Η ανθρώπινη ψυχή υπάρχει. Είναι ένας καρφωμένος Προμηθέας, ένας σταυρωμένος Χριστός. Πάσχει λοιπόν, και υποφέροντας, αναζητεί τη λύτρωση. Τα δεσμά της όμως δεν μπορούν να σπάσουν παρά μόνο όταν διαλυθεί η άγνοια. Γιατί τα δεσμά της δεν είναι τίποτε άλλο παρά άγνοια.
Η σωτηρία βρίσκεται στην κατανόηση των μεγάλων κοσμικών νόμων, των πανίσχυρων κοσμικών μηχανισμών.
Η καταγγελία της άγνοιας ως πηγής όλων των βασάνων δεν είναι βέβαια καινούργια. Κάθε σοφή Φωνή την έχει διακηρύξει μέσα στους αιώνες. Κι όμως η ισχύς της καλά κρατεί. Και αυτό συμβαίνει γιατί η άγνοια συνδέεται με τη μαγεία της Μάγια, της ψευδαίσθησης. Και η Μάγια συνδέεται άρρηκτα με τον κόσμο της φαινομενικότητας, με τον κόσμο της σάρκας.

Τώρα, λοιπόν, η Φωνή της Σοφίας ηχεί και πάλι, ηχεί στεντόρεια, και διαπερνά τα βάθη της βασανισμένης συνειδητότητας. Στεντόρειο είναι το σάλπισμά της, κι όμως αθόρυβο, καθώς είναι κλεισμένο στις σελίδες της Πύρινης Διδασκαλίας. Είναι μια κοσμική Βροντή που μπορεί να ξεθεμελιώσει τον ψεύτικο ναό της απάτης. Φτάνει να κοιτάξει κανείς τις αλήθειες, που προβάλλονται σ΄ένα νέο αποκαλυπτικό φως, με το μάτι της καρδιάς. Το μάτι αυτό δεν μπορεί ν΄ανοίξει χωρίς τον διάπυρο πόθο της λύτρωσης, χωρίς την πύρινη ώθηση.

Θα παραθέσουμε στη συνέχεια μερικούς ορισμούς και επεξηγήσεις που μπορούν να βοηθήσουν την κατανόηση της συνειδητότητας. Βαθύτατη επιθυμία μας είναι ο «άπιστος Θωμάς» να γίνει όχι πιστός αλλά συνειδητός κοινωνός των λυτρωτικών Μεταδόσεων.

Θα ξεκινήσουμε με τη θεμελιώδη έννοια, η οποία περικλείει και από την οποία πηγάζουν όλες οι άλλες. Αν δεν κατανοηθεί και αφομοιωθεί αυτή η έννοια, η Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα γίνεται απρόσιτη.
Ναι, μιλάμε πάλι για την Απειροσύνη, χωρίς την οποία οι ιδέες της συνέχειας, της αλυσίδας, της τελειοποίησης, της εξέλιξης, της αθανασίας σε τελική ανάλυση, είναι χωρίς νόημα. «Όταν η λογική μας δεχτεί την Απειροσύνη, θα καταστεί δυνατόν να συμπεριλάβει τις εκδηλώσεις όλων των προωθούμενων διαδικασιών.» Είναι αδύνατον να μιλάμε για Άγκνι Γιόγκα χωρίς αποδοχή αυτής της αναντίρρητης πραγματικότητας. Έχουμε πει πολλά, αλλά η έννοια αυτή δεσπόζει στην Επιστήμη αυτής της Γιόγκα και στεγάζει όλες τις υπόλοιπες. Έχουμε εξετάσει την Απειροσύνη ως απεριόριστο Χώρο, Χρόνο, Ύπαρξης, Κόσμων, ανόδου. Ας προσθέσουμε έναν ακόμη ορισμό: «Τη διαδοχή των πυλών που οδηγούν σε νέες σφαίρες θα την αποκαλούμε Απειροσύνη». [Απειροσύνη Ι, παρ. 113]
Δεν είναι τυχαίο που οι τόμοι της Απειροσύνης προηγούνται από εκείνους της Αδελφότητας, της Ιεραρχίας, της Καρδιάς, του Πύρινου Κόσμου, κ.τ.λ., επειδή όλες αυτές οι έννοιες πηγάζουν ακριβώς από την πρώτη.
Είναι γεγονός ότι τα συγκεκριμένα δύο βιβλία είναι τα δυσκολότερα ως προς την κατανόησή τους σε σχέση με τα υπόλοιπα, εντούτοις μπορεί κανείς να αντιληφθεί το λόγο αναγκαιότητας της πρόταξής τους.
Η Απειροσύνη εγγυάται την αθανασία, την επιτυχία και την ευόδωση των προσπαθειών κάθε αγωνιζόμενης οντότητας. Είναι η πιο δυναμική και ευτυχισμένη έννοια:
«Προσεγγίζοντας την Άγκνι Γιόγκα, αγωνιζόμαστε αταλάντευτα προς την Απειροσύνη… Είναι αδύνατον να εκφράσουμε το απέραντο μεγαλείο σ΄ένα βιβλίο. Πρέπει να διαμορφώσουμε πρώτα τη γνώση της Απειροσύνης…» [Απειροσύνη Ι, επίλογος]
Η Απειροσύνη αποκλείει το πέρας, ωστόσο μέσα σ΄αυτήν διαμορφώνονται συνεχώς κύκλοι, μικροί και μεγάλοι, οι οποίοι κλείνουν μόλις ολοκληρωθούν. Εκεί όμως που κλείνει ένας κύκλος, εκεί ακριβώς αρχίζει ένας νέος. Για παράδειγμα, η γέννηση ενός ανθρώπου σημειώνει την έναρξη, ενός κύκλου, ενώ ο θάνατος σημειώνει τη λήξη του. Σ΄αυτό το σημείο γεννιέται ένας νέος κύκλος ύπαρξης, ο οποίος δεν πατάει ακριβώς πάνω στον προηγούμενο, αλλά σ΄ένα λίγο διαφορετικό επίπεδο. Έτσι δημιουργείται μια σπείρα και αυτό ισχύει για κάθε δημιούργημα, για κάθε κόσμο, για κάθε ον. Το σύμβολο της σπειροειδούς κίνησης μπορεί να ανιχνευθεί στη βάση όλων των κοσμικών διεργασιών.
Για τη δημιουργία κάθε κύκλου συναθροίζονται τα κατάλληλα στοιχεία, βάσει της ομοιότητας του κραδασμού τους. Όταν ο νέος κύκλος διαγράφεται σ΄ένα ανώτερο επίπεδο από εκείνο του προηγούμενου, τότε μιλούμε για πρόοδο, για εξέλιξη. Το υγιές, μαχόμενο πνεύμα αγωνίζεται προς νέες σφαίρες εμπειρίας και δημιουργίας, και τότε του ανοίγονται νέοι δρόμοι. Αυτή η διαδικασία είναι σύμφωνη με την κοσμική δημιουργικότητα, η οποία θέλει να δημιουργεί διαρκώς νέες, τελειότερες μορφές. Αντίθετα, η επανάληψη του ίδιου κύκλου συνιστά αποτυχία: «Όταν το πνεύμα ζητά μόνο επαναλαμβανόμενους δρόμους, επέρχεται αποτελμάτωση. Η επαναληπτικότητα στην ανθρώπινη λογική εκφράζεται στην απροθυμία να εφαρμόσει νέους τρόπους…» [Απειροσύνη Ι, παρ. 92]
Εδώ μπορούμε να σκεφτούμε την προσκόλληση σε παραδοσιακούς τρόπους και εθισμούς -μεταξύ άλλων προσκολλήσεων- εκτός κι αν η παράδοση έχει να κάνει με «αενάου φύσεως ριζώματα», δηλαδή θεμελιώδεις, αμετακίνητες αξίες.

Πίσω απ΄όλους αυτούς τους σχηματισμούς κύκλων, αλλαγών και συνθέσεων κρύβεται ο μέγιστος των κοσμικών νόμων, ο νόμος του Μαγνητισμού. Η ανθρωπότητα έχει αναγνωρίσει το γήινο μαγνητισμό, έχει όμως απόλυτη άγνοια για τον μεγάλο Κοσμικό Μαγνήτη, ο οποίος διέπει ολόκληρη την Απειροσύνη. Μπορούμε να ορίσουμε τον Κοσμικό Μαγνήτη ως τον ρυθμιστή όλων των σχέσεων μέσα στον Κόσμο. Είναι η δύναμη εκείνη, η δίχως όρια, η οποία βρίσκεται πίσω από κάθε ζωτική εκδήλωση. Είναι η δύναμη που καθορίζει την κάθε είδους έλξη. Ο Κοσμικός Μαγνήτης συναθροίζει έθνη, φυλές, μέρη του κόσμου, συνειδητότητες, κ.τ.λ., μέσω του νόμου της συγγένειας.
«Η ίδια η δίψα για ύπαρξη καθορίζεται απ΄αυτόν τον Μαγνήτη. Ακόμα και πίσω από τον καρμικό νόμο στέκει ο Κοσμικός Μαγνήτης.» [Απειροσύνη Ι, παρ.120] Η ζωή και η λήξη της καθορίζονται από τον κοσμικό μαγνητισμό. Ο θάνατος στην πραγματικότητα είναι μια ισχυρή έλξη του Κοσμικού Μαγνήτη. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τη γέννηση.

Δεν πρέπει να φανταστεί κανείς ότι ο Κοσμικός Μαγνήτης είναι μια μηχανιστική δύναμη. Πρόκειται για την υπέρτατη Νοημοσύνη, η οποία συνιστά το άθροισμα των συνειδητοτήτων των Μεγάλων Κοσμικών Δομητών. Είναι Ζωή και Ψυχή. Αγάπη και Σοφία. Στη Διδασκαλία της Άγκνι Γιόγκα προσδιορίζεται συχνά ως Κοσμική Καρδιά, Ψυχομαγνήτης και Ψυχο-Ζωή.

Αυτή η μεγάλη Κοσμική Δύναμη φέρνει κοντά τα μέρη που ανήκουν στο ίδιο στοιχείο. Είναι η αήττητη Παγκόσμια Έλξη.
Επειδή τα πάντα στον Κόσμο είναι ψυχικές, δηλαδή συνειδησιακές, εκδηλώσεις, παράγονται αποτελέσματα ανάλογα με το περιεχόμενο της συνειδητότητας. Η ανθρώπινη συνειδητότητα είναι καθοριστικής σημασίας για τη μοίρα του κόσμου στον οποίο κάθε ανθρωπότητα κατοικεί. Όταν η έλξη εξασθενίζει, δημιουργούνται ρωγμές που διαχωρίζουν και σκορπίζουν τα μέρη που ανήκουν στο ένα στοιχείο.
Ένα παράδειγμα: Η γήινη ανθρωπότητα, καλλιεργώντας τάσεις δυσαρμονίας με τον Κοσμικό Μαγνήτη, προκαλεί ρωγμές στα ωκεάνεια βάθη, απ΄ όπου το εσωτερικό πυρ της Γης μπορεί να βρει δίοδο και να προκαλέσει έκρηξη του πλανήτη. Η Ιεραρχία του Φωτός έχει βασανιστεί πολύ στην προσπάθεια να κλείνει αυτές τις ρωγμές. Ίσως να είναι δύσκολο για τον μέσο νου να κατανοήσει αυτές τις αλληλουχίες στη λειτουργία της Φύσης, αρκεί όμως να καταλάβει τη διασύνδεση ψυχικών και φυσικών φαινομένων, και τις Επιταγές του Κοσμικού Μαγνήτη, που έχουν να κάνουν με το Γενικό Συμφέρον. Αυτές οι Επιταγές μεταδίδονται στην ανθρωπότητα από τον Εκπρόσωπό τους Κοσμικό Μαγνήτη πάνω στη Γη, που είναι η Ιεραρχία του Φωτός.