδική.
Επιτέλους, δεν είναι πια καιρός να πετάξουμε από πάνω μας αυτά τα απολιθώματα που μας έχουν φέρει σε καταστροφικά αδιέξοδα; Γιατί δεν είναι τίποτε περισσότερο από απολιθώματα. Οι καιροί όμως ζητούν το Νέο. Θα μείνουμε φοβισμένοι και κολλημένοι στο παλιό, στο φθαρμένο; Χρειάζεται λίγη τόλμη για ν΄αλλάξουν τα πράγματα, για να απαλλαγούμε από τη μολυσματική πνοή του αποσυντιθέμενου συστήματος. «Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» όμως. Με ατολμία και ανοχή της φαυλοκρατίας, δεν μπορούμε να ελπίζουμε τίποτε.

Γι΄αυτό: «Νέοι, νέοι, νέοι άνθρωποι»! Νέοι κυρίως στο πνεύμα, νέοι στις ιδέες, νέοι στην αγωνιστική ορμή.
Τώρα δύο διευκρινίσεις που αφορούν εμάς.
Κατ΄αρχήν, το ότι επισημαίνουμε τα κακώς κείμενα δεν σημαίνει ότι είμαστε απαισιόδοξοι. Κάθε άλλο. Πιστεύουμε στην τελική νίκη του Καλού, πιστεύουμε στη Μεγάλη Αλλαγή, πιστεύουμε στον Νέο Κόσμο. Και πιστεύουμε στα παραπάνω και τα υπηρετούμε.
Προσπαθούμε να βάλουμε κι εμείς ένα λιθαράκι στο μελλοντικό οικοδόμημα. Αλλά το θεμέλιο ενός γερού και ωραίου οικοδομήματος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο από το Κοινό Καλό. Το Καλό της χώρας, το Καλό της ανθρωπότητας, το Καλό του πλανήτη, το Καλό όλων των πλασμάτων.
Όταν αυτό συνειδητοποιηθεί, τότε όλες οι αναγκαίες ενέργειες θα ρεύσουν ανεμπόδιστα και η χαρά θα ανατείλει σαν ήλιος. Αυτό μόνο -το Κοινό Καλό- αρκεί. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν.
Η δεύτερη διευκρίνιση απαντά στην -πιθανή- απορία, ή και ένσταση, κάποιων γιατί πολιτικολογούμε σε μια σελίδα, η οποία είναι εξ ορισμού αφιερωμένη στο πνεύμα.
Αλλά η πολιτική που καθορίζει τη ζωή των πολιτών, την ευημερία ή την οδύνη τους, που καθορίζει όλες τις εκφάνσεις της ζωής, είναι άσχετη με το πνεύμα; Υπάρχει, αλήθεια, τίποτε, σ΄αυτόν και σε όποιον άλλο κόσμο, που δεν γεννιέται από το πνεύμα; Η πολιτική, δηλαδή η τέχνη του κυβερνάν και κυβερνάσθαι του ορίζειν τους όρους διαβίωσης των ανθρώπων, δεν είναι εκδήλωση του πνεύματος;
Είναι κατεξοχήν τέτοια, και αφορά όχι μόνο την επίγεια αλλά και την υπερκόσμια ύπαρξή μας. Υπάρχει τίποτε ασύνδετο και αποκομμένο στον κόσμο;
Μόνο μια πολύ πρωτόγονη συνείδηση μπορεί να σκεφτεί έτσι στην εποχή της Κβαντικής Φυσικής. Η Άγκνι Γιόγκα, η Διδασκαλία του Είναι, της Ύπαρξης, ορίζει την ανάγκη ανάληψης ευθύνης και δράσης σ΄αυτή εδώ τη ζωή, σ΄αυτόν εδώ το χρόνο και σ΄αυτόν εδώ τον τόπο όπου μας έβαλε η μοίρα. Η υγεία και η ευημερία της γήινης σφαίρας επιδρά στις αντίστοιχες συνθήκες των ανώτερων σφαιρών. Και τα εδώ πεπραγμένα μας θα καθορίσουν σε απόλυτο βαθμό και τις εκεί συνθήκες ύπαρξής μας.
Και, στο κάτω κάτω, δεν είναι ωραίο να αγωνίζεσαι για το καλύτερο σε οποιαδήποτε έκφανση της ζωής; Και είναι δυνατόν οι άνθρωποι της Ζωντανής Ηθικής να είναι αδιάφοροι και αμέτοχοι στα δραματικά γεγονότα της χώρας τους ή του πλανήτη; Κάτι τέτοιο αντίκειται στο ίδιο το πνεύμα της Διδασκαλίας. Ο άνθρωπος της Νέας Γιόγκα υπηρετεί και προωθεί το Νέο, επειδή, όπως ωραία έχει επισημανθεί, το Νέο, παρά τις αναπόφευκτες ατέλειές του, είναι η Ζωή, ενώ το παλιό είναι ο Θάνατος.

Η Άγκνι Γιόγκα είναι Γιόγκα Ζωής και όχι Θανάτου. Η Άγκνι Γιόγκα κηρύσσει τη Ζωή και αποκηρύσσει το Θάνατο. Αποκαλύπτει τη συνέχεια της ύπαρξης, θεμελιώνεται στην έννοια της Α-πειροσύνης, της ανυπαρξίας πέρατος. Είναι η Θύρα του Νέου Κόσμου, του Κόσμου των Θαυμάτων, κι αυτή η Θύρα έχει κιόλας μισανοίξει. Θα μπούμε στο Ναό των Θαυμάτων, στο Ναό της Ομορφιάς. Αλλά μπορούμε να μπούμε μόνο με καθαρά χέρια και ρούχα, εραστές και οραματιστές του Καλού, του Ωραίου και του Αληθινού.
Ναι, το πιστεύουμε πως η Χαρά θα έρθει, τουλάχιστον γι΄αυτούς που ετοιμάζονται να την υποδεχτούν. Μακάρι όμως να έρθει για όλους, ή για όσο το δυνατόν περισσότερους.
Και κάτι τελευταίο. Μιλήσαμε για την επιλογή του Τρίτου Δρόμου, του Νέου Δρόμου της ευθείας. Ίσως λοιπόν διερωτηθεί κανείς: Και που είναι αυτή η οδός; Ποιοι την εκπροσωπούν; Υπάρχουν;
Υπάρχουν, ναι υπάρχουν οι προάγγελοι της νέας πολιτικής τάξης πραγμάτων. Αρκεί να έχει κανείς ανοιχτά τα μάτια και τ΄αυτιά του. Αλλά καλύτερα να κλείσετε τις τηλεοράσεις. Είναι μάλλον απίθανο να τους βρει κανείς εκεί.
Ψάξτε λίγο, κοιτάξτε γύρω, αφουγκραστείτε. Και προ παντός μην πιστεύετε τους διαδοσίες και προπαγανδιστές του ψεύδους της αριστερο-δεξιάς μονοδρόμησης.
Πετάξτε τα χρωματιστά γυαλιά και τις κομματικές παρωπίδες. Ενωθείτε, αγκαλιαστείτε στο όνομα του Κοινού Καλού και θα δείτε τη μεγάλη ανατροπή. Στο χέρι μας είναι να έρθει γρήγορα και ανώδυνα ή καθυστερημένα και επώδυνα. Αλλά, βέβαια, όποιος εντάσσεται στην πανστρατιά του Κοινού Καλού δεν είναι δυνατόν να ψηφίσει άτομα με το στίγμα της φαυλότητας, της διαφθοράς, ή της ανικανότητας. Υποχρέωσή μας είναι να πετάξουμε τα νοσηρά απολιθώματα και να φέρουμε υγεία και νέα ζωή στην πολιτική και στα ήθη μας.