Έχει λεχθεί: «Η μεγαλύτερη επιτυχία του Σατανά είναι να πείθει πως δεν υπάρχει». Αντικαταστήστε τη λέξη «Σατανάς» με τη λέξη «κακό» ή με την έκφραση «εχθρός του Κοινού Καλού», και έχετε το καθαρό νόημα του ρητού.
Για κάθε άνθρωπο καλής θέλησης ο εχθρός είναι ένας: ο αντιστρατευόμενος το γενικό καλό. Φυσικά, οι όροι «ένας» και «αντιστρατευόμενος» έχουν συλλογικό περιεχόμενο, γιατί βέβαια περιλαμβάνουν καθέναν και όλους αυτής της κατηγορίας. Έχει επίσης λεχθεί: «Να συγχωρείς τον εχθρό σου, ν΄αγαπάς τον εχθρό σου, να ευεργετείς τον εχθρό σου».
Είναι ανάγκη να κατανοηθεί ορθά το νόημα αυτής της προτροπής. Πρώτα απ΄όλα, στην παραπάνω φράση ο «εχθρός» είναι ο προσωπικός μας εχθρός, και η μεγαλοψυχία απέναντι σ΄αυτόν είναι πρωτίστως ωφέλιμη για κείνον που την εκπέμπει, κι αυτό για πολλούς λόγους.

Ένας λόγος είναι ότι η ειλικρινής διάθεση ανεξικακίας και συγχώρησης δομεί μια αύρα με ισχυρή άμυνα, η οποία απωθεί και εξοστρακίζει όλα τα εχθρικά βέλη. Δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί ότι οι εχθρικές κρούσεις δεν μπορούν να διαπεράσουν το τελείως διαφορετικού μαγνητισμού πεδίο μιας αύρας. Σύμφωνα με το νόμο της Συγγένειας, το όμοιο προσκολλάται στο όμοιο. Η καλοσύνη, λοιπόν, δημιουργεί μια αύρα ατρωσίας.
Ένας άλλος, πολύ ισχυρός λόγος έχει να κάνει με την αναγκαιότητα του εχθρού για να σπρωχτεί κάποτε στην επίτευξη. Επειδή ο εχθρός ή οι εχθροί -μιλάμε πάντα για τους ατομικούς μας εχθρούς- είναι η αναγκαία πίεση που παράγει αποτελέσματα. Όσο μεγαλύτερη η πίεση, τόσο μεγαλύτερα τα αποτελέσματα. Έχει λεχθεί πολύ ωραία στη Διδασκαλία πως ο εχθρός είναι συχνά μεταμφιεσμένος φίλος. Όπως άλλωστε συχνότατα συμβαίνει και το αντίθετο, ο φίλος ή οι φίλοι να είναι μεταμφιεσμένοι εχθροί. Έτσι, ενώ ο εχθρός -μεταμφιεσμένος φίλος οδηγεί στην ενδοξοποίηση, ο φίλος -μεταμφιεσμένος εχθρός οδηγεί στην κατρακύλα. Γι΄αυτό, για το μεγάλο πνευματικό άλμα χρειάζονται δύο ακρογωνιαίοι λίθοι: ο Διδάσκαλος και ο εχθρός.
Αυτοί λέει η Διδασκαλία, και μάλιστα αναφέρει ότι ο Άκμπαρ, ο αυτοκράτορας, κρατούσε με ευγνωμοσύνη λίστα των εχθρών του, και ρωτούσε τους αυλικούς του μήπως παρουσιάστηκε κανένας καινούργιος για να του στείλει δώρα! Βέβαια ο Άκμπαρ ήταν μεγάλος, και ως εκ τούτου, μπορούσε να έχει πολλούς εχθρούς. Το να μην έχει κάποιος κανέναν εχθρό δείχνει πως είναι αμελητέος στη στρατιά των εργατών του Κοινού Καλού, και γι΄αυτό δεν προκαλεί αντίδραση.
Το ότι η Χριστική παραίνεση «αγαπάτε τους εχθρούς υμών» αναφέρεται στους προσωπικούς εχθρούς και όχι σ΄εκείνους του Κοινού Καλού αποδεικνύεται από τη σφοδρότητα των χαρακτηρισμών που ο Ίδιος ο Διδάσκαλος απευθύνει στους τελευταίους: «γεννήματα εχιδνών», «υποκριταί», κ.τ.λ., καθώς και από τη σταθερή απειλητική προειδοποίηση «ουαί υμίν» και τα περί της «γεέννης του πυρός». Για τους σταυρωτές ήταν το «άφες αυτοίς», αλλά για τον Σατανά και τους οπαδούς του η στάση ήταν τελείως διαφορετική. Εδώ υπήρχε κηρυγμένος πόλεμος, σύγκρουση χωρίς υποχώρηση.
Τώρα είναι δυνατόν να αγνοεί κανείς την ύπαρξη του κοινού εχθρού ή, διαφορετικά, του εχθρού του Κοινού Καλού; Όποιος έχει τέτοια άγνοια ασφαλώς δεν ανήκει στην παράταξη του Φωτός, ακόμη κι αν έχει τέτοιες αυταπάτες. Αλλά, για όνομα του Θεού, καλοσύνη δεν σημαίνει βλακεία, ούτε λαπάδιασμα! Ο Αρχάγγελος με τη Ρομφαία είναι μήπως κακός, ενώ οι κοιμούμενοι τον ύπνο του δικαίου την ώρα που ο κόσμος σείεται είναι καλοί;

Έτσι, λοιπόν, προκύπτει το ερώτημα: Ποια πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στον εχθρό -εκείνον του Κοινού Καλού δηλαδή; Πρώτα πρώτα και πάνω απ΄όλα, είναι η ενημέρωση. Οφείλεις να είσαι ενημερωμένος. Το οφείλεις επειδή είσαι πολίτης μιας χώρας και πολίτης αυτού του πλανήτη, και ως τέτοιος έχεις υποχρεώσεις και ευθύνες απέναντί τους. Οφείλεις λοιπόν να γνωρίζεις τι ωφελεί και τι βλάπτει αυτή τη χώρα, αυτόν τον πλανήτη, αυτή την ανθρωπότητα. Αν παραμελείς αυτή την πρώτη υποχρέωση, τότε είσαι, δυστυχώς, «άχθος αρούρης»
Όταν γνωρίζεις τι ωφελεί και τι βλάπτει, δηλαδή το καλό και το κακό, το σύνολο, τότε είναι αρκετά εύκολο να διακρίνεις τους εκφραστές του πρώτου και τους εκφραστές του δεύτερου. Και ας μην ισχυριστεί κανείς πως δεν τον ενημέρωση κανένας -αυτή η δικαιολογία είναι τελείως άκυρη. Έχουν ειδοποιηθεί οι πάντες και από πάντα, από καταβολής κόσμου. Η σωτήρια ενημέρωση έχει διακηρυχτεί στεντόρεια και με κάθε τρόπο. Έχει διακηρυχτεί και διακηρύσσεται από κάθε πλευρά -από πνευματικά κινήματα, από πολιτικές θέσεις, από κοινωνικά συστήματα, από εκφραστές της επιστήμης, της τέχνης, της φιλοσοφίας, από κάθε τομέα της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Όποιος θέλει να ξέρει, μπορεί να ξέρει…
Φυσικά, υπάρχουν πάντα και σε όλους τους χώρους οι παραπλανητικές σειρήνες της παραπληροφόρησης, της διαστρέβλωσης, της συκοφαντίας και της απάτης. Είδαμε τόσες φορές αυτά τα «γεννήματα εχιδνών» να κακοποιούν και να παραμορφώνουν σε βαθμό μη αναγνώρισης τις αγνές, ωραίες πρωταρχικές ιδέες, τις οποίες έσπειραν μεγάλοι Φίλοι του Ανθρώπου με τόση σοφία και αυτοθυσία. Και είδαμε φιλοσοφικές, πολιτικο-κοινωνικές, θρησκευτικές, υπέροχες ιδέες να μεταμορφώνονται σε αποτρόπαια ανθρωποβόρα συστήματα. Πρόκειται για την πιο επιτυχημένη μεθοδική του σκότους με, δυστυχέστατα, πολύ δραστικά για τους μαύρους σκοπούς, αποτελέσματα. Και η αλλοίωση έρχεται πάντοτε από μέσα -από εκείνους που χαρακτηρίσαμε «μεταμφιεσμένους», δηλαδή προδότες. Αυτή είναι πολύ παλιά ιστορία. Ας πούμε, σαν παράδειγμα, δεν ήταν οι μαινάδες, οι υποτιθέμενες ιέρειες της ορφικής διδασκαλίας, που μετέτρεψαν τον αγνό ορφικό βίο της καλοσύνης, της ακρεοφαγίας, της μουσικότητας και της ψυχικής ενέργειας σε κραιπάλη, αιμοβορία και λυσσασμένη βία, η οποία έφτασε στο σημείο κατασπάραξης του ίδιου του θεϊκού Εκπαιδευτή και Εκπολιτιστή, τον Ορφέα;
Το ίδιο δεν έγινε και με τις χριστιανικές «μαινάδες» των ιερατείων που μετέτρεψαν τα κηρύγματα αγάπης σε πράξεις αγριότητας και αιματοχυσίας; Που έκαναν τις παραινέσεις για πνευματική ανάταση και πνευματικά πλούτη πνευματική αποβλάκωση και χρυσοφόρες μπίζνες;
Και τι συνέβη, για να έρθουμε και στην πιο πρόσφατη ιστορία, με τα ανθρωπιστικά ιδεώδη του κομμουνισμού που ευαγγελίζονταν την αξιοπρέπεια και την ισότητα των πολιτών; Δεν εκτράπηκαν σε φρικτές και απάνθρωπες δικτατορίες βίας και καταπάτησης κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Πού και πότε ενσαρκώθηκε ο αληθινός κομμουνισμός; Ποτέ και πουθενά -αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα.
Είναι αλήθεια πως δεν είναι τόσο εύκολο για τον απλό και μη φιλοσοφημένο νου να διακρίνει ανάμεσα στο γνήσιο και στο παραχαραγμένο. Πλήθη ανθρώπων παρασύρθηκαν από την ύπουλη εξαπάτηση, και γι΄αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Τώρα λοιπόν που γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή της ιστορίας, μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα να δούμε καθαρά ορισμένες αλήθειες; Μήπως ήρθε η ώρα να ξυπνήσουμε; Διότι τώρα οι δικαιολογίες είναι πολύ λιγότερες. Η πληροφόρηση είναι υπεράφθονη και εύκολα προσιτή. Ναι, βέβαια, το ίδιο ισχύει και για την παραπληροφόρηση που πραγματικά μαίνεται. Φυσικό είναι. Οι μαινάδες της ιδιοτέλειας και της εξουσίας έτσι κάνουν πάντα, πόσο μάλλον τώρα που, όπως φαίνεται, να δοθεί εκατέρωθεν ο «υπέρ πάντων αγών».

Όπως και να ΄χει, οι άνθρωποι καλής θέλησης έχουν τώρα έναν ισχυρό σύμμαχο -την εκτεταμένη αποκάλυψη πραγμάτων και προσώπων. Οι μάσκες πέφτουν, και αυτές οι μάσκες δεν είναι καθόλου του Ζορό ούτε και των Anonymous! Τώρα είναι εύκολο να δεις πίσω από τα προσωπεία της απάτης την ασχήμια της πρόστυχης συμφεροντολογίας, της προδοσίας, της δουλοπρέπειας, της απουσίας του Κοινού Καλού.
Πληροφόρηση λοιπόν χωρίς δικαιολογίες. Τι το καλό, τι το κακό; Ακούσαμε στο ραδιόφωνο κάτι ωραίο που είπε ένας συνάνθρωπός μας -ώρα του καλή! Είπε ότι δεν υπάρχει ατομική θεραπεία, η θεραπεία είναι μαζί με άλλους. Έτσι, δεν υπάρχει ατομική σωτηρία ή ατομική ευημερία. Η αξία που λέγεται Κοινό Καλό είναι η υπέρτατη αξία. Επομένως, μπορούμε να εμπιστευόμαστε όσους εντάσσονται, και παρατάσσονται, κάτω απ΄αυτό το Λάβαρο. Η μεγάλη ελπίδα είναι ότι η μεγάλη μάζα κάθε λαού, και όλων των λαών της γης, θα συν-αγωνιστεί κάτω απ΄αυτό το Λάβαρο.
Και ποιοι είναι οι αντίπαλοι; Οι μεγάλοι λεηλατητές του πλούτου των χωρών και του πλανήτη. Οι άπληστοι συσσωρευτές γήινης δύναμης, η οποία εκφράζεται μέσα από την οικονομική και εξουσιαστική τους αδηφαγία.
Ας μη νομιστεί ούτε για μια στιγμή πως θεωρούμε τον υλικό πλούτο υπέρτατη αξία και στόχευση. Όχι βέβαια! Έχουμε διακηρύξει πολλές φορές την περιφρόνηση για την χυδαιότητα της πολυτέλειας και του λάιφ στάιλ. Θεωρούμε όμως θεμελιώδες πρόταγμα την εξασφάλιση των αναγκαίων αγαθών για κάθε πλάσμα αυτής της γης, γιατί αυτή η εξασφάλιση αποτελεί τη βάση για την αξιοπρέπεια και την κίνηση προς τα πάνω. Δεν μπορείς να μιλάς για πνευματικότητα στον εξαθλιωμένο. Αυτό το ξέρουν οι εχθροί του ανθρώπου, και γι΄αυτό έχουν επιδοθεί με λύσσα στην προσπάθεια εξαθλίωσής του.
Τώρα λοιπόν αυτοί οι αχρείοι έχουν εφεύρει κι άλλη μια ελεεινή προπαγάνδα για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο. Βρήκαν πάλι αποδιοπομπαίο τράγο -καθόλου καινούργια πρακτική ούτε πρωτότυπη. Γνωστή κα δοκιμασμένη από την αρχαιότητα: πότε φταίνε οι μάγισσες, πότε οι Εβραίοι, πότε οι τσιγγάνοι, πότε οι κομμουνιστές, και ούτω καθεξής. Τώρα φταίνε οι μετανάστες, αυτοί είναι η αιτία όλων των δεινών! Και είδαμε σκηνές απίστευτης αθλιότητας με ένοπλους αστυνομικούς και άγρια σκυλιά να τσουβαλιάζουν τρομαγμένους φουκαράδες που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Κι αφού στριμώξουν μερικούς στα ωραία σύγχρονα γκέτο, θα λυθεί το πρόβλημα! Και η χώρα -οι χώρες θα ευτυχήσουν!
Φυσικά, μεταξύ των μεταναστών υπάρχουν κακοποιά στοιχεία και παραβατικότητα. Αλλά ποιος ευθύνεται για την απελπισμένη συρροή μεταναστών στις δυτικές χώρες; Μήπως ευθύνονται οι άρπαγες του πλούτου εκείνων των πατρίδων για τον οδυνηρό εκπατρισμό; Γιατί δεν μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι στη γενέθλια γη τους; Είναι φτωχή η Αφρική; Είναι φτωχή η Ασία; Είναι φτωχή η Νότια Αμερική; Είναι φτωχή η Ελλάδα;
Λοιπόν, όχι! Η γη είναι πλούσια, επαρκεί για όλους, αλλά η ολιγαρχική πλουτοκρατία απομυζά κάθε ικμάδα των χωρών που διαθέτουν πηγές εκμετάλλευσης, εξαναγκάζοντας είτε με οικονομική είτε με πολιτική είτε με πολεμική βία τους πολίτες να αναζητούν καλύτερη μοίρα σε ξένες χώρες. Κι αφού τους έχουν καταληστέψει και τρομοκρατήσει, τους στιγματίζουν ως υπαίτιους εγχώριων δεινών κι εξαπολύουν πογκρόμ εναντίον τους!

Λοιπόν, δεν είναι οι μετανάστες η αιτία της παγκόσμιας, ούτε της ελληνικής κρίσης. Δεν είναι οι μετανάστες, ταλαίπωροι συνάνθρωποί μας, η αιτία του κακού. Ας κοιτάξουμε καλά ποιοι είναι οι εχθροί, ποιοι είναι οι άρπαγες, ποιοι είναι οι προδότες, ποιοι είναι οι αληθινοί εγκληματίες. Όταν τους αναγνωρίσουμε γι΄αυτό που πραγματικά είναι, όταν κατανοήσουμε τις μεθόδους και τα όπλα τους, τότε θα μπορούμε να τους πολεμήσουμε και να τους νικήσουμε. Και τότε θα τελειώνουμε μια για πάντα με την περίφημη και σιχαμένη «κρίση» τους -γιατί είναι δική τους και μόνο -και με το μεταναστευτικό, και με όλες τις άλλες αθλιότητες.
Η λύση υπάρχει. Η ευημερία είναι εφικτή. Τη δύναμη την έχουμε. Το όπλο είναι ανίκητο -το Κοινό Καλό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μήπως θα τους επιτρέπουμε για πολύ να μας αποκαλούν PIGS; Γιατί, αν το δεχτούμε αυτό προκειμένου να παίρνουμε τα ληστρικά ψευτοδανεικά τους, τότε θα μας αξίζει και η ανάλογη μοίρα -ξέρετε ποια είναι η μοίρα των κακόμοιρων γουρουνιών, την οποία εμείς καταδικάζουμε απολύτως, αλλά εμάς, αν αποδειχτούμε τόσο ανάξιοι και δουλοπρεπείς, θα μας αξίζει…
Μπορούμε, μπορούμε, μπορούμε! Η μεγάλη Διδασκαλία της Ζωντανής Ηθικής δεν είναι δυνατόν να μείνει αμέτοχη και αδιάφορη στο δράμα που παίζεται -αλλιώς δεν θ΄άξιζε το όνομά Της. Το κλειδί για όλες τις πόρτες είναι αγώνας. Ας συμμετάσχουμε -ο καθείς και τα όπλα του. Το Κοινό Καλό είναι αήττητο, ας το υιοθετήσουμε!