Μιλήσαμε για τους τρόπους προστασίας ενάντια στις διάφορες επιθέσεις του κακού. Το θέμα της προστασίας είναι πολύ σοβαρό και πρέπει να εξετάζει κανείς όλες τις όψεις και τις περιστάσεις που την αφορούν.
Μια συνθήκη που πρέπει να προσέχεται ιδιαίτερα είναι η δηλητηριασμένη ατμόσφαιρα που δημιουργείται από τις αναθυμιάσεις της οργής, της αισχρολογίας και της βλασφημίας. Κάθε μελετητής της Άγκνι Γιόγκα γνωρίζει πόσα λέγονται στην Διδασκαλία για τη μολυσματική εκπόρευση του ερεθισμού, τον ολετήρα, για το πώς αυτό το αέριο επικάθεται στους νευρικούς αγωγούς αλλά και πώς διαχέεται στην ατμόσφαιρα μολύνοντάς την, προκαλώντας ακόμη και αντίδραση του υπόγειου πυρός με συνέπεια φυσικές καταστροφές και επιδημίες.
Για την αισχρολογία καθένας με στοιχειώδη αίσθηση ευπρέπειας και καλαισθησίας γνωρίζει καλά πόσο τραυματίζονται αυτά τα συναισθήματα από την ασχήμια και ρυπαρότητα αυτής της εκδήλωσης. Είναι τόσο ρυπογόνος και μολυσματική ώστε η Διδασκαλία προτείνει αυστηρούς νόμους ποινικοποίησής της. Πραγματικά, πόσο αληθεύει η ρήση ότι «ηθική και αισθητική είναι ένα»!
Ακόμα πιο απαράδεκτη εκδήλωση είναι η βλασφημία. Η λέξη αυτή δηλώνει κακολογία ιερών προσώπων ή συμβόλων, με συνέπεια σοβαρή βλάβη όχι μόνο του βλάσφημου αλλά και του ευρύτερου περιβάλλοντος [βλασφημία: βλάβη + φημί (=λέγω): βλαβερός λόγος]. Έχει λεχθεί ότι μετά από βλασφημία η αύρα του βλάσφημου δεν είναι ποτέ πια η ίδια. Διαβάζουμε:
«Ποιος θα μείνει σιωπηλός όταν εκστομίζονται βλασφημίες; Κάθε ζωντανή καρδιά λέει: “Δεν είμαστε μαζί σας βλάσφημοι!” Η αρρώστια της βλασφημίας είναι πολύ επικίνδυνη. Αλλά δεν μπορεί να βρεθεί δικαιολογία στο γεγονός ότι πρόκειται για αρρώστια, καθώς η αρρώστια αυτή είναι πολύ επαίσχυντη. Όταν η καρδιά είναι ζωντανή, θα αντιταχθεί με κάθε τρόπο στη μόλυνση της βλασφημίας… Ευλογημένοι εσείς που παίρνετε θέση ενάντια στη βλασφημία.»
Τι είναι κατ΄ουσίαν, η βλασφημία; Η βεβήλωση του Ιερού. Το Ιερό είναι το υψηλό, το ανώτερο, το απαραβίαστο. Και η βλασφημία είναι οργή και κατάρα και ρύπος που απευθύνεται στο Ιερό. Υπό γενικότερη έννοια, κάθε κακολογία ιερών προσώπων και συμβόλων, είτε με μορφή ύβρης είτε με μορφή συκοφαντίας, είτε με μορφή διαστρέβλωσης και παραποίησης, συνιστά βλασφημία. Και η βλασφημία συνιστά γιορτή του σκότους.

Όταν αυτές οι επαίσχυντες εκδηλώσεις αιωρούνται στην ατμόσφαιρα, δεν είναι απορίας άξιο πώς γεννιούνται βασανιστικές ασθένειες που πλήττουν πολύ πιο εύκολα τους ευαίσθητους οργανισμούς, αλλά και κοσμικοί κλυδωνισμοί εφόσον διασαλεύονται τα κοσμικά θεμέλια. Γι΄αυτό είναι τόσο ευεργετικά τα ρεύματα που εκλύονται από ευγενείς και αγνές σκέψεις ατόμων και ομάδων. Αποτελούν αντίβαρο και κάθαρση του διαστημικού ρύπου. Διαφορετικά ο πλανήτης δεν θα μπορούσε να αντέξει.
Κάθε έλλογο συνειδητοποιημένο ον οφείλει να αντιταχθεί με όλες του τις δυνάμεις σ΄αυτή τη ρύπανση. Το πρανικό πυρ, το φυσικό πυρ, και το πυρ της καρδιάς είναι ισχυρότατα μέσα απορύπανσης και η ευθύνη όλων μας είναι μεγάλη.

Να, ακόμη μια συνθήκη κινδύνου, για την οποία προειδοποιεί η Διδασκαλία:
«Είναι σωστό να απέχει κανείς από τον πνευματισμό. Οι σκοτεινοί έχουν επιλέξει αυτό το μονοπάτι για τη διείσδυση και τις σπορές του κακού… Ιδιαίτερα τώρα είναι ανάγκη να αποφεύγονται κάθε είδους σκοτεινοί αγωγοί. Πρέπει να πηγαίνει κανείς προς το φως με όλη του την αγωνιστικότητα. Σας βεβαιώνω ότι τώρα είναι ανάγκη να ενισχύσετε την καρδιά σας, γιατί ο καιρός είναι γεμάτος δηλητήριο.»
[Πύρινος Κόσμος, ΙΙ, 138]

Ο πνευματισμός είναι συναφής με τον μεντιουμισμό. Ανοίγει δοσοληψίες με τα κατώτερα αστρικά πεδία, τα πεδία της μεγάλης παραπλάνησης. Έχει δηλωθεί αυστηρά και απερίφραστα από την πλευρά της Ιεραρχίας του Φωτός ότι τα μέλη Της δεν έχουν ποτέ σχέσεις και ανταλλαγές με μέντιουμ. Έχει δοθεί επίσης συμβουλή για τον τρόπο προφύλαξης και σωτηρίας των ατόμων που γεννήθηκαν με ιδιότητες μέντιουμ. Ο τρόπος είναι πνευματική αγνότητα και πνευματικός προσανατολισμός, με άλλα λόγια έφεση της καρδιάς προς τον Ανώτερο Κόσμο, επομένως πρόσδεση στα Ανώτερα όντα.
Η λέξη «μέντιουμ» είναι λατινική και σημαίνει διάμεσο -υπονοείται διαμεσότητα με τον αόρατο κόσμο, δυστυχώς όμως αφορά τις κατώτερες σφαίρες. Ας θυμόμαστε τον ορισμό της Ιεραρχίας για τα διάμεσα: «Το μέντιουμ είναι πανδοχείο για ασώματους ψεύτες». Και επίσης: «Το μέντιουμ είναι στον αντίποδα του Γιόγκι». Γιόγκα και μεντιουμισμός είναι δύο αντίθετα.
Στο απόσπασμα που παραθέσαμε δίνεται η συμβουλή ενίσχυσης της καρδιάς σε εποχές γεμάτες δηλητήριο. Αυτό πρακτικά σημαίνει τόνωση του δεσμού με την Ιεραρχία του Φωτός, δηλαδή με την ιδέα του Γενικού Καλού.

Η αποστροφή προς το κακό μας κάνει πολλές φορές να θέλουμε να βγάλουμε έξω από τον ορίζοντα της προσοχής μας τη σκέψη του κακού. Αυτό όμως είναι λάθος, και μάλιστα επικίνδυνο λάθος. Ασφαλώς, ο στρουθοκαμηλισμός δεν είναι καλή πρακτική. Προσοχή και επαγρύπνηση απαιτείται ιδιαίτερα εκεί όπου ελλοχεύει κίνδυνος και απειλή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε: κάθε εστία καλού, μικρή ή μεγάλη, αποτελεί στόχο των σκοτεινών.
«Πρέπει να παρακολουθεί κανείς όχι μόνο τη δική Μας αλλά και τη Μαύρη Αδελφότητα. Είναι λάθος να υποτιμά τη δύναμη των σκοτεινών δυνάμεων. Πολύ συχνά η νίκη τους οφείλεται σε τέτεια αμέλεια… Χρειάζεται να υπολογίζει κανείς τη δύναμή τους για να τους αντιστέκεται καλύτερα… Μόνο εκείνοι που γνωρίζουν τη δύναμη των αντιπάλων τους μπορούν να ελπίζουν σε νίκη…»
[Πύρινος Κόσμος, ΙΙ, 13]

Αφού η κακή βούληση είναι μια πραγματικότητα, αφού η αντιμετώπισή της είναι αναπόφευκτη, και αφού οι εκπρόσωποί της είναι πολυμήχανοι, επίμονοι και αδίστακτοι, δεν θα πρέπει οι οπαδοί του Καλού να είναι εξοπλισμένοι με τα πιο ισχυρά όπλα που θα τους εξασφαλίζουν τη νίκη; Τρία είναι τα κύρια όπλα λοιπόν: ο ακατάλυτος δεσμός με την Ιεραρχία του Φωτός, η γνώση των εχθρικών μέσων, και η επαγρύπνηση.
Στην πορεία προς τον Πύρινο Κόσμο, ο άνθρωπος θα περάσει απ΄αυτούς τους δρόμους και πρέπει να βγει νικητής.
«Προσεγγίζοντας τον Πύρινο Κόσμο έχει να περάσει κανείς τη βαθμίδα της απώθησης των σκοτεινών δυνάμεων με τη δύναμη του πνεύματος. Ένας άνθρωπος που ανέρχεται νιώθει πολύ πιο βαθιά την επίθεση των αχαλίνωτων στοιχείων. Πρέπει, χωρίς να καταφύγει στις παραβιάσεις της μαγείας, να αντέξει την επίθεση των σκοτεινών μόνο με το πνεύμα του… Οφείλει κανείς να είναι προετοιμασμένος να συναντήσει διάφορα πανούργα τεχνάσματα, δεν πρέπει όμως, κατά το παράδειγμα των αδαών, να προσπαθήσει να αποφύγει τέτοιες αναπόφευκτες συναντήσεις. Μπορεί να θυμάται ότι πάνω απ΄όλους τους τύπους υπάρχει η δύναμη του πνεύματος. Δεν έχει παρά να το ενώσει, μέσω της καρδιάς του, με τον Ιεράρχη, για να γίνει άτρωτος. Δεν πρέπει να νομίσει κανείς πως είναι δυνατόν να εγκαταλειφθεί από τον Ιεράρχη, οφείλει όμως να θυμάται ότι σ΄ένα ορισμένο βήμα συνιστάται πρωτίστως ανεξάρτητη εφαρμογή της δικής του δύναμης. Έτσι, χρειάζεται να αντιμετωπίσει κανείς θαρραλέα κάθε επίθεση, χωρίς να αποφεύγει και την πιο τρομαχτική. Να θυμάστε ότι κάθε υποχώρηση φανερώνει αδυναμία…»
[Πύρινος Κόσμος, ΙΙ, 91]