«Τις έστιν η αλήθεια;» Ρώτησε ο Πιλάτος τον Ιησού, κι Εκείνος δεν απάντησε. Και τι θα μπορούσε να πει κάτω από τις συνθήκες; Η σιωπή Του ήταν εύγλωττη.

Άραγε, θα ήταν πολύ θρασύ να προσεγγίσουμε λίγο το ζήτημα εμείς; Τουλάχιστον, μπορούμε να θίξουμε κάποιες αλήθειες, όχι βέβαια για τους «Πιλάτους», αλλά για τους ειλικρινείς αναζητητές.

Πρώτα πρώτα, Αλήθεια ή αλήθειες; Δεύτερον, τι σημαίνει «αλήθεια»; Λοιπόν, ας τολμήσουμε να μπούμε σ΄αυτό το ρεύμα στοχασμού.

Μια άλλη λέξη για την Αλήθεια είναι Πραγματικότητα. Και «πραγματικότητα» είναι το αντίθετο της απατηλότητας, του μη υπαρκτού, του ψεύδους, και επίσης του φαινομενικού.

Κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί εύκολα να καταλάβει ότι η Απόλυτη Αλήθεια ή Πραγματικότητα είναι κάτι τελείως ανέφικτο. Επομένως, αντιλαμβάνεται τη σχετικότητα της Αλήθειας. Γι΄αυτό, επειδή μπορούμε να κατέχουμε μόνο μέρη ή όψεις της Αλήθειας, δεν είναι άστοχο να μιλάμε για αλήθειες. Δηλαδή ο ενικός είναι για την απόλυτη έννοια και ο πληθυντικός για το μέρος ή μέρη που μπορούμε να γνωρίζουμε σε δεδομένο χρόνο.

Τι είπαμε; «Να γνωρίζουμε» και «σε δεδομένο χρόνο». Το «να γνωρίζουμε» μας δείχνει τον τρόπο πρόσβασης στην αλήθεια, και ο τρόπος είναι ένας –η γνώση. Η Γνώση είναι άπειρη, δεν έχει όρια. Είναι μια ατέρμονη πορεία, στην οποία πορεύεται, η συνείδηση παντοτινά, χωρίς τέρμα, επ΄άπειρον. Η συνείδηση αδυνατεί να υπάρξει διαφορετικά, γιατί η γνώση είναι η τροφοδοσία της και χωρίς αυτή την τροφοδοσία πεθαίνει. Αυτό είναι μέγα ευτύχημα, επειδή το γεγονός ότι η Γνώση είναι άπειρη, ατέρμονη, όσο η συνείδηση μπορεί να αντλεί απ΄αυτήν, εξασφαλίζει την αθανασία της.

Με άλλα λόγια, βλέπουμε το αλληλένδετο των εννοιών «Αλήθεια», «Γνώση» και «Αθανασία». Άλλωστε, αυτό φαίνεται και μέσα στην ίδια την λέξη Αλήθεια: Α-λήθη : απουσία λησμονιάς, συνεχής επίγνωση, διαρκής, αδιάκοπη, συνειδητότητα, άρα αθανασία, δηλαδή διαρκής ζωή του πνεύματος.

Επειδή το «πνεύμα» (άλλη μια δυτική παραπλανητική λέξη) είναι η Ζωή, και μάλιστα ενσυνείδητη ζωή, είναι στραμμένο πάντοτε προς την Γνώση που είναι Φως, δηλαδή συνειδητή ύπαρξη, και αποστρέφεται το σκοτάδι που είναι θάνατος. Έτσι, η Γνώση, η αναζήτηση της Αλήθειας, παράγει κίνηση και ζωή, ενώ η αγνωσία παράγει ακινησία και θάνατο.

Η άγνοια καταγγέλθηκε πάντοτε ως θανατηφόρος και ως πηγή όλων των δεινών. Η μεγάλη πνευματική Οντότητα, ο Σιντάρτα Γκοτάμα Βούδας, κήρυξε την άγνοια μήτρα κάθε κακού, ενώ ο Χριστός προέτρεψε: «Και γνώσεσθε την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς». Από τι θα μας ελευθερώσει; Από τον πόνο και το θάνατο, φυσικά. Και ο Πλάτων, η μεγαλύτερη διάνοια της Δύσης, όχι μόνο δήλωσε ότι δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από τη Γνώση («…επιστήμης μηδέν είναι κρείττον»), αλλά έδωσε και τη σωτήρια πυξίδα ζωής, την ιερή τριπλότητα Καλό –Ωραίο –Αληθινό, που είναι οι τρεις Όψεις του Ενός, της Ύπαρξης. Η αδιάσπαστη αυτή τριάδα λέει ότι το αληθινό δεν μπορεί παρά να είναι επίσης καλό και ωραίο.

Λοιπόν, η Γνώση που σώζει είναι αυτή που έχει και τις τρεις ποιότητες, που είναι καλή (συμφέρουσα –για το πνεύμα), ωραία και αληθινή. Αυτή λοιπόν η Γνώση παρέχεται στους ανθρώπους από τη στιγμή που έγιναν υπεύθυνα όντα και η ροή της δεν σταμάτησε ποτέ. Παρέχεται με τη μορφή ηθικών αξιών, επιστημονικών πληροφοριών που αφορούν τον Κόσμο, τη δομή και τη λειτουργία του (Κοσμικοί Νόμοι), υψηλής τέχνης και πολιτισμού. Και δίνεται τόση και τέτοια που είναι κατάλληλη και σωτήρια, ανάλογα με την Εποχή και τις περιστάσεις. Γι΄αυτό είπαμε πριν για γνώση σε «δεδομένο χρόνο».

Η γενναιοδωρία του Ανώτερου Κόσμου δεν αρνείται ποτέ σε κανέναν αυτό που έχει ανάγκη το πνεύμα του. Όλα τα πνευματικά αιτήματα θα ικανοποιηθούν. Αρκεί να υποβάλει κανείς το αίτημα. «Αιτείτε και δοθήσεται…» -είναι ένας από τους ισχυρούς Κοσμικούς Νόμους. Αληθινά, ισχύει!