Λοιπόν, αγαπάτε τα άλογα; (Η ερώτηση είναι όπως «αγαπάτε τον Μπράμς;»).
Πάλι η επικαιρότητα οδηγεί τη γραφίδα μας. Θα ακούσαμε βέβαια την είδηση: Σκάνδαλο (ένα ακόμη) με διάθεση κρέατος αλόγου στην αγορά, πωλούμενου με την ένδειξη «μοσχαρίσιο». Σάλος, αναστάτωση, ανησυχία! Και γιατί τόσος πανικός; Φανταστήκατε μήπως ότι οι καταναλωτές φρύαξαν στην ιδέα της σφαγής και βρώσης αλόγων; Αν το διανοηθήκατε, είσαστε βαθιά νυχτωμένοι! Αφού καταβροχθίζουν ανενδοίαστα αγελάδες, μοσχάρια, γουρούνια, θα κόλωναν να γευτούν και λίγο αλογάκι; Σιγά!
Προς τι λοιπόν η τόση ανησυχία; Μα, φυσικά από φόβο μήπως το κρέας αυτό εγκυμονεί κινδύνους για την υγεία τους. Τόσο απλά! Βγήκαν λοιπόν οι αρμόδιοι στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια και εξήγησαν ότι όντως το κρέας αλόγου είναι επιβλαβές λόγω του ντοπαρίσματος των ζώων αυτών με ισχυρά δηλητήρια για να αυξάνονται οι επιδόσεις τους στους ιπποδρόμους. Όσο για ευαισθησία απέναντι στο γεγονός της σφαγής και της κακοποίησης των ωραίων, ευφυών και περήφανων αυτών πλασμάτων ούτε λόγος!
Το ότι «σκοτώνουν τ΄άλογα όταν γεράσουν» δεν είναι βέβαια είδηση. Είναι γνωστό από παλιά. Ίσως να μη γνωρίζουν πολλοί ότι, επειδή απαγορεύεται η σφαγή υγιών και αρτιμελών ίππων, οι πολυμήχανοι έμποροι φροντίζουν να είναι νομότυποι, τραυματίζοντας ή προκαλώντας αναπηρία στα προς πώληση ζώα. Όπως θα ξέρετε, υπάρχουν θιασώτες του κρέατος αλόγου, και μπορείς να βρεις το σχετικό μενού σε εστιατόρια διαφόρων χωρών. Πολύ σικ, ε;
Αυτό, το οποίο συμβαίνει με την εμπορεία κρεάτων δεν είναι απλώς φρικώδες, είναι ανήκουστο και τελείως αντιανθρώπινο. Οι βιομηχανίες κρέατος είναι ό,τι πιο αισχρό έχει υπάρξει πάνω στον πλανήτη Γη. Οι κρεατοβιομηχανίες έχουν μετατρέψει τον κόσμο μας σε κόλαση που υπερβαίνει κάθε φαντασία. Τώρα πια ξέρουμε πολλά. Τολμηροί και ευαίσθητοι άνθρωποι έχουν διεισδύσει με κρυφές κάμερες στα άντρα των επίγειων κολαστηρίων αθώων και απροστάτευτων πλασμάτων και έχουν καταγγείλει τα τερατώδη εγκλήματα που διαπράττονται με γνώμονα πάντα το κέρδος.
Αν έχετε το κουράγιο, ανοίξτε ένα από πάμπολλα σχετικά σάιτ, κυρίως από τους ευαισθητοποιημένους συνανθρώπους μας που ονομάζονται βίγκαν. Απίστευτης απανθρωπιάς μαρτύρια επιφυλάσσονται στα δύσμοιρα ζώα και πουλιά που προορίζονται για εκμετάλλευση κάθε είδους -πολλαπλασιασμό, ωοτοκία, σφαγή. Φυσικά (φυσικά; Πόσο «φυσικά»;) η σφαγή είναι το ακροτελεύτειο τμήμα της μαρτυρικής τους πορείας πάνω σ΄αυτόν τον τρισάθλιο πλανήτη.
Δεν μιλήσαμε προχτές για το βίντεο που δείχνει τις εργάτριες («sexors») να πετάνε ζωντανά στην αλεστική μηχανή τα αρσενικά κοτοπουλάκια; Και πώς παίρνονται οι γούνες από τα συναφή ζώα, για να «στολίσουν» τους ξιπασμένους ώμους γελοίων γυναικών; Και τι γίνεται με τους ελέφαντες, τις φάλαινες, τα δελφίνια;
«Πολλά δεινά, κουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει»- «πολλά είναι τα φοβερά, αλλά τίποτε πιο φοβερό από τον άνθρωπο». Σωστά μίλησε ο Σοφοκλής. Βέβαια, το επίθετο δεινός σημαίνει κάποιο υποκείμενο που προκαλεί δέος. Το δέος δεν παίρνει οπωσδήποτε αρνητική σημασία. Μπορεί να είναι αποτέλεσμα μεγάλου θαυμασμού, κατάπληξης και σεβασμού. Άλλωστε και σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο «φοβερός» με πολύ θετική σημασιοδότηση.

Στ΄αλήθεια, ο άνθρωπος είναι φοβερό ή δεινό ον και με τις δύο έννοιες. Μπορεί να δημιουργεί σπουδαία πράγματα, έργα μεγάλης ομορφιάς και χρησιμότητας, ή να επιτελεί πράξεις αξιοθαύμαστες, το ίδιο ον όμως μπορεί να είναι δημιουργός τερατωδίας και αποτρόπαιων πράξεων. Πράξεων τέτοιων που κανένα άλλο έμβιο ον, ούτε το πλέον αιμοβόρο θηρίο, δεν έχει ποτέ τελέσει. Άλλωστε το ζώο, οσοδήποτε άγριο, γνωρίζει μόνο την επιταγή της ανάγκης.
Δεν ισχύει το ίδιο για τον άνθρωπο, ο οποίος συχνά προβαίνει σε καταστροφές και ωμότητες απέναντι στα άλλα πλάσματα αλλά και απέναντι στους ομοίους του. Οι ανθρώπινες αθλιότητες δεν υπαγορεύονται από καμία βιολογική ανάγκη. Ποια βιολογική ανάγκη εξωθεί σε βασανισμό συνανθρώπων;
Πέρα απ΄αυτό όμως που έχει να κάνει με τη συμπεριφορά απέναντι σε άλλα ανθρώπινα πλάσματα και το οποίο αποδοκιμάζεται καθολικά και αναντίρρητα, ή κοινή γνώμη δεν προχωρεί πιο πέρα ώστε ν΄αγκαλιάσει και τους μικρότερους -σε συνειδησιακή ανάπτυξη- αδελφούς, τα ζώα.
Βέβαια, έχουν θεσπιστεί νόμοι που απαγορεύουν τον άσκοπο βασανισμό ζώων, ωστόσο τα θεσμοθετημένα μέτρα είναι πολύ φτωχά και ανεπαρκή. Πρώτα πρώτα, επειδή οι νόμοι αυτοί παραβιάζονται μονίμως, αλλά κυρίως επειδή δεν απαγορεύουν καθόλου τη σφαγή, τη γουνοποιία, τα πειράματα, ούτε καν το βάρβαρο σπορ του κυνηγιού.
Το οξύμωρο είναι ότι πολλοί συνάνθρωποί μας δηλώνουν ζωόφιλοι, διατηρούν οικόσιτα ζώα, και συγχρόνως είναι κρεοφάγοι! Τι είδους ανακολουθία και αντίφαση είναι αυτή;
Εν μέρει, βέβαια, είναι θύματα της παραπληροφόρησης ότι δήθεν το κρέας είναι αναγκαία τροφή για τον άνθρωπο. Και αυτό, δυστυχέστατα, υποστηρίζεται από τους περισσότερους γιατρούς, οι οποίοι, κατά κανόνα, είναι τελείως αδαείς σε διατροφολογικά θέματα.
Είναι τερατώδες το γεγονός ότι σήμερα, παρά τα τεκμηριωμένα στοιχεία για το αφύσικο της κρεοφαγίας, η κατανάλωση κρέατος και ζωικών προϊόντων έχει αυξηθεί εγκληματικά. Και η λέξη εγκληματικά αναφέρεται και στο μαρτύριο δισεκατομμυρίων ζώων και στη βλάβη της υγείας των καταναλωτών.

Τουλάχιστον κάποτε οι άνθρωποι έτρωγαν κρέας λίγες φορές το χρόνο, από ζώα που είχαν ζήσει και τραφεί φυσιολογικά. Τώρα έχει επικρατήσει ένα όργιο σαρκοφαγίας χωρίς προηγούμενο. Ανοίξτε την τηλεόραση οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και θα πέσετε σίγουρα πάνω σε κάποια εκπομπή μαγειρικής. Μαγειρικές χωρίς τέλος, και όλες με κρεατικά, λες και δεν υπάρχει καμιά άλλη τροφή στον κόσμο! Ωραία φαντασία έχουν και οι διαφημίσεις κρεάτων με εικόνες χαρούμενων πουλερικών, αγελάδων, προβάτων και λοιπών σφαγίων. Πράγματι, πρέπει να είναι πολύ χαρούμενα που θα καταλήξουν στην κοιλιά των καλοφαγάδων. Και οι ευγενικές κυρίες μαγείρισσες , καθώς και οι ευρηματικοί μάγειροι, μιλάνε για το κρέας τόσο φυσικά και ανέμελα, λες και η λέξη «κρέας» εξαλείφει τελείως από τη συνείδηση ότι αυτό το πράγμα είναι κομμάτι πτώματος ενός πριν λίγο ζωντανού πλάσματος που χαιρόταν τη ζωή του, που ήθελε τη ζωή του, που έτρεμε μπροστά στον πόνο και το θάνατο.
Όταν οι άνθρωποι στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι τόσο λίγο συνειδητοποιημένοι και ευαίσθητοι, αυτό τι δείχνει; Απλώς, το πόσο πρωτόγονοι παραμένουν ακόμη οι πολλοί στη συνειδητότητά τους. «Καυχιούνται για τα ψίχουλα του πολιτισμού…», λέει κάπου ο μεγάλος Διδάσκαλος. Αλήθεια, σπουδαίος πολιτισμός αυτός ο πολιτισμός της αγριότητας και της βαναυσότητας!
Τα κομπιούτερ και τα ηλεκτρονικά μέσα γίνονται όλο και πιο τελειοποιημένα, αλλά δεν φαίνεται να προωθούν στο ελάχιστο την ανάπτυξη της συνειδητότητας. Μάλιστα κάνουν εντελώς το αντίθετο, υποβαθμίζουν τη συνειδητότητα, εκτός κι αν χρησιμοποιούνται ως υπηρέτες της -πράγμα, δυστυχώς, σπάνιο.
Θέλουμε να ευτυχίσουμε. Θέλουμε έναν κόσμο καλύτερο. Μπορεί όμως να γίνει αυτό, όσο ο πλανήτης πνίγεται στο αίμα ανθρώπων και ζώων; Κι όμως ο Νέος Κόσμος θα άνθιζε αμέσως αν λειτουργούσαν οι απλές και μεγάλες Επιταγές:
Ου φονεύσεις.
Ό,τι γαρ εάν σπείρει άνθρωπος, τούτο και θερίσει.
Ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις.
Συμπόνια για όλα τα όντα.
Αβλάβεια.
Όταν οι παραπάνω εντολές τηρούνται, τότε ο άνθρωπος γίνεται πραγματικά άνθρωπος. Η Σάτυα Γιούγκα, η Χρυσή Εποχή, μόνο πάνω σ΄αυτά τα θεμέλια μπορεί να χτιστεί.