Η δεύτερη ολέθρια ανισορροπία –και ο προσδιορισμός της με τη λέξη «ολέθρια» δεν είναι τρόπος του λέγειν, αφού η συνέχισή της θα επιφέρει πλανητική καταστροφή- είναι ο αποκλεισμός, από τη σκέψη (και κατ΄ακολουθίαν δράση) της πλειονότητας των ανθρώπων, του αόρατου και μάλιστα του Ανώτερου Κόσμου. Αλλά, όπως χαρακτηριστικά έχει διατυπωθεί στη Διδασκαλία, «για πόσο μπορεί να χοροπηδάει κανείς στο ένα πόδι;» Ασφαλώς, όχι για πολύ, κάποια στιγμή θα καταρρεύσει.

Αυτή η διάσπαση της Κοσμικής Ενότητας και η απομόνωση της Γης από την Κοσμική Αλυσίδα έχει τρομερές συνέπειες, πράγμα που ιδιαίτερα χαροποιεί τη σκοτεινή δύναμη. Βέβαια, πολλοί είναι αυτοί που δεν θα πιστέψουν ότι υπάρχουν πραγματικά κάποιοι που επιθυμούν την καταστροφή του πλανήτη, κι ας είναι τόσο φανερή αυτή η επιδίωξη. Το επιχείρημά τους είναι ότι, αν η Γη καταστραφεί, τότε κανείς δεν θα μπορεί να επιζήσει σ΄αυτήν, άρα, ναι μεν ο πλανήτης δέχεται βλαβερά πλήγματα, αλλά οι δράστες αυτών των βλαβών ενεργούν είτε από έλλειψη επίγνωσης είτε από ανευθυνότητα.

Εμείς, λοιπόν, λέμε ότι η καταστροφή της Γης και της ανθρωπότητάς της (αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα) είναι συνειδητή επιδίωξη κάποιων. Οι σκοτεινές ιεραρχίες και οι υπηρέτες τους έχουν τον τρόπο να επιβιώσουν στα αστρικά υπολείμματα ενός γήινου ναυαγίου. Αντίθετα, η παραμονή τους στη Γη θα είναι αδύνατη, αν η Γη οδηγηθεί στην προγραμματισμένη εξέλιξή της και υιοθετήσει έναν ανώτερο τρόπο ύπαρξης. Κάτι τέτοιο είναι το τελευταίο πράγμα που θα επιθυμούσαν και αγωνίζονται λυσσαλέα και με κάθε τρόπο για να το αποτρέψουν.

Ασφαλώς, υπάρχουν πολλοί –και είναι, δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία- που προξενούν βλάβη στον πλανητικό οργανισμό από άγνοια ή ανευθυνότητα. Αυτό ισχύει απολύτως και είναι το πλέον λυπηρό, καθώς οι μάζες υπηρετούν, ανεπίγνωστα, το κακό. Χωρίς αυτή τη σύμπραξη, το κακό θα ήταν εντελώς ανίσχυρο. Αυτή η συμπεριφορά δεν δικαιολογείται από την άγνοια, επειδή δεν δικαιολογείται η ίδια η άγνοια. Η άγνοια έχει διακηρυχθεί ως η πηγή όλων των δεινών, όπως έχουν διακηρυχθεί και οι Μεγάλες Αλήθειες, από αμνημονεύτων χρόνων. Ποιος ευθύνεται αν η καρδιά έμεινε σιωπηλή και το πνεύμα έστρεψε τα νώτα στο Φως; Η χλιαρότητα και η αδιαφορία για το Κοινό Καλό είναι επαρκής δικαιολογία; Η πνευματική οκνηρία και η περιφρόνηση της Γνώσης είναι επαρκής δικαιολογία; Η υποδούλωση στα ταπεινωτικά πάθη είναι επαρκής δικαιολογία;

Αλλά όταν επιμένει κανείς να παραμένει σε κατάσταση πνευματικής αποχαύνωσης, τότε μπορεί να τον αφυπνίσει ένας κεραυνός, οπότε είτε θα αλλάξει τρόπο ζωής είτε θα αφανιστεί. Αλίμονο, το σκοτάδι θα καταπιεί πολλούς! Γι΄αυτό, ας αγωνιστούμε προς το Φως, το σωτήριο, το λυτρωτικό, το χαροποιό.

Ας μην τολμήσει κανείς να κατηγορήσει τη Διδασκαλία του Φωτός για μονομέρεια σε βάρος της Ύλης. Η Διδασκαλία όχι μόνο δεν αρνείται, όχι μόνο δεν περιφρονεί την Ύλη, αλλά έχει διακηρύξει την ενότητα Πνεύματος και Ύλης, και έχει πει: «Φίλοι Μου, η ύλη δεν είναι κοπριά! Η ύλη ακτινοβολεί δυνατότητες». Ο άνθρωπος καλείται να εξαγνίσει και να ανυψώσει την ύλη. Η ύλη πρέπει να συζευχθεί τον νόμιμο σύζυγό της –το πνεύμα- αφού το ένα δεν υπάρχει χωρίς το άλλο. Ανεπίτρεπτη όμως είναι η εκπόρνευση της ύλης, κι αυτό είναι το ασυγχώρητο αμάρτημα, με την έννοια ότι οδηγεί κατευθείαν στο θάνατο, όχι τον φανταστικό θάνατο του ανθρώπινου φόβου, αλλά τον πραγματικό χαμό της ανθρώπινης υπόστασης. Οφείλει κανείς να διακρίνει τον χυδαίο υλισμό από τον πνευματικοποιημένο Υλισμό. Όταν το πνεύμα, η συνειδητότητα, είναι αφυπνισμένη και αγωνιζόμενη, τότε η υλική υπόσταση εκλεπτύνεται, φωτίζεται, και δεν καταπνίγει το πνευματικό στοιχείο.

Η Νέα Διαθήκη, η Πύρινη Γιόγκα, η Γιόγκα της Καρδιάς, η Γιόγκα της Ζωής, η Γιόγκα της Ζωντανής Ηθικής, η Γιόγκα της Σύνθεσης, έχει σαλπίσει το σωτήριο Κάλεσμα για την αποκατάσταση της Ισορροπίας. Οι τρομακτικές συνέπειες από την αποσύνδεση των Κόσμων έχουν επισημανθεί. Η αποκοπή από τον Ανώτερο Κόσμο έχει υφάνει τον ιστό του φόβου για την αποχώρηση από τη Γη, για τον Αόρατο Κόσμο, τον φαιόγκριζο ιστό που εμποδίζει τις ζωογόνες κοσμικές ενέργειες να περάσουν στη Γη, κι αν αυτή η ασφυκτική κατάσταση συνεχιστεί, ο κόσμος μας δεν θα αντέξει. Ο πνιγηρός ιστός πρέπει να διατρηθεί. Το Κάλεσμα του Ανώτερου Κόσμου πρέπει να αντηχήσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά. Κάθε συνειδητότητα που ανοίγεται στο Φως είναι ευεργεσία για τον Κόσμο, είναι γιορτή για τον Κόσμο. Η ελεύθερη ανθρώπινη βούληση σε σύμπραξη με την Υψηλή Καθοδήγηση θα οδηγήσει το πλανητικό σκάφος στο ευτυχισμένο λιμάνι του Νέου Κόσμου. Η Ανώτερη Δύναμη δεν μπορεί να σώσει την κατάσταση χωρίς την ανθρώπινη συνεργασία. «Εμπρός, παιδιά, να σηκώσουμε τον Ήλιο πάνω από τον Κόσμο… Σπρώχτε με στήθος και με γόνα… Εμπρός, παιδιά, και δεν μπορεί μοναχός του ν΄ανέβει ο Ήλιος!»

Τι ωραίο, τι αληθινό τραγούδι! Το Φως χρειάζεται τη σύμπραξη του ανθρώπου, σύμπραξη με «στήθος» -με την καρδιά- και με «γόνα» με πόδια, και με χέρια επίσης. Με ανθρώπινα χέρια και πόδια που θα κινητοποιούνται από την Καρδιά, γιατί αυτή μας ενώνει με τον Κόσμο, αυτή νιώθει τον Κόσμο, αυτή πονά και νοιάζεται για τον Κόσμο. Η καρδιά που ανάβει με το Πυρ του Καλού, του Ωραίου και του Αληθινού είναι η σοφία της αγάπης, του αγώνα και της θυσίας, γι΄αυτό αποτελεί εγγύηση της επιτυχίας. Η πύρινη Καρδιά θα ενώσει τους Κόσμους, θα αποκαταστήσει την Ισορροπία. Έτσι θα νικηθεί το σκοτάδι, έτσι θ΄ανατείλει ο Νέος Κόσμος.

Ας στοχαστεί σοβαρά ο καθένας: είναι δυνατός ο ανθρωπισμός χωρίς την αναγνώριση του Αόρατου Κόσμου; Είναι δυνατή οποιαδήποτε ευτυχία χωρίς την αναγνώριση του Αόρατου Κόσμου; Τι είδους ανθρωπισμός και τι είδους ευτυχία παράγεται από τη στενότητα, την περατότητα και τον περιορισμό;

…συνεχίζεται