Σήμερα ο λόγος περί κουλτούρας. Της κουλτούρας όμως όπως την αντιλαμβάνεται η Άγκνι Γιόγκα.
Το ζήτημα δεν είναι απλώς σημαντικό, είναι ζωτικό για το μέλλον αυτού του πλανήτη και της ανθρωπότητάς του. Γιατί ο Νέος Κόσμος, αν έρθει τελικά, θα είναι Κόσμος της Κουλτούρας, αφού χωρίς κουλτούρα δεν υπάρχει ανθρωπιά, και χωρίς ανθρωπιά δεν θα υπάρξει μέλλον γι΄αυτή την ανθρωπότητα.
Πρώτα απ΄όλα όμως, μια αναγκαία διάκριση. Δεν πρέπει να συγχέουμε την Κουλτούρα με τον Πολιτισμό. Ο Πολιτισμός αφορά τον τρόπο ζωής μιας συγκεκριμένης εποχής και μιας συγκεκριμένης κοινωνίας. Για παράδειγμα, η τεχνολογία (όποιου βαθμού), τα έθιμα, το ντύσιμο, οι κρατικές δομές έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό. Η Κουλτούρα όμως είναι μια πολύ υψηλότερη έννοια γιατί αφορά όχι τους εξωτερικούς τρόπους μιας κοινωνίας, αλλά την ίδια την ψυχή της, την εσωτερική της ποιότητα.
Η λέξη cultura είναι λατινική, και σύμφωνα με το λεξικό σημαίνει: θεραπεία (λατρεία), επιμέλεια, εργασία, καλλιέργεια, γεωργία, παιδεία. Στην πραγματικότητα, η λέξη είναι σύνθετη: cult-ur. Cult: λατρεία, Ur: φως. Έτσι Cultura σημαίνει Λατρεία του Φωτός. Και πάλι, η λέξη Λατρεία σημαίνει υπηρεσία, φροντίδα, επιμέλεια, αφιέρωση. Ενώ η λέξη Ur, ανατολικής προέλευσης, Φως ή Πυρ, ακτινοβολία, είναι το ζωτικό πανδιαπεραστικό στοιχείο, και στην ανώτατη έκφρασή του εκείνο που ονομάσαμε Ψυχική Ενέργεια, την εκδήλωση της ανώτερης συνειδητότητας.
Αυτό που συμβαίνει στην εποχή μας, η οποία σηματοδοτείται από το κλείσιμο ενός σκοτεινού κύκλου και την κατιούσα μιας φυλής που σέρνει τα ασθμαίνοντα βήματά της προς την έξοδο, είναι η λατρεία (αφιέρωση – υπηρεσία) στον Πολιτισμό και η παραμέληση, ακόμα και περιφρόνηση, προς το Φως.
Πολύ εύστοχα παρομοιάστηκε η Κουλτούρα με την Σταχτοπούτα, περιφρονημένη και φτωχή υπηρέτρια της φαντασμένης πλούσιας αδελφής –του Πολιτισμού. Καθένας μπορεί να σκεφτεί τι ρόλο παίζει στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου η έννοια της Κουλτούρας, τόσο σαν λέξη όσο και σαν περιεχόμενο. Άλλωστε, ενδεικτική του πράγματος είναι και η επινόηση του όρου «κουλτουριάρης (-α)» που ενέχει τη σημασία του «ψωνισμένου»! Και μπορεί όντως ο «κουλτουριάρης» να είναι ψωνισμένος, είναι πάντως θλιβερή όσο και αποκαλυπτική η έλλειψη παράγωγων επιθέτων και ουσιαστικών για ορθή χρήση.
Αλλά η πνευματική παρακμή της αποχωρούσας φυλής είναι προφανέστατη. Το θέμα είναι πού θα βρεθεί ο πρίγκιπας, ο οποίος θα ανακαλύψει την ομορφιά της Σταχτοπούτας – Κουλτούρας; Ένας Νίκολας Ρέριχ δεν αρκεί. Ας ανδρωθεί γρήγορα ο Νέος Άνθρωπος, η Νέα Φυλή, που θα υπηρετήσει το Φως, που θα φτιάξει έναν καινούργιο, ωραιότερο κόσμο. Και οι παλιοί «τω πνεύματι» ας «επαίρονται για τα ψίχουλα του πολιτισμού τους», όπως παρατηρεί Εκείνος που το άστρο Του γνώρισε τους αιώνες. Στο Νέο Κόσμο θα αποκατασταθεί η ορθή τάξη των πραγμάτων και ο πολιτισμός θα γίνει η θεραπαινίδα της Κουλτούρας και όχι το ανάποδο, όπως συμβαίνει τώρα.
Είναι ανάγκη να αναπτυχθεί ένα κίνημα υπέρ της Κουλτούρας. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο εάν κατανοηθεί η αληθινή σημασία της. Ότι μόνον αυτή θα εξασφαλίσει την ανθρωπιά, προϋπόθεση της συνεννόησης και της ειρήνης. Γιατί, χωρίς ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει κανενός είδους ευημερία. Η Κουλτούρα ενσωματώνει όλα τα πιο ευγενικά όνειρα της ανθρωπότητας. Είναι φως, είναι ομορφιά, είναι εκδήλωση του αθάνατου στοιχείου μέσα στον άνθρωπο.
Στον εικοστό αιώνα, η Ιεραρχία του Φωτός άνοιξε αυτό το Δρόμο, εγκαινιάζοντας το Κατώφλι του Νέου Κόσμου, του Κόσμου της Κουλτούρας, και μέσω των δύο αφοσιωμένων Συνεργατών Της, του Νίκολας και της Έλενας Ρέριχ ύψωσε το Λάβαρο της Ειρήνης και της Κουλτούρας πάνω από τον Κόσμο, για τη σωτηρία του Κόσμου.
(… συνεχίζεται)