Η αναγέννηση μέσω του Πυρός είναι μια γνωστή αλήθεια από την πιο βαθιά αρχαιότητα, όπως μαρτυρά το σύμβολο του Φοίνικα. Το Πυρ φέρνει την κάθαρση αλλά και την αναγέννηση. Πώς λοιπόν πραγματοποιείται η αναγέννηση αυτή; Με την πυροδότηση των κέντρων, με την πυροδότηση του πνεύματος, με την πυροδότηση της επίτευξης, με την πυροδότηση της σχέσης με την Ιεραρχία, με την πυροδότηση της Υπηρεσίας. Αυτά τα πυρά συνιστούν τις αρχές του Νέου Κόσμου. Το εστιακό σημείο όμως όλων των πυρών είναι πάντα η καρδιά.

Ο πλανήτης έχει χάσει την ισορροπία του επειδή ο άνθρωπος έχει απωλέσει την πνευματική κατανόηση. Αυτό έχει τις συνέπειές του, συγχρόνως όμως προκαλεί τις ενέργειες εκείνες, οι οποίες θα προωθήσουν την αναγέννηση στον πλανήτη:

«Στη διάρκεια κοσμικών αναστατώσεων συσσωρεύονται εξαγνιστικά πυρά, τα οποία δημιουργούν ένταση στην ατμόσφαιρα και προωθούν τα πυρά για την κατασκευή του Νέου Κόσμου. Έτσι, πάνω στα ερείπια του παλιού κόσμου υψώνεται μια νέα εξέλιξη και η Εποχή του Πυρός, η οποία τερματίζει την Κάλι Γιούγκα και εμποτίζει το διάστημα με το πυρ του Νέου Κόσμου…»

Η Άγκνι Γιόγκα είναι φορέας του Πυρός και είσοδος στον Νέο Κόσμο. Η εμφάνιση φυσικών μεταβολών θα δώσει στον πλανήτη την κατανόηση της Άγκνι Γιόγκα. Εν τω μεταξύ, η ένταση είναι ιδιαίτερα αισθητή, ένταση που προκαλείται όχι μόνο από τις προωθούμενες ενέργειες, αλλά και από δύο ακόμη παράγοντες –την επίσπευση των γεγονότων και τη σύγκρουση των δυνάμεων.

«Είναι γενικά γνωστό ότι πριν από την έναρξη της Σάτυα Γιούγκα η περγαμηνή του κάρμα ξετυλίγεται με ιδιαίτερη ταχύτητα…»

«Στο τέλος της Κάλι Γιούγκα όλες οι διαδικασίες επισπεύδονται. Γι΄αυτό οι περασμένες ημερομηνίες δεν πρέπει να θεωρούνται αμετάλλακτες. Ακόμη και μισός αιώνας στο τέλος της Κάλι Γιούγκα δεν αντιπροσωπεύει ασήμαντη περίοδο. Έτσι, η Άγκνι Γιόγκα γίνεται η γέφυρα για το μέλλον… Πρέπει να δεχτεί κανείς ότι η Άγκνι Γιόγκα επισπεύδει την εξέλιξη των δυνάμεων…»

Ποιος δεν νιώθει τη χρονική επιτάχυνση, το τρέξιμο των γεγονότων; Ο ίδιος ο ρυθμός της ζωής επιταχύνεται και αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα πίεσης στον ψυχισμό των ανθρώπων, συγχρόνως όμως συντομεύει την πνευματική εξέλιξη.

Ο δεύτερος παράγοντας πίεσης, η σύγκρουση των δυνάμεων, είναι κάτι αναμενόμενο επειδή πάντοτε το παλιό μάχεται για την επιβίωσή του.

«Έτσι, στην Εποχή του Πυρός το σκοτάδι πυκνώνει και καθετί εντατικοποιείται σε πύρινο αγώνα. Το κακό δημιουργείται από το πυκνωμένο σκοτάδι. Το Φως μεταμορφώνει τον κόσμο. Έτσι, τη μεγάλη εποχή, η εκδήλωση της παγκόσμιας μεταλλαγής εμποτίζει το διάστημα…»

Όταν επικρατεί αυτή η κατάσταση, εκείνο που μπορεί να εξασφαλίσει ένα νέο βήμα στην ανθρωπότητα είναι το ξεδίπλωμα του Λάβαρου της Ειρήνης και της Κουλτούρας που συνιστά τον κήρυκα της Ομορφιάς, της Γνώσης και της Τέχνης. Αυτά τα μέτρα θα ενώσουν τα έθνη, αυτό το Λάβαρο είναι το σήμα της Νέας Εποχής που μπορεί να επιφέρει τη σωτήρια αναδόμηση του κόσμου.

Τι σημαίνει λοιπόν εγκαθίδρυση του Νέου Κόσμου; Σημαίνει άπλωμα της ζωής και της συνείδησης πολύ πέρα από τα γνωστά όρια, και στο άπλωμα αυτό κυρίαρχη αξία θα είναι η Ομορφιά. Γιατί ακριβώς η εξέλιξη αποβλέπει σε περισσότερη ομορφιά. Το Καλό στοχεύει πάντοτε σε ωραίες δημιουργίες, σε ποιοτικότερη δόμηση και ποτέ σε καταστροφή, αντίθετα με την πρακτική του κακού.

«Πώς να κατανοήσουμε το κακό; Ασφαλώς, πρώτα απ΄όλα είναι καταστροφή. Αλλά η αντικατάσταση ενός παλιού σπιτιού μ΄ένα καινούργιο και καλύτερο δεν είναι καταστροφή. Λέγοντας καταστροφή εννοούμε τη διάλυση που οδηγεί σε μια άμορφη κατάσταση. Οφείλει κανείς να γνωρίζει πώς να αντιταχθεί σε τέτοια καταστροφή. Οφείλει να βρει τη δύναμη του πνεύματος να υπερνικήσει τη δειλία την έμφυτη στη μη-αντίσταση. Ας υπάρξει, λοιπόν, ετοιμότητα αντίστασης στο κακό.»

Αυτή είναι η μάχη στην οποία καλείται να συμμετέχει ο υποστηρικτής του Νέου Κόσμου. Δεν είναι πολύ ωραίος ο αγώνας ενάντια στην κακοήθη καταστροφή; Πραγματικά, είναι αντάξιος του ανθρώπου που θέλει να είναι στ΄αλήθεια άνθρωπος. Ο άνθρωπος του Φωτός λαχταρά τη δημιουργία και αποστρέφεται την καταστροφή.

Ο Νέος Κόσμος δεν θα χτιστεί πάνω στη βία και στην κατάκτηση. Αυτοί είναι τρόποι της σκέψης που φεύγει. Η νέα σκέψη αφορά την εξέλιξη, η οποία θεμελιώνεται πάνω στην άνοδο της συνειδητότητας. Μόχθος αιώνων της Ιεραρχίας του Φωτός έχει ωριμάσει τον καρπό που είναι έτοιμος να προσφερθεί στην ανθρωπότητα, φτάνει μόνο ν΄απλώσει το χέρι.